Με αφορμή την 8η Μάρτη, η ΤΕ Γρεβενών του ΚΚΕ χαιρετίζει αγωνιστικά τις γυναίκες της εργατικής τάξης, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις συνταξιούχους. Ιδιαίτερα απευθύνεται στις άνεργες, στις μαθήτριες, στις σπουδάστριες – φοιτήτριες, στις εργαζόμενες μητέρες.Αντλούμε διδάγματα και εμπνεόμαστε από το ιστορικό ταξικό αποτύπωμα του αγώνα των εργατριών της Ν. Υόρκης το 1857, από την αιματηρή αναμέτρησή τους με την εργοδοσία, την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Δέχτηκαν τη λυσσαλέα επίθεση των καπιταλιστών γιατί διεκδίκησαν δεκάωρη δουλειά, από 16 ώρες που εργάζονταν, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών.
Στον ενάμιση και πλέον αιώνα που πέρασε από τότε, οι γυναίκες πήραν μέρος σε πλήθος σκληρών ταξικών αγώνων, σε επαναστάσεις. Είχαν νίκες, αλλά και ήττες. Όμως, δεν έσβησε η φλόγα του αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους, προσφυγιά, μετανάστευση, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πορνεία, εργοδοτική και κρατική βία σε βάρος της εργαζόμενης γυναίκας, του παιδιού.
Οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, της ΚΝΕ απευθύνονται στις γυναίκες της εργατικής τάξης, του λαού, κρατώντας άσβεστη, εδώ και 100 χρόνια, την ελπίδα, την προοπτική του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία, για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, εξασφαλίζονται σε όλες και όλους: Μόνιμη και σταθερή εργασία, με βάση το αντικείμενο ειδίκευσης, με συνεχή βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής και γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ειδικά μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας. Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ώστε η γυναίκα πραγματικά ελεύθερα να επιλέγει τη δημιουργική αξιοποίηση του μη εργάσιμου χρόνου, σε κάθε πεδίο των ενδιαφερόντων της, στη σχέση με το παιδί, την οικογένεια, στηριζόμενη σε ένα ενιαίο, κρατικό δίκτυο δωρεάν παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών για την Υγεία, την Πρόνοια, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Αποκτά ουσιαστικό και όχι τυπικό χαρακτήρα η συμμετοχή της στα όργανα της εργατικής εξουσίας.
Η επιλογή της νέας γυναίκας να δημιουργήσει οικογένεια δεν θα περιορίζεται από οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Αντίθετα, στη θέση του ατομισμού, του ανταγωνισμού, που κυριαρχεί σήμερα και διαπερνά και τις διαπροσωπικές σχέσεις, θα αναπτυχθούν οι αξίες της ανιδιοτέλειας, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, οι σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των δύο φύλων, στηριγμένες αποκλειστικά στη σωματική, πνευματική, ψυχική έλξη.
Απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στις γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων για να ανοίξει δρόμος για μια πολιτισμένη ζωή. Το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας, των μέσων παραγωγής, γενικά της παραγωγικότητας της εργασίας, αντικειμενικά θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Εμπόδιο σε αυτήν τη δυνατότητα δεν αποτελούν κυρίως οι δήθεν «κακές» ή «λαθεμένες» πολιτικές επιλογές κάποιων κομμάτων που βρίσκονται στην κυβέρνηση, οι επιμέρους υποκειμενικές αδυναμίες πρωθυπουργών, υπουργών, άλλων κρατικών παραγόντων, η τάση τους προς το χρηματισμό, τη δωροδοκία και άλλα. Μπορεί οι κυβερνήσεις να αλλάζουν, να αναμορφώνεται το αστικό πολιτικό σύστημα και με νέα κόμματα και πρόσωπα, να αναδεικνύονται γυναίκες ως στελέχη επιχειρήσεων και στους θεσμούς του αστικού κράτους. Όμως, παραμένει ο πυρήνας της ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, η σαπίλα των σύγχρονων καπιταλιστικών σχέσεων, στην εποχή του υπερσυγκεντρωμένου κεφαλαίου, των πολυεθνικών μονοπωλίων. Αυτόν το δρόμο υπηρετεί και η «δίκαιη ανάπτυξη» της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, σε βάρος των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.
Σήμερα, όλο και περισσότερο επεκτείνεται η εκμεταλλευτική σχέση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας και στην επιστημονική εργασία, στην καλλιτεχνική, με παράλληλη επέκταση του φαινομένου της ανεργίας, του εξαναγκασμού σε εργασία ευέλικτη και μειωμένης ειδίκευσης. Αυτήν την κατάσταση βιώνουν χιλιάδες νέες και νέοι απόφοιτοι των πανεπιστημίων. Όλοι οι τομείς της κοινωνικής ζωής υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος. Γι’ αυτό οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών επιβιώνουν μέχρι σήμερα, ως πηγή πρόσθετου κέρδους, ως μέσο μείωσης μισθών, αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης, αλλά και ως πολιτική χειραγώγησης. Η μητρότητα αποτελεί «κόστος» για την καπιταλιστική εργοδοσία και το αστικό κράτος, όπως απέδειξε και η πρόσφατη, κατάπτυστη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που δικαιώνει την ισπανική εταιρεία για την απόλυση εγκύου εργαζόμενης.
Το ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας και στις γειτονικές χώρες να αντισταθούν, ν’ απορρίψουν τις Σειρήνες των κυβερνήσεών τους για δήθεν ασφάλεια και συνεργασία των κρατών με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ ήταν, είναι και θα είναι, όσο υπάρχει, διακρατικός, στρατιωτικοπολιτικός συνασπισμός, που σπέρνει ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Κανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση, που εξυπηρετεί τα μονοπώλια και το κεφάλαιο, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, δεν μπορεί να είναι αριστερή, σοσιαλιστική, φιλολαϊκή, όπως και αν αυτοπροσδιορίζεται. Μοναδικός φωτεινός δρόμος διεξόδου είναι αυτός της λαϊκής πάλης, της κοινής αγωνιστικής δράσης με το εργατικό, λαϊκό κίνημα άλλων χωρών, ώστε η λαϊκή θέληση να επιβάλει την απεμπλοκή της χώρας μας και γειτονικών χωρών από τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων.
Το ΚΚΕ, στον έναν αιώνα ζωής και δράσης του, απευθύνεται στις εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες στην πόλη και στην ύπαιθρο με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής, λαϊκής πάλης για να απαλλαγούμε από την ανασφάλεια, το άγχος, τη ζωή με υποχρεώσεις και χωρίς δικαιώματα. Από τη δική τους θέληση και δράση, από τη συμμετοχή τους σήμερα στο εργατικό, λαϊκό κίνημα εξαρτάται πόσο γρήγορα μπορεί να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων. Αυτή η αλλαγή δεν αφορά απλά το συσχετισμό ανάμεσα σε αστικά ή και οπορτουνιστικά κόμματα, όπως αποτυπώνεται στην εκάστοτε σύνθεση του Κοινοβουλίου και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης, που διαχειρίζεται τη βάρβαρη κατάσταση, τις υποθέσεις του κεφαλαίου.
Η πραγματική αλλαγή συσχετισμού ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, από τη μια, και στην αστική τάξη, από την άλλη, προϋποθέτει τον απεγκλωβισμό εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τη στήριξη της τάξης του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με τη συμμετοχή και των γυναικών. Να γίνει πιο μαζική και αποφασιστική η σύγκρουση, η ρήξη με τα συμφέροντα των καπιταλιστών, το κράτος και τις συμμαχίες τους.
Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση, να αποτελέσει τον «κυματοθραύστη» της επιθετικότητας του κεφαλαίου: Όσο μεγαλώνει και δυναμώνει το τμήμα των μισθωτών, γυναικών και ανδρών, που αναπτύσσουν καθημερινά πρωτοπόρα δράση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις και υπηρεσίες, για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Όσο στεριώνει σε κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο η ενότητα των εργαζομένων, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, φύλο, ηλικία, φυλή, θρησκεία. Όσο δυναμώνει η κοινή πάλη των εργαζομένων με τα αγωνιζόμενα, καταπιεζόμενα στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, που πνίγονται από την κυριαρχία των μονοπωλίων σε κάθε τομέα της οικονομικής, κοινωνικής ζωής.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα στις εργαζόμενες να συμβάλουν και να δώσουν νέα δυναμική στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος στην πάλη για τη διεκδίκηση των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων. Η άνοδος της γυναικείας συμμετοχής στο ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στους αγροτικούς συλλόγους και τις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων της πόλης σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στις ανάλογες αγωνιστικές συσπειρώσεις στα σχολεία και τις σχολές θα αναζωογονήσει την εργατική, λαϊκή πάλη.
Η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια από τον οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, από το σμπαράλιασμα της οικογενειακής και προσωπική ζωής, δεν αρκεί για να δοθεί λύση στα σημερινά αδιέξοδα. Η κοινωνική και πολιτική πείρα που έχει συγκεντρωθεί όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μπορεί να αξιοποιηθεί από τις εργαζόμενες γυναίκες για να δουν με διαφορετικό μάτι τον τρόπο ζωής και δράσης τους. Οι ατομικές προσπάθειες και θυσίες για το μέλλον το δικό τους, των οικογενειών τους, αντικειμενικά προσκρούουν στη θέση που έχει η καθεμιά και ο καθένας στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα, η ατομική ικανότητα, πρωτοβουλία και ευθύνη συνθλίβεται από την ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, την καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Από αυτόν το βραχνά πρέπει να απαλλαγεί η ανθρώπινη κοινωνία, ανατρέποντας την καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία. Αυτή η επαναστατική ανατροπή είναι προϋπόθεση για την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, για την οργάνωση της παραγωγής, των υπηρεσιών με κεντρικό σχεδιασμό, για την ουσιαστική άσκηση της εργατικής εξουσίας με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων στις συνελεύσεις στους εργασιακούς χώρους, με το δικαίωμα της αντιπροσώπευσης στα όργανα εξουσίας, από τα κατώτερα έως τα ανώτερα, του ελέγχου και της ανάκλησης των αντιπροσώπων.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης στις γυναίκες που βιώνουν τα σημερινά αδιέξοδα, να μην παραδοθούν στην ηττοπάθεια, στη μοιρολατρία, στο συμβιβασμό, στη συνήθεια που καλλιεργείται στο έδαφος των συνθηκών εργασίας και ζωής, αλλά και από τους μηχανισμούς χειραγώγησης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Τις καλεί να έρθουν σε επαφή με όσα έχει δημιουργήσει η κομμουνιστική σκέψη. Να γνωρίσουν τις επαναστατικές θέσεις του ΚΚΕ για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική καταπίεση και εκμετάλλευση, για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της στην κομμουνιστική κοινωνία. Τα επιτεύγματα και τα επαναστατικά μέτρα για τη γυναίκα από το πρώτο εργατικό κράτος μετά την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση το 1917 στη Ρωσία, ακόμα και οι αδυναμίες και τα λάθη, αποτελούν πείρα, γνώση, πηγή ωριμότητας, έμπνευσης και διδαγμάτων.
Το ΚΚΕ βεβαιώνει τις γυναίκες ότι σήμερα, στηριγμένο στην εκατοντάχρονη ιστορική διαδρομή του και στο σύγχρονο Πρόγραμμά του, είναι περισσότερο έμπειρο, ώριμο, θεωρητικά και πολιτικά εξοπλισμένο για αλλεπάλληλες καθημερινές μάχες για την προετοιμασία της εργατικής τάξης, των λαϊκών δυνάμεων γι’ αυτόν το σκοπό.
Η αντεπαναστατική υποχώρηση του εργατικού κινήματος δεν αναιρεί ότι η κοινωνική εξέλιξη προχωρά με άλματα, με κοινωνικές – πολιτικές συγκρούσεις, με επαναστάσεις. Οι δυσκολίες, τα πισωγυρίσματα μόνο προσωρινά εμποδίζουν, μα δεν σταματούν την κοινωνική πρόοδο από το «βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας», από την ταξική, εκμεταλλευτική στην κομμουνιστική κοινωνία.