Στον Γιώργο Τηλικίδη

Ποιός ξεχωρίζει το μικρό από το μεγάλο, ποιος μπορεί αν μετρά το πολύ από το λίγο, ποιος μπορεί να αξιολογεί το σημαντικό από το ασήμαντο;

H απάντηση κτυπά την πόρτα της καρδιάς, την πόρτα της ψυχής, την πόρτα της μνήμης όπως αυτή κατέγραψε τα βήματα μας στη ζωή.

Γιώργο δεν ήσουν κάτι το ασήμαντο σε αυτήν την πόλη, ήσουν για εμάς πολύ μα πολύ σημαντικός.

Κάνοντας μια διαδρομή από τα γυμνασιακά μας χρόνια ήσουν ο πιο καλός φίλος όλων των μαθητών της πόλης, ήσουν ο «κρυφός» όπως έλεγες, ήσουν ο αυθόρμητος, ο ειλικρινής, ήσουν η αγαπητή μας μορφή που ο καθένας μας ήθελε να βρίσκεται και να χαίρεται κοντά σου. Δεν θα ξεχάσω τις Πρωτοχρονιές τα βράδια όταν, φοιτητές πλέον, με τραγούδια τα περνούσαμε όταν άλλαζε ο χρόνος. Και εσύ πανευτυχής που έχεις την νεολαία της πόλης κοντά σου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο εκρηκτικός γινόσουν όταν κάποιος προσπαθούσε να σε χλευάσει. Η καθαρή καρδιά σου δεν το άντεχε και γινόσουν έξω φρενών. Η ζωή που όλων μας τη συμπεριφορά μας την αλλάζει την δική στο δεν την άλλαξε, παρ’ ότι πέρασες δύσκολα χρόνια χωρίς φροντίδα και συντροφιά.

Έμεινες αμόλυντος και αγνός αποτυπωμένος στην μνήμη μας σαν μια αγαπημένη μας εικόνα που δεν θα ξεθωριάσει ποτέ.

Έρχομαι, έτσι, να πω πως δεν ήσουν Γιώργο ένας ασήμαντος άνθρωπος, ήσουν για την δική μας τη γενιά ένας πολύ σημαντικός φίλος, μια ειδική μορφή στο παζλ της Γρεβενιώτικης κοινωνίας, ήσουν ένας από αυτούς που τους ονομάζω Ταυτότητα της πόλης μας.

Εμείς θα σε αγαπάμε και θα σε θυμόμαστε πάντα στις παρέες μας, όπως σε εκείνες τις όμορφες παρέες που κάναμε μαζί σου.

Αιωνία σου η μνήμη.

Κυριάκος Ταταρίδης