Καράτσι, 1995

Όταν ήμουν επτά ετών και ζούσα ακόμη στο Καράτσι του Πακιστάν, η μητέρα μου με πήγε στον παιδίατρο για την ετήσια εξέτασή μου.

Καθόμουν σε ένα σκαμνί και προσποιούμουν πως γυάλιζα τα παπουτσάκια μπαλαρίνας που φορούσα, όταν άκουσα τη μητέρα μου να ρωτάει ψιθυριστά τον γιατρό αν είχε έρθει η κατάλληλη ώρα να αφαιρέσουμε το «κακό». Η συζήτηση που είχαν δεν μου φάνηκε τελείως άγνωστη. Νωρίτερα μέσα στον ίδιο μήνα, η μητέρα μου με είχε ρωτήσει αν είχα αισθανθεί ποτέ φαγούρα ή αν ένιωθα περίεργα εκεί κάτω. Δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι με ρωτούσε, οπότε δεν θυμάμαι ακριβώς ούτε τις απαντήσεις μου. Αυτό που θυμάμαι όμως ήταν τη μητέρα μου να μου εξηγεί πως όταν θα γινόμουν επτά, ένα «κακό» που βρισκόταν μέσα μου θα προσπαθούσε να μεγαλώσει εκεί κάτω και σιγά σιγά θα πήγαινε στον εγκέφαλό μου. Έπρεπε να το αφαιρέσουμε, μου είχε πει. Ύστερα από μία σύντομη εξέταση, ο γιατρός συμφώνησε.

Η γιαγιά μου μου είχε πει πως ένα κορίτσι που έμενε στον δρόμο μου και παίζαμε πολλές φορές μαζί, είχε αφαιρέσει κι εκείνη το κακό. Ήταν κι εκείνη επτά ετών, λίγους μήνες μεγαλύτερη από εμένα και μόλις γύρισε στο σπίτι της από την «επέμβαση» ένιωθε τόσο καλά που μπορούσε να χοροπηδήσει στο κρεβάτι της. Ήταν μία ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου με ενθουσιασμό και με έκανε να ανατριχιάζω. Ήθελα να να τελειώσει όλο αυτό και μετά να πηδήξω στο κρεβάτι μου πάνω κάτω με μεγάλη χαρά. «Φύγε κακό,» ψιθύρισα την νύχτα πριν από την επέμβαση.

Οι δύο μεγαλύτερες ξαδέρφες μου, πήραν ως δώρο από ένα χρυσό κόσμημα η καθεμία όταν επέστρεψαν από την επέμβαση. Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, ζήτησα συγκεκριμένα μία χρυσή αλυσίδα με μία μικρή πέρλα μπροστά. Τα μάτια της μητέρας μου γέμισαν δάκρυα για μια στιγμή πριν την κοιτάξει αποδοκιμαστικά η γιαγιά μου.

Δεν ένιωθα πολύ καλά για να χοροπηδήσω πάνω στο κρεβάτι μου μετά την εγχείρηση. Για δύο μέρες φορούσα κάτι που έμοιαζε με πάνα για μεγάλους ανθρώπους. Πονούσα πάρα πολύ κάθε φορά που πήγαινα τουαλέτα που προσπαθούσα να κρατηθώ για πολλές ώρες μέχρι τελικά να πάω. Η μητέρα μου όμως μου εξήγησε πως αν συνέχιζα έτσι θα μπορούσα να πάθω μόλυνση. Για τον επόμενο χρόνο με έλουζε κρύος ιδρώτας κάθε φορά που συναντούσα την ευγενική φυσιογνωμία της γυναίκας που με έβαλε να ξαπλώσω στο πάτωμα του σαλονιού της και μου μιλούσε με ήρεμο τρόπο τη στιγμή που έπαιρνε το μαχαίρι για να με κόψει. Πήρα το κολιέ που είχα ζητήσει και το φορούσα σε κάθε ευκαιρία.

Ουάσινγκτον, Ιούλιος 2010

Η πρώτη και μοναδική φορά που έκανα σεξ στη ζωή μου δεν πήγε και τόσο καλά. Ήμουν 22, που σήμαινε πως είχα καθυστερήσει να ολοκληρώσω σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα και από τον πρώτο χρόνο που έβγαινα με τον φίλο μου αποφεύγαμε το θέμα. Είχε επαναλάβει πολλές φορές πως ήταν πρόθυμος να περιμένει, όσο χρόνο κι αν χρειαζόμουν μέχρι να νιώσω έτοιμη και είχα εντυπωσιαστεί με την κατανόησή του.

«Δεν με θέλεις;» τον ρώτησα ύστερα από ακόμη μία απόπειρα. «Δεν φαίνεται πως το θέλεις,» αποκρίθηκε με ευγενικό τόνο· Και είχε δίκιο. Είχα σφίξει όλους τους μύες στου μηρούς μου και πίεζα τα κλειστά μάτια μου όση ώρα εκείνος χάιδευε τα πόδια μου. Και τότε σταμάτησε. Για τις επόμενες δύο ημέρες, δεν μπορούσα ούτε να τον φιλήσω.

Δεν μπορούσα να εξηγήσω το συναίσθημα κάθε φορά που με ακουμπούσε στο λάθος σημείο ή να δικαιολογήσω τον θυμό μου όταν με κατανόηση αποδέχτηκε το γεγονός πως χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο. Είχε κι άλλες κοπέλες πριν από εμένα στη ζωή του και τον ρωτούσα συνεχώς πράγματα για τη σεξουαλική του ζωή. Απαντούσε πάντα όλες μου τις ερωτήσεις υπομονετικά, χωρίς να μου κρύψει το παραμικρό.
Μετά από όλες αυτές τις συζητήσεις και ενώ είχαμε ξαπλώσει ο ένας δίπλα από τον άλλον στο κρεβάτι, μου είπε πως με αγαπάει και πως αν δεν ήμουν έτοιμη, απλώς δεν ήμουν έτοιμη. Για εκείνον ήταν τόσο απλό. Παρόλα αυτά, άκουγα την σταθερή του αναπνοή καθώς κοιμόταν δίπλα μου και γέμιζα με απερίγραπτο θυμό. Έφευγα από το κρεβάτι και πήγαινα στο μπάνιο όπου κοίταζα το πρόσωπό μου στον καθρέφτη. «Πρέπει να τον θέλεις,» έλεγα στον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα του τι σήμαινε να θέλεις κάποιον σεξουαλικά τόσο πολύ ώστε να αφεθείς σε αυτό το συναίσθημα. Δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω για να διώξω όλους τους φόβους που είχα γύρω από το σεξ.

Ύστερα από έναν χρόνο σχέσης, αποφάσισα πως έπρεπε να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και άρχισα να κάνω προετοιμασία όπως θα έκανα και για οποιονδήποτε άλλο στόχο στη ζωή μου. Έμαθα τεχνικές από το ίντερνετ, κρατούσα σημειώσεις τις οποίες έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου, είδα μερικά πορνό και απομνημόνευα τις κινήσεις που έκαναν οι γυναίκες. Όσο βρισκόταν στη δουλειά έκανα πρόβα με τους ήχους που έπρεπε να βγάζω όταν θα αισθανόμουν απόλαυση.

Μετά από αυτό το συζήτησα μαζί του: ήθελα να κάνουμε σεξ πριν από το τέλος του καλοκαιριού. «Δεν θέλω να σταματήσεις ακόμη κι αν φαίνεται πως με πονάς,» του είπα. Πήρε μία περίεργη έκφραση αλλά του επανέλαβα τη δήλωση ξανά και ξανά. Έσφιξα τα χέρια μου και κοιτώντας τον στα μάτια του είπα να το κάνει.

Το βράδυ που επρόκειτο να γίνει η «αμαρτωλή πράξη», ήπια μισό μπουκάλι κρασί μέσα σε 15 λεπτά και εκείνος με παρατηρούσε προσεκτικά. Για 45 ολόκληρα λεπτά φιλιόμασταν στον καναπέ και τα χέρια του δεν είχαν αγγίξει κανένα από τα απαγορευμένα σημεία. Το κρασί με είχε χαλαρώσει και το σώμα μου ήταν ζεστό. Ήξερα πως είχε έρθει η στιγμή.

Μετακινηθήκαμε στο κρεβάτι. Τα μάτια μου ήταν κλειστά και ένιωθα την αναπνοή μου αργή. Προσπαθούσα να ελέγξω τους χτύπους της καρδιάς μου. Το στομάχι μου είχε σφιχτεί. Η αρχή ήταν δύσκολη, όμως ύστερα από δύο λεπτά ουσιαστικά κάναμε σεξ. Ο πόνος διαπερνούσε όλο μου το σώμα. Μπορούσα να το νιώσω μέχρι και στο στόμα μου. Ένιωθα πως κάποιος μου έσκιζε το σώμα με γυαλόχαρτο. Πονούσα παντού και δεν μπορούσα να προσδιορίσω από που ερχόταν ο πόνος. Ύστερα από λίγο, μου φίλησε το μέτωπο χωρίς να έχει ολοκληρώσει. Μου υπενθύμισε πως με αγαπάει και πήγε στο μπάνιο.

Κάθισα στο κρεβάτι και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει σε κλάματα. Για πρώτη φορά του εξομολογήθηκα πως μάλλον δεν θα καταφέρω ποτέ να ευχαριστηθώ μία σεξουαλική εμπειρία. Πως όταν ήμουν μικρή, μία γυναίκα πήρε ένα μαχαίρι και έκοψε ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι μου. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό η μητέρα μου.

bovary