Οι θάνατοι των χελωνών οφείλονται κατά κύριο λόγο σε ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως το ψάρεμα με παραγάδια, πετονιές και δίχτυα, ενώ πολλές έχουν σκοτωθεί από τις προπέλες των ταχύπλοων σκαφών.

Ενδεχομένως, η αύξηση των περιστατικών θανάτων να οφείλεται στην ανάλογη αύξηση του πληθυσμού των χελωνών, εκτίμησε Παύλος Τσάρος, υπεύθυνος περίθαλψης και δικτύου διάσωσης χελωνών του συλλόγου «Αρχέλων».

Σημαντικό ωστόσο ήταν το απολογιστικό έργο του Κέντρου Διάσωσης Χελωνών (ΚΔΧ) στη Γλυφάδα, που περιέθαλψε τη χρονιά που πέρασε περισσότερες από 50 τραυματισμένες και άρρωστες χελώνες, ενώ πραγματοποίησε 20 επεμβάσεις και 34 απελευθερώσεις.

Ειδικότερα, σύμφωνα πάντα με τους υπεύθυνους του ΚΔΧ, ανησυχητική αύξηση εκθαλασσώσεων θαλάσσιων χελωνών παρατηρείται στη Ζάκυνθο, ενώ νέα απειλή θεωρείται η θήρευση των φωλιών τους από αδέσποτα σκυλιά.

Επιπλέον, στην Πελοπόννησο και την Κρήτη, η αλιεία, ο καθαρισμός παραλιών από βαρέα οχήματα, τα τρίκυκλα «γουρούνες», η φωτορύπανση, η ηχορύπανση, οι ξαπλώστρες, οι προεκτάσεις των μπαρ, οι παράνομες κατασκευές, όπως επίσης και τα πάρτι στην παραλία τα οποία σε πολλές περιπτώσεις συνδιοργανώνονται από τους δήμους, αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωση του σπάνιου αυτού είδους.

Τέλος, αν και οι άνθρωποι που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για τη διάσωση της χελώνας αυξήθηκαν σημαντικά κατά το έτος 2011, φθάνοντας τα 468 άτομα, μεταξύ των οποίων και 10 οικογένειες, έχει παρατηρηθεί μείωση των ξένων εθελοντών, «προφανώς λόγω της κακής εικόνας της Ελλάδας προς τα έξω», όπως ανέφερε η Θεώνη Καρκούλια, υπεύθυνη εθελοντών του «Αρχέλων».