Οι 300 αυτής της Βουλής που σε λίγες ημέρες κλείνει τον κύκλο της είναι βέβαιο ότι θα μείνουν στην Ιστορία… Οχι τόσο για τους νόμους που ψήφισαν ή δεν ψήφισαν, αλλά γιατί η τελευταία γραμμή του ισολογισμού δείχνει ότι η χώρα και η οικονομία βρέθηκαν επί των ημερών τους στο χειρότερο σημείο της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Οι ευθύνες βέβαια βαρύνουν πρωτίστως τους κυβερνώντες που παραδίδουν χάος, προβάλλοντας ως μόνο ελαφρυντικό το ότι «τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αφάνταστα χειρότερα»…
Τώρα όμως τελείωσαν τα ψέματα. Για να μη γελιόμαστε, το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και τα «δίδυμα ελλείμματα» – το δημοσιονομικό και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που απεικονίζεται στο ισοζύγιο πληρωμών – που θα μας οδηγούσαν στη χρεοκοπία ήταν γνωστά από το καλοκαίρι του 2009, αν όχι νωρίτερα…
Πρώτος για την ανάγκη μείωσης των μισθών είχε μιλήσει ο οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, καθηγητής Απόστολος Φιλιππόπουλος, και ακολούθησε τον Αύγουστο η προειδοποίηση των ελεγκτών του ΔΝΤ για την επικείμενη οικονομική κατάρρευση της χώρας.
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος ενημερώνοντας τους πολιτικούς αρχηγούς ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης για τη δραματική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας (γιατί χρειάζονταν οι αρχηγοί την ιδιαίτερη ενημέρωση όταν σε όλα τα οικονομικά δελτία της κεντρικής τράπεζας καταγραφόταν η αλήθεια;).
Και τέλος όταν η χώρα συρόταν στο ΔΝΤ, ο σημερινός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Ταμείο κ. Θάνος Κατσάμπας μιλώντας στην Ουάσιγκτον είχε ξεκαθαρίσει τι μας περιμένει:
«Πλέον για να βγει η Ελλάδα από τον υφεσιακό κύκλο πρέπει να δημιουργήσει πρωτογενές πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό που να καλύπτει τους τόκους του δημόσιου χρέους και σε δεύτερη φάση να αρχίσει την αποπληρωμή των δανείων, ώστε το χρέος να αρχίσει σταδιακά να μειώνεται. Αν αυτό χρειαστεί πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει. Σε σημαντικό βαθμό θα εξαρτηθεί από τη φοροεισπρακτική ικανότητα της κυβέρνησης, διότι αυτός είναι ο ασθενέστερος κρίκος στο φιλόδοξο σταθεροποιητικό πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί με τους διεθνείς εταίρους».
Και τώρα είναι σε όλους γνωστό ότι τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια το βιοτικό επίπεδο οπωσδήποτε θα μειωθεί κι άλλο και η πρόκληση της νέας κυβέρνησης (της κάθε κυβέρνησης) θα είναι η δίκαιη κατανομή του βάρους της προσαρμογής και η αναζήτηση διεξόδου στην ανάπτυξη.
Οσοι λοιπόν πορεύονται προς τις εκλογές κρύβοντας αυτές τις αλήθειες και νομίζουν ότι υπηρετούν και πάλι μόνο το προσωπικό πολιτικό τους συμφέρον, ακολουθώντας όλα τα κλισέ της επικοινωνίας, πλανώνται πλάνην οικτράν.
ztsolis@dolnet.gr
