Άλλα ένα βραβείο για την ProPublica
Το δεύτερο Βραβείο Πούλιτζερ γιορτάζει ο αμερικανικός ερευνητικός διαδικτυακός τόπος ProPublica, που στηρίζεται στις εισφορές των αναγνωστών του. Οι δημοσιογράφοι Τζέσσε Άιζινγκερ και Τζέικ Μπερνστήν κέρδισαν το Βραβείο του Εθνικού Ρεπορτάζ για την έρευνά τους σχετικά με το πώς οι τραπεζίτες της Ουόλ Στρητ, στην προσπάθειά τους να πλουτίσουν σε βάρος των πελατών τους, αλλά και των ίδιων των τραπεζών τους, στην αρχή υποβάθμισαν και μετά προκάλεσαν την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης.
Οι ίδιοι θέλουν να μοιραστούν το βραβείο τους με τους συναδέλφους τους Άνταμ Ντάβιντσον, Άλεξ Μπλούμπεργκ και Ίρα Γκλας, που στήριξαν το συγκεκριμένο ρεπορτάζ μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού στον οποίο εργάζονται.
Η αρχισυνταξία του ProPublica δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον ειρωνικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η έρευνα από όσους ήθελαν να την «θάψουν», γεγονός που, όπως λένε, πείσμωσε την ομάδα να φέρει καλύτερα αποτελέσματα.
«Αποδείξαμε», λένε τώρα οι βραβευμένοι δημοσιογράφοι, «πως την περίοδο 2006-2008, πίσω από τα τείχη της Ουόλ Στρητ υπήρχαν άνθρωποι που υπονόμευαν το δημόσιο συμφέρον».
Πέρσι, η ProPublica είχε και πάλι βραβευθεί για την έρευνα της Σέρι Φινκ, που απέδειξε πόσο σαθρό είναι το αμερικανικό σύστημα υγείας. Η δημοσιογράφος είχε αποκαλύψει πως μετά τον τυφώνα Κατρίνα, το κράτος αποδείχθηκε ανίκανο να αντιμετωπίσει την καταστροφή, με αποτέλεσμα στο νοσοκομείο της Νέας Ορλεάνης να ακολουθηθεί η πρακτική της ευθανασίας των πλέον αδυνάμων, ώστε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό να επικεντρωθεί στη σωτηρία αυτών που είχαν ελπίδες να ζήσουν.
Φέτος, η ProPublica εξασφάλισε και δύο Βραβεία Τζορτζ Πολκ (από το όνομα του Αμερικανού δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1947).
Οι αρχισυντάκτες της ιστοσελίδας στο σημείωμά τους υπενθυμίζουν επίσης ότι αποστολή των δημοσιογράφων τους είναι να ασκούν το λειτούργημά τους «με την δύναμη της ηθικής» και να αποκαλύπτουν περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας ή πολιτικής και κρατικής ανικανότητας.
«Αυτή είναι η αποστολή μας», λένε, «και τα βραβεία μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο σθένος και ενθουσιασμό».
Καταλήγοντας, υπογραμμίζουν πως για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους έχουν ανάγκη την οικονομική ανεξαρτησία. Υπενθυμίζοντας ότι οι συνεισφορές απαλλάσσονται από τον φόρο, ευχαριστούν τους 1.300 δωρητές της προηγούμενης χρονιάς και τους 500 των πρώτων τεσσάρων μηνών του 2011.
Το μέσο ποσό που δέχονται από τον κάθε δωρητή είναι 50 δολάρια, αλλά τονίζουν πάντα ότι και λιγότερα χρήματα είναι ευπρόσδεκτα.
Κύριε Γιώργο Παϊζη,
Πληρεξούσιε Υπουργέ Α’ Τάξεως,
ΣΤ’ Γενικέ Διευθυντή Διοικητικού του Υπουργείου Εξωτερικών
Μέλος του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών
Γνωρίζετε ότι οι ιστορίες γελοιότητας στις οποίες έχουν επιδοθεί με μεγάλη αφοσίωση οι υπάλληλοι του διπλωματικού κλάδου του Υπουργείου Εξωτερικών, κάποια στιγμή φτάνουν στο τέλος τους. Επί δέκα ολόκληρα χρόνια οι Πρέσβεις του Υπουργείου Εξωτερικών, σαν μέλη του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου, έπαιρναν ομόφωνες αποφάσεις όχι μόνο αδικώντας ένα συγκεκριμένο συνάδελφό τους διπλωματικό υπάλληλο στις κρίσεις προαγωγών, αλλά και το κυριότερο, αγνοούσαν και περιφρονούσαν συστηματικά τις εκδιδόμενες στη συνέχεια ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας που ακύρωναν τις παρανομίες και τις βλακείες τους.
Βασιζόμενοι στην άποψη της κυρίας Κουμανάκου, Πληρεξουσίου Υπουργού Α’ που σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Paris IV, σύμφωνα με την οποία “οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας είναι προαιρετικές για το Υπουργείο Εξωτερικών”, αγνοούσαν το αιτιολογικό και το διατακτικό όλων των αποφάσεων που εκδίδονταν, 2023/2003, 73/2005, 3554/2006, 3555/2006, 2307/2008, 2308/2008, 859/2011, 860/2011 και 861/2011, έβγαζαν πάντα με τις ομόφωνες αποφάσεις του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου, το ίδιο πάντα περιεχόμενο με κάθε προηγούμενη ακυρούμενη απόφαση, απλά αλλάζοντας την ημερομηνία με μια καινούργια.
Αυτοί οι καραγκιόζηδες, με τον τρόπο αυτό, καταχρώμενοι τη θέση, το αξίωμα και το μισθό τον οποίο οφείλουν στον ελληνικό λαό, και τον όρκο που έδωσαν για υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους, είχαν μεταμορφώσει το κομμάτι της άσκησης διοίκησης του Υπουργείου Εξωτερικών σε ένα πραγματικό πεδίο εξευτελισμού του ατόμου, διακωμώδησης της δικαιοσύνης, αυθαιρεσίας, ιδιαίτερα παρακινούμενοι από το δέλεαρ του πόστου στην εξωτερική υπηρεσία, αφού αμέσως μετά από κάθε ομόφωνη και παράνομη απόφαση αγνόησης της συμμόρφωσης προς τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, γίνονταν Πρέσβεις της Ελλάδας στη Ρώμη, στο Βατικανό, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη και στη Λισσαβώνα.
Στο τέλος το Συμβούλιο της Επικρατείας μετά από αυτή την κατάχρηση εξουσίες εκ μέρους, των πανίσχυρων και πάντα ατιμώρητων λειτουργών του Υπουργείου Εξωτερικών που υπηρετούσαν με τον ίδιο φανατισμό στο Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, εξέδωσε την υπ’ αριθ. 858/2011 απόφασή του με την οποία έδωσε ένα τέρμα σε αυτή την πρακτική.
Κύριε Γιώργο Παϊζη,Πληρεξούσιε Υπουργέ Α’ Τάξεως, ΣΤ’ Γενικέ Διευθυντή Διοικητικού του Υπουργείου Εξωτερικών, Μέλος του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, με την υπ’ αριθ.858/2011 απόφασή του το Συμβούλιο Επικρατείας διαπίστωσε ότι το Υπουργείο Εξωτερικών έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης και δεν είναι σε θέση να συμμορφωθεί με τις τόσες ακυρωτικές αποφάσεις του. Για το λόγο αυτό, στο διατακτικό του, το Συμβούλιο Επικρατείας αποφασίζει να διατάξει πλέον το Υπουργείο Εξωτερικών να δώσει στον κρινόμενο υπάλληλο το βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Β’ Τάξεως, αναδρομικά από το έτος 2001και να προβεί σε όλες τις απαραίτητες για τη συμμόρφωση ενέργειες.
Ο διοικούμενος σας επέδωσε εδώ και καιρό με δικαστικό επιμελητή την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας υπ’ αριθ. 858/2011 και συγκεκριμένα στη ΣΤ1 Διεύθυνση Προσωπικού, της οποίας είστε άμεσος ιεραρχικός προϊστάμενος. Εσείς τώρα την κλωσσάτε κύριε Παϊζη αντί να προβείτε στις σχετικές ενέργειες για την υλοποίησή της και τη συμμόρφωσή σας σ’ αυτή.
Το επιχείρημά σας ότι περιμένετε να συγκληθεί το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο για να επιληφθεί, δεν έχει καμία βάση, και θεωρείτα απλά ένα πρόσχημα αφενός μεν για μια επιπλέον καθυστήρηση της υλοποίησης της δικαιοσύνης και αφετέρου μετατόπισης των ευθυνών προς ένα άσχετο συλλογικό όργανο, αφού το Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο που αποτέλεσε επί δέκα συνεχή χρόνια το όργανο της παρανομίας και της αγνόησης των δικαστικών αποφάσεων, δεν έχει καμία αρμοδιότητα να επέμβει αφού δεν πρόκειται να κρίνει για προαγωγή ούτε έχει δικαίωμα να αποφασίσει αν θα δοθεί η προαγωγή του υπαλλήλου στο βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α’ Τάξεως, πράγματα που έχουν ήδη κριθεί και αποφασιστεί ήδη από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και ποιος μέσα στο Ανώτατο Υπηρεσιακό Συμβούλιο θα έχει όρεξη να επιληφθεί με την υπόθεση συμμόρφωσης σε απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας; Η κυρία Ουρανία Αρβανίτη, Πληρεξούσιος Υπουργός Α’ Τάξεως; Μα αφού η ίδια το έτος 2009 σαν μέλος του ίδιου Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου περιφρόνησε τις τόσες αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας και αντί να συμμοφωθεί, με ομόφωνη μαζί με τους άλλους απόφασή της, αντικατέστησε την ακυρωθείσα πράξη της Διοίκησης με μια νέα, με νέα ημερομηνία.
Μήπως περιμένετε κύριε Παϊζη να επιστρέψει από τη Μόσχα με μετάθεση στην Αθήνα, ο Μιχαήλ Σπινέλλης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α’ Τάξεως, που είναι ο έμπειρος σε θέματα αγνόησης των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας; Περιμένετε κύριε Παϊζη να επιστρέψει ο μάστορας, αυτός που κλώσσαγε επί δύο χρόνια στο γραφείο του, ως ΣΤ Γενικός Διεθυντής Διοικητικού την απόφαση 73/2005 του Συμβουλίου Επικρατείας και τον έψαχνε επί 10 μήνες το Τριμελές Συμβούλιο του Σ.τ.Ε. της Συμμόρφωσης της Διοίκησης στις δικαστικές αποφάσεις, για να μάθει πότε επιτέλους θα συμμορφωθεί το Υπουργείο Εξωτερικών στην παραπάνω απόφαση;
Μήπως αυτή τη στιγμή έχει μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα ο αγώνας που διεξάγουν για να καταλάβουν το πόστο του Καμπάνη στη Ρώμη και το πόστο του Σπινέλλη στη Μόσχα, η υποψήφια Δανάη Μαγδαληνή Κουμανάκου (που έχει αγνοήσει και αυτή αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας το έτος 2006) Πληρεξούσιος Υπουργός Α’, εσείς κύριε Γιώργο Παϊζη, ο κύριος Τρύφων Παρασκευόπουλος και διάφοροι άλλοι που νομίζουν ότι για όλες αυτές τις πράξεις τους, θα ανταμειφτούν με πόστα;
Και μήπως έχει λόγο ο κύριος Αναστάσιος Μητσιάλης, Πρέσβης, ο άνθρωπος που έχει υπηρετήσει στα καλύτερα πόστα στην καριέρα του επειδή ήταν δικτιωμένος, δηλαδή δύο φορές στη Ρώμη, μια φορά στο Μπουένος Άιρες (όταν ήταν σε δόξες) και δύο φορές στη Νέα Υόρκη; Είναι αυτός που επίσης αγνόησε το 2009 αρκετές ήδη από αυτές τις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας, όταν σαν Εισηγητής του Ανώτατου Υπηρεσιακού Συμβουλίου όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε στις επιταγές του, αλλά εισηγήθηκε να εκδοθεί απόφαση με το τελείως αντίθετο με την απόφαση περιεχόμενο, που όλοι οι μεγάλοι διπλωμάτες μέλη του Συμβουλίου αποδέχτηκαν και προσυπέγραψαν ομόφωνα. Είναι ο ίδιος ο κ. Μητσιάλης που έμεινε σε όλη του τη θητεία στη Νέα Υόρκη σε μια πανάκριβη σουϊτα με θέα το Σέντραλ Παρκ με 20.000 δολάρια το μήνα νοίκι, ενώ υπήρχε ιδιόκτητο κτήριο του ελληνικού δημοσίου σε πολυτελή συνοικία, και απλά ο Υπουργείο Εξωτερικών δεν επισκεύαζε τις βλάβες στα υδραϋλικά του (κοστίζουν 500.000 όπως αναφέρει το Υπουργείο Εξωτερικών).
Τι θα γίνει λοιπόν κύριε Παϊζη; Θα ξεφτιλιστεί και άλλο ο διπλωματικός κλάδος;