Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης έχει σκοπό να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν και να εκτιμήσουν την τέχνη της ποίησης, να προωθήσουν τον πολιτιστικό διάλογο και την κατανόηση και να στηρίξουν ποιητές και ποιητικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης μια ευκαιρία να αναγνωρίσουμε τη δύναμη της ποίησης στο να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, να εμπνέει τη δημιουργικότητα και να εκφράζει συναισθήματα και εμπειρίες που συχνά είναι δύσκολο να διατυπωθούν σε άλλες μορφές γλώσσας.
Ποικίλα ερεθίσματα, όπως εικόνες επενδυμένες με διαφορετικές αποχρώσεις, ήχοι διαφορετικής έντασης και λέξεις με συμβολικό περιεχόμενο που πηγάζουν μέσα από τη σφαίρα της ζωής και τα βάθη της ψυχής. Ερεθίσματα που από κοινού συνθέτουν ένα χρωματιστό παζλ που αφυπνίζει τη συναισθηματική νοημοσύνη της ψυχής μου πυροδοτώντας μια σωρεία από συναισθηματικές αντιδράσεις που αναμοχλεύουν τις σκέψεις μου και τις κατευθύνουν σε ένα υπέροχο ταξίδι καταγραφής μοναδικών στιγμών που αποτυπώνονται σαν βάλσαμο στον ψυχικό μου κόσμο.
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Μάλλον θα έλεγα ότι αυτή με προσεγγίζει αρχικά μέσα από τις πρώτες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου και λειτουργούν ως πυξίδα που με καθοδηγεί στα απύθμενα μονοπάτια της ψυχής μου και αναμοχλεύει τα πιο βαθιά μου συναισθήματα και τις πιο βαθιές μου σκέψεις.
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Οφείλω να ομολογήσω, πως κάθε φορά που οδηγούμαι στην ανάγκη να αποτυπώσω όλες αυτές τις συναισθηματικές αντιδράσεις της ψυχής από τα ποικίλα ερεθίσματα της ζωής που δέχομαι, το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι η ανάγκη να ”πλοηγηθώ” στην ισορροπία μεταξύ προσωπικής έκφρασης και προσδοκιών του κοινού. Η μοναδική πυξίδα που με οδηγεί είναι μία βαθύτερη εσωτερική παρακίνηση και αδήριτη ανάγκη να εκφράσω το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές και πώς έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Ο Καβάφης γιατί προσδίδει μία κοσμοπολίτικη και συμβολική διάσταση στα ποιήματά του προκαλώντας τον αναγνώστη να βουτήξει βαθιά την σκέψη του, ο Αρθούρος Ρεμπώ αν και εγκατάλειψε πολύ νωρίς τη λογοτεχνία άφησε το στίγμα του καταστρατηγώντας κάθε τι στερεοτυπικό και συμβατικό στην ποίηση προκαλώντας τον αναγνώστη να σκεφτεί με εναλλακτικό και πολύπτυχο τρόπο, ο Πωλ Ελυάρ για τον επαναστατικό τρόπο που παρακινεί τον αναγνώστη, ο Ελύτης για τη μοναδική επαναστατικότητα και συναισθηματισμό του που διαποτίζει τα περισσότερα έργα του…
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Παρά της γενικής διαπίστωσης και στερεοτυπικής αντίληψης ότι η ποίηση περιορίζεται στα στενά όρια των ποιητικών κύκλων, πιστεύω ακράδαντα ότι η ποίηση δύναται να υπερβεί τα στενά αυτά όρια πολύ περισσότερο στη σημερινή κοινωνία από ότι στο παρελθόν, εξαιτίας του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη όμως ελλοχεύει ένας τεράστιος κίνδυνος που δεν είναι άλλος από τη βάναυση κακοποίησή της ιδιαίτερα όταν εισβάλλει σε κάθε χώρο της ανθρώπινης επικοινωνίας με το πρόσχημα της προσαρμογής της στις σημερινές συνθήκες. Παρά ταύτα ο ρόλος που καλείται να παίξει η ποίηση σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ζωής δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμίζεται. Η ποίηση δύναται να αφυπνίσει όλα τα πεδία της νοημοσύνης, δύναται να αναμοχλεύσει κάθε συναίσθημα και σκέψη διεγείροντας βαθύτερες εσωτερικές διεργασίες που αναμφίβολα οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής. Λέξεις, χρώματα, αρώματα, ήχοι, γεύσεις όλα αυτά αποτελούν αποκυήματα των αισθητηριακών αντιδράσεων που έχουν τη δύναμη να συνθέσουν, με την πινελιά της δημιουργίας, έναν μοναδικό ψυχικό καμβά.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Μην ξεχνάτε τον μείζονα σκοπό και ρόλο που καλείται να παίξει η ποίηση και που δεν είναι άλλος από τη συναισθηματική και νοητική αφύπνιση. Αφεθείτε στο κάλεσμα της φύσης, γευτείτε τους καρπούς της, νιώστε τους παλμούς της καρδιάς σας, ακούστε την εσωτερική φωνή σας, βουτήξτε χωρίς φόβο στα πιο βαθιά μονοπάτια της σκέψης σας, φωτίστε με την πινελιά σας τα πιο σκιερά μονοπάτια της ψυχής σας …
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
“Μάνα μην κλαις”
Η μέρα αμίλητη βουβή, ο ήλιος ανελέητα θρηνεί
το χαμόγελο πάγωσε μεμιάς στα χείλη της καρδιας
σκοτάδι απλώθηκε παντού και η σιωπή βαριά αγκομαχεί
θρηνεί τα πουλιά που έφυγαν νωρίς από τις αθώες τους φωλιές
Φτερουγίσματα ήχησαν παντού στην αψίδα του ουρανού
και ο απόηχός τους αντηχεί σαν πύρινη λεπίδα στην ψυχή
Η φωνή της μάνας σχίζει τη σιωπή ‘’Σωπάστε πια, κρωξίματα πολλά Αφήστε τα παιδιά να γυρίσουν στη φωλιά να πουν το αντίο το στερνό για ύστατη φορά στις μάνες που ψυχορραγούν απ’ του θανάτου τη θωριά Αφήστε να γιάνουν για λίγο την πληγή πριν ταξιδέψουν για στερνή φορά στου ήλιου την τροχιά’’
Σκίζει τις σάρκες της ψυχής και ακροβατώντας στο κενό η ίδια φωνή πάλλεται πιο δυνατά από τον πόνο τον βουβό ‘’πάρε με πουλί μου όταν φθάσεις εκεί ψηλά πρόσεξε όμως μην πάθεις άλλο πια κακό μην πονέσεις άλλο πια από τον μάταιο κόσμο αυτό’’
Το πουλί αγέρωχα με μιλιά μελωδική ‘’Μην κλαίς άλλο μάνα μου γλυκιά κάνε να πληρώσουν μόνο αυτοί που έβαλαν φωτιά μες την αθώα μας φωλιά Μόνο Μάνα πρόσεξε πολύ
δεν είναι ένας είναι πολλοί Θα τους βρεις με χαμόγελα πλαστά μες τις χρυσές τους τις φωλιές τις υποσχέσεις τις απατηλές.
Μην κλαις Μάνα άλλο πια μην κλαίς άλλο να χαρείς όπου και να πάω, όπου και αν βρεθώ εικόνισμα θα σε έχω στο μυαλό.
Μην κλαίς Μάνα μου καλή άφησέ με τώρα να ανεβώ τούτη την σκάλα την ψηλή Άφησέ με να τώρα χαθώ στου ήλιου την αιώνια αχλή.
