Μια δυναμική που τείνει να αλλάξει την όψη του παγκόσμιου εμπορίου
Ο πρόεδρος της µεγαλύτερης εταιρείας τροφίµων της Κίνας Γουάνγκ Ζονγκ Ναν ξεχείλιζε από φιλοδοξία. «Θέλουµε να εξαγοράσουµε µία από τις τρεις µεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες στον κλάδο µας» αποκάλυψε σε δύο ευρωπαίους συµβούλους του µε τους οποίους συνέτρωγε πριν μερικές ημέρες στο Sheraton των Βρυξελλών.
«Ο κ. Γουάνγκ, πρόεδρος της Bright Food Group, είναι ένας από τους πάµπολλους κινέζους µάνατζερ που ωθούµενοι από την κυβέρνηση του Πεκίνου φθάνουν στην Ευρώπη για να αγοράσουν τη… µισή, παραβλέποντας ότι έτσι δηµιουργούν πρόσθετα άγχη και αισθήµατα δυσπιστίας στους Ευρωπαίους» σηµειώνει ο ρεπόρτερ της «Wall Street Journal» Τζον Μίλερ.
Και όµως, η δυναµική – ενισχυόµενη από τα τεράστια επενδυτικά κεφάλαια βεβαίως… – την οποία φέρνουν στην Ευρώπη οι κινέζοι επενδυτές είναι ικανή να αλλάξει την όψη όχι µόνο του ευρωπαϊκού αλλά και του παγκόσµιου εµπορίου τα επόµενα χρόνια. Για να αντιληφθεί κανείς την τάξη µεγέθους των κινεζικών επενδυτικών κεφαλαίων, αρκούν τα στοιχεία της Παγκόσµιας Τράπεζας. Σύµφωνα µε αυτά, η µεγαλύτερη εξαγωγική χώρα στον κόσµο στα τέλη του 2009 είχε συσσωρεύσει από εγχώριες αποταµιεύσεις εν δυνάµει επενδύσιµα κεφάλαια που έφθαναν τα 2,7 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για έναν εθνικό «κουµπαρά» που οι ειδικοί της Παγκόσµιας Τράπεζας υπολογίζουν ότι θα… εξαπλασιαστεί ως το 2020.
Ολοι οι επενδυτικοί σύµβουλοι προβλέπουν ότι την επόµενη δεκαετία η βουλιµία των κινεζικών εταιρειών για επενδύσεις θα κορυφωθεί. Το πενταετές πρόγραµµα που εγκρίθηκε τον περασµένο Μάρτιο από τη νοµενκλατούρα του Πεκίνου παροτρύνει τους κεφαλαιούχους του ιδιότυπου κινεζικού καπιταλισµού να δηµιουργήσουν «διεθνή δίκτυα πωλήσεων και επωνυµιών». Στην Ευρώπη, εν προκειµένω, οι κινεζικές επενδύσεις αυξάνονται µε γεωµετρική πρόοδο τα τελευταία χρόνια – και στην αύξηση αυτή συµβάλλει τα µέγιστα η αµερικανική Επιτροπή Ξένων Επενδύσεων, η οποία απολύτως τροµοκρατηµένη µετά την 11η Σεπτεµβρίου 2001 φροντίζει για την προστασία των λεγόµενων «στρατηγικών τοµέων της οικονοµίας» από κάθε ξένη επιβουλή, είτε υπαρκτή είτε συνωµοσιολογικώς επινοηµένη.
Η λονδρέζικη εταιρεία συµβούλων Dealogic υπολόγισε ότι την περίοδο 2003-2005 η αξία των «άµεσων» κινεζικών επενδύσεων στην Ευρώπη έφθανε τα 853 εκατ. δολάρια. Το διάστηµα 2008-2010 τα επενδυµένα στην Ευρώπη κινεζικά κεφάλαια έφθασαν τα 43,9 δισ. δολάρια. Η επενδυτική αυτή έκρηξη µετέφερε 118 ευρωπαϊκές επιχειρήσεις υπό τον πλήρη έλεγχο των Κινέζων. Αυτή όµως είναι και η πρακτική των επενδυτών από τη Χώρα του ∆ράκου. Κλασικό παράδειγµα αποτελεί η πρόσφατη (µόλις ολίγων ηµερών) συµφωνία του οµίλου κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών Lenovo Group να εξαγοράσει το 37% της γερµανικής Medion AG. Οι Κινέζοι δεν απέκρυψαν την πρόθεσή τους να προχωρήσουν σε δηµόσια προσφορά για να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχο της γερµανικής εταιρείας.
Κάποιες επενδύσεις από την Κίνα στην Ευρώπη έκαναν πάταγο τα τελευταία χρόνια. Η περυσινή εξαγορά της «γκλαµουράτης» σουηδικής Volvo που πέτυχε από τη Ford Motor η Zhejiang Geely Holding Group ήταν µία από τις «θορυβώδεις» ευρωκινεζικές συµφωνίες. Στις µικρότερες και λιγότερο ονοµαστές εταιρείες, η κινεζική διείσδυση είναι πιο ουσιαστική – καθ’ ότι πιο… αθόρυβη. Ο Τίλο Χάνεµαν , διευθυντής Ερευνας της νεοϋορκέζικης εταιρείας συµβούλων Rhodium Group, προβλέπει ότι οι κινεζικές επιχειρήσεις θα επενδύσουν περισσότερα από 1 τρισ. δολάρια σε ξένες αγορές ως το έτος 2020.
«Η ευρωπαϊκή αγορά κατέχει προνοµιακή θέση µεταξύ των κινεζικών επενδυτικών επιλογών… Πρόκειται για µια αγορά 27 εθνών µε τον µεγαλύτερο συγκεντρωµένο πλούτο στον κόσµο» σηµειώνει ο συντάκτης της «WSJ». ∆εν εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει γίνει ο ελκυστικότερος στόχος των κινεζικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν εξαγορές και συγχωνεύσεις στις διεθνείς αγορές.
