Πως αυτή η χώρα έχει καταφέρει να εξαλείψει σχεδόν τις γεννήσεις παιδιών με Σύνδρομο Down;

Μιλάμε πάντα για τη γενετική ανωμαλία που ένας άνθρωπος γεννιέται με 47 αντί για 46 χρωμοσώματα που είναι ο φυσιολογικός καρυότυπος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τις αρχές του 2000 περίπου, χάρη στον προγεννητικό έλεγχο, μπορεί να διαπιστωθεί αν το έμβρυο έχει παρουσιάσει κάποια γενετική ανωμαλία (η οποία συνήθως οδηγεί σε Σύνδρομο Down) ώστε οι γονείς να μπορούν να πάρουν εγκαίρως τις απαραίτητες αποφάσεις. Δεν είναι υποχρεωτικές εξετάσεις, αλλά το 85% των γυναικών επιλέγουν να τον κάνουν.

Και κάπως έτσι ερχόμαστε στην περίπτωση της Ισλανδίας. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία της χώρας, η έκτρωση επιτρέπεται έως και 16 εβδομάδες μετά την έναρξη της κύησης αν το έμβρυο διαπιστωθεί ότι έχει κάποια παραμόρφωση ή ανωμαλία, συμπεριλαμβανομενου και του Συδνρόμου Down.

Όπως σημειώνει η επικεφαλής της μονάδας διάγνωσης προγεννητικών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Landspitali, Hulda Hjartardottir, δεν είναι ότι στην Ισλανδία δεν γεννιέται κανένα παιδί με Σύδνρομο Down, αλλά, αυτά έχουν μειωθεί στα ένα ή στα δύο, το χρόνο. Κι αυτό επειδή, κατά πάσα πιθανότητα έχιε γίνει, λάθος αποτελέσματα μιας εξέτασης.

«Δεν θεωρούμε την έκτρωση είναι δολοφονία», σημειώνει. «Το να βάζεις τέλος σε μια ζωή που θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα δεν είναι αμαρτία και νομίζω πως είναι μικρότητα να πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο». Εξάλλου, όπως λέει, η ζωή δεν είναι μαύρο ή άσπρο.

bovary