Πολλές φορές όταν τσακωνόμαστε, η ένταση της συζήτησης δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε καθαρά με αποτέλεσμα να λέμε πράγματα που θα πληγώσουν ανεπανόρθωτα τον άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και όταν μία μητέρα μαλώνει το παιδί της, είτε αυτό είναι μικρό είτε στην εφηβεία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πολύ εύκολο η μητέρα να ξεχάσει πως υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες που απαγορεύεται να ακούσει ένα παιδί και ακόμη κι αν η αντίδραση δεν είναι άμεση, να είστε σίγουρες πως τα παιδιά ακούνε τα πάντα, τα θυμούνται και πληγώνονται βαθιά.

Είναι λογικό η στιγμή να μην είναι η κατάλληλη για περισσότερη σκέψη και ο αυθορμητισμός να έχει χτυπήσει κόκκινο, όμως σύμφωνα με δημοσίευμα το Psychology Today υπάρχουν 3 συγκεκριμένες φράσεις που δεν πρέπει να πείτε ποτέ στο παιδί σας. Αντί για αυτές, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε 3 άλλες που σίγουρα θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα και δεν θα επηρεάσουν αρνητικά την ψυχολογία του παιδιού σας με το να νιώθει ντροπή, φόβο και ενοχές.

1. «Με έχεις τρελάνει!»

Αντί να γεμίσετε ενοχές το παιδί, είναι προτιμότερο να κάνετε μία επίκληση στη λογική του και να του πείτε πως δεν σας αρέσει η συμπεριφορά του. Οφείλετε να του εξηγήσετε ποια σημεία της συμπεριφοράς του δεν είναι επιτρεπτά και να το καθοδηγήσετε υποδεικνύοντάς του τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να την αλλάξει. Έτσι θα μπορέσει να καταλάβει τι είναι αυτό που «σας έχει τρελάνει» χωρίς όμως να νιώσει υπεύθυνο για τη δική σας ψυχολογική κατάσταση.

2. «Τι πρόβλημα έχεις;»

Η συγκεκριμένη φράση μπορεί να κάνει ένα παιδί να αισθανθεί ντροπή για τον εαυτό του και μεγαλώνοντας υπάρχει πιθανότητα να φτάσει σε σημείο να αμφισβητεί τις ικανότητες, τις δυνατότητες και τις σκέψεις του. Το παιδί δεν έχει κάποιο «πρόβλημα» όταν συμπεριφέρεται περίεργα, απλώς δεν γνωρίζει πώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Αντί λοιπόν να χρησιμοποιήσετε φράσεις που θα του μειώσουν την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση, πείτε του απευθείας με τι έχετε πρόβλημα: «Δεν μου αρέσει που φωνάζεις», για παράδειγμα. Αυτό θα το βοηθήσει να καταλάβει πώς να αλλάξει τη συμπεριφορά του.

3. «Σταμάτα να φωνάζεις αλλιώς…»

Αυτή η φράση είναι απειλητική και ουσιαστικά επιτάσσει το παιδί να αλλάξει τη συμπεριφορά του φοβίζοντάς το. Αν το παιδί ακούει έμμεσες απειλές από μικρό, μεγαλώνοντας θα έχει διδαχθεί να ζητάει αυτό που θέλει μέσω της επιθετικότητας και του εκφοβισμού. Μία καλή εναλλακτική για να πείτε στο παιδί σας να σταματήσει κάτι που κάνει είναι να του αναφέρετε ακριβώς ποιο είναι το θέμα. «Αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό και δεν με κάνει να αισθάνομαι καλά». Έτσι το παιδί σας μαθαίνει ποια συμπεριφορά είναι σωστή και ποια λάθος ενώ ταυτόχρονα του δίνετε την ευκαιρία να μπει στη θέση σας και να καταλάβει σε βάθος γιατί αυτό που κάνει δεν είναι αποδεκτό.

Η παιδική ηλικία είναι μία περίοδος κατά την οποία οι άνθρωποι καλλιεργούν τη σκέψη τους και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους από τα ερεθίσματα που έχουν στο περιβάλλον τους. Κι εσείς ως μητέρες, πρέπει να είστε σύμμαχοι των παιδιών σε αυτή τη διαδρομή και να τους εξηγείτε με ηρεμία και υπομονή ό,τι χρειάζεται να μάθουν. Να είστε σίγουρες πως καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε.

bovary