Μια καθυστέρηση στη μεταφορά των εμβρύων στη μητέρα κατά τη διαδικασία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής πιθανόν να μπορεί να βελτιώσει σε ορισμένες περιπτώσεις την επιτυχία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, σύμφωνα με μελέτη των επιστημόνων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Stanford και της Celmatix Inc., μιας εταιρίας εξατομικευμένης ιατρικής επικεντρωμένης στην υγεία των γυναικών.
Η συγκεκριμένη μελέτη ανέλυσε 2.910 προσπάθειες για την επίτευξη εγκυμοσύνης μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) και είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ πάνω στο θέμα αυτό. Στην έρευνα συμμετείχαν δύο ομάδες. Στην πρώτη ομάδα τα έμβρυα καταψύχθηκαν πριν από τη εμβρυομεταφορά τους, ενώ στην άλλη μεταφέρθηκαν αμέσως μετά τη γονιμοποίησή τους. Οι συμμετέχοντες (άνδρες και γυναίκες) στις δύο ομάδες είχαν παρόμοιες ηλικίες, αίτια στειρότητας, ιατρικό ιστορικό, αριθμό ωαρίων που ανακτήθηκαν, αριθμό εμβρύων που προέκυψαν και επίπεδα αναπαραγωγικών ορμονών. Η μεγαλύτερη διαφορά στο αποτέλεσμα της εξωσωματικής μετά τη χρήση κατεψυγμένων και φρέσκων εμβρύων παρατηρήθηκε στις γυναίκες που είχαν υψηλά επίπεδα προγεστερόνης και ήταν μεγαλύτερες από 35 ετών. Για αυτές τις γυναίκες, η κατάψυξη των εμβρύων πριν από τη μεταφορά ήταν 73% πιο πιθανό να οδηγήσει σε εγκυμοσύνη μετά την εμβρυομεταφορά κατά τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ο Δρ. Θάνος Παράσχος, γυναικολόγος μαιευτήρας, ειδικός στην εξωσωματική γονιμοποίηση και Διευθυντής του Κέντρου Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής emBIO, εξηγεί ότι: «η διαδικασία IVF ξεκινά με ενέσεις αναπαραγωγικών ορμονών για την τόνωση της ανάπτυξης πολλαπλών ωαρίων. Τα ωάρια συλλέγονται και στη συνέχεια γονιμοποιούνται στο εργαστήριο. Τα έμβρυα που προκύπτουν μπορούν να μεταφερθούν πίσω στη μήτρα της γυναίκας λίγες μέρες αργότερα («φρέσκια» μεταφορά) ή να καταψυχθούν και στη συνέχεια να μεταφερθούν σε μεταγενέστερο ορμονικό κύκλο. Η κατάψυξη των εμβρύων πριν από τη μεταφορά τους στη γυναίκα έχει γίνει όλο και πιο κοινή, καθώς οι τεχνικές κατάψυξης, όπως αυτή της υαλοποίησης, έχουν βελτιωθεί αυξάνοντας τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής. Οι δοκιμές για την εξέταση εμβρύων για χρωμοσωμικές ή γενετικές ασθένειες (προεμφυτευτική διάγνωση) χρησιμοποιούνται επίσης ευρύτερα και μάλιστα για κάποιες από αυτές απαιτείται συνδυασμός με κατάψυξη εμβρύων αναγκαστικά.»
Και συνεχίζει ο Δρ. Θάνος Παράσχος: «Το εύρημα της έρευνας είναι σημαντικό, επειδή οι γυναίκες που υποβάλλονται στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης και έχουν υψηλά επίπεδα της ορμόνης προγεστερόνης, μπορούν να επωφεληθούν από το γεγονός ότι τα προκύπτοντα έμβρυα καταψύχονται και μεταφέρονται πίσω στη μήτρα αργότερα. Τα υψηλότερα επίπεδα προγεστερόνης μπορεί δυσκολέψουν την εμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα –να μην επιτρέπουν δηλαδή την προσκόλλησή του στο τοίχωμα της μήτρας- μειώνοντας έτσι την πιθανότητα εγκυμοσύνης. Η δυνατότητα κρυοσυντήρησης των εμβρύων και η αναμονή για τη μεταφορά τους σε κύκλο εξωσωματικής λίγο αργότερα, δίνει μια ευκαιρία για την προγεστερόνη και άλλες ορμόνες να πέσουν σε επίπεδα πιο φιλόξενα για εμφύτευση. Σίγουρα, όμως, όλα αυτά είναι μια ιδέα που δεν έχει εξεταστεί ακόμα αρκετά. Παρόλα αυτά, τα ευρήματα της έρευνας παρουσιάζουν ενδιαφέρον και είναι σίγουρο ότι οι ειδικοί της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής θα τα λάβουν σοβαρά υπόψη προκειμένου να διευκολύνουν κάθε γυναίκα με πρόβλημα υπογονιμότητας να συλλάβει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.»
iefimerida
