Στην περίπτωση που σκέφτεσαι, τι θα συμβεί στο σώμα σου, αν πάψεις να καταναλώνεις μια συγκεκριμένη ομάδα τροφίμων, η απάντηση βρίσκεται εδώ.
Το φαγητό είναι για κάποιους ανθρώπους αγγαρεία ή ανάγκη επιβίωσης, που ικανοποιεί τη λαχτάρα τους όταν ακούνε το στομάχι τους να διαμαρτύρεται και να γουργουρίζει.
Ενώ για άλλους το φαγητό αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής, που συνδέεται με τις καλύτερες στιγμές τους και αγαπημένα τους πρόσωπα.
Οπως και να το κάνεις υπάρχει πάντοτε μια δικαιολογία για να ανοίξεις το ψυγείο σου, να διαλέξεις έναν από τους δεκάδες γευστικούς πειρασμούς και να «τσιμπήσεις».
Θα μπορούσες όμως να ζήσεις χωρίς αυτό;
Η Τέρα Μπριγκάντο, που εργάζεται ως δασκάλα στην Καλιφόρνια, αποφάσισε να πειραματιστεί με την παραπάνω σκέψη και να απέχει από το φαγητό για τρεις ολόκληρες ημέρες και περιγράφει τις αλλαγές που παρατήρησε στο σώμα της στο Thoughtcatalog.
«Επαψα να τρώω φαγητό για τρεις ολόκληρες ημέρες. Επινα όμως πολλούς χυμούς, που περιείχαν συστατικά όπως το τζίντζερ και ο μαϊντανός. Ουσιαστικά επρόκειτο για μια αποτοξίνωση με χυμούς που κράτησε 72 ώρες. Ηταν κάτι που πάντοτε ήθελα να δοκιμάσω, περισσότερο για να αποδείξω στον εαυτό μου πως μπορώ να τα καταφέρω».
Η Μπριγκάντο ακολούθησε το συγκεκριμένο αποτοξινωτικό πρόγραμμα των τριών ημερών αγοράζοντας φυσικούς χυμούς από ένα κατάστημα που συμμετείχε σε προσφορές στο διαδίκτυο. Την ημέρα έπρεπε να πίνει έξι χυμούς, έναν ανά δύο ώρες.
«Ενθουσιάστηκα με τη γεύση τους. Ορισμένοι ήταν και λίγο σπάισι. Την πρώτη νύχτα της αποτοξίνωσης, έπεσα για ύπνο χωρίς να έχω το αίσθημα της πείνας. Αυτό με έπεισε ότι μπορούσα να συνεχίσω για άλλες δύο μέρες. Το επόμενο πρωί όμως ξύπνησα και πέθαινα της πείνας. Το μόνο που ήθελα ήταν ένα μεγάλο μπολ δημητριακών ή έστω μια μπανάνα. Ηξερα όμως ότι έπρεπε να επιμείνω στο στόχο μου και ήπια έναν από τους χυμούς με το πορτοκαλί χρώμα. Οσο περνούσε η μέρα διαπίστωνα ότι το φαγητό ήταν παντού γύρω μου. Το μύριζα όταν περνούσα μπροστά από τα εστιατόρια, το έβλεπα σε φυλλάδια, σε περιοδικά, σε διαφημίσεις. Το στομάχι μου γουργούριζε όλο και περισσότερο και η πείνα ήταν πρωτόγνωρη. Πεινούσα τόσο πολύ! Οι γεύσεις των χυμών δεν μπορούσαν να μειώσουν το αίσθημα αυτό. Ημουν εξαντλημένη, δεν είχα ενέργεια για να κάνω οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα, ούτε καν να σκεφτώ. Παράλληλα ένιωθα ότι κρυώνω και πήγαινα στην τουαλέτα για τα ούρα μου ανά δέκα λεπτά».
Η νεαρή παραδέχεται, ότι αυτή η προσπάθεια της ήταν τρομερή. Θυμάται ότι μπήκε στο σπίτι μετά τη δουλειά και αντίκρισε τον σύντροφο της να τρώει μια σαλάτα με κοτόπουλο. Στη θέα της έβαλε τα κλάματα, γιατί εκείνη έπρεπε να πιει τον πέμπτο της χυμό. Το ίδιο βράδυ αντιμετώπισε μάλιστα δυσκολία στον ύπνο.
«Την τρίτη ημέρα, ξύπνησα και σκέφτηκα αμέσως ότι είναι και η τελευταία. Βέβαια δεν περίμενα ότι δεν θα πεινάω και τόσο πολύ. Νόμιζα ότι το στομάχι μου είχε μικρύνει για αυτό και μου συνέβαινε αυτό. Ομως κατά τη διάρκεια της ημέρας τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν τόσο θετικά. Αισθανόμουν ζαλάδα και αδυναμία συγκέντρωσης. Στο τέλος της ημέρας η πείνα μου άρχισε να μετριάζει. Ανοιξα το ψυγείο και κοίταξα το μισό σάντουιτς που είχε περισσέψει. Δεν το ήθελα πια. Πίστεψα ότι επιτέλους καταπολέμησα την πείνα! Επεσα για ύπνο εξουθενωμένη. Το επόμενο πρωί ξύπνησα και έφαγα ένα μπολ με βρώμη, ενώ κατά τη διάρκεια της ημέρας άρχισα να τσιμπολογάω».
Αναρωτιέστε τι συνέβη με το σωματικό της βάρος;
Η νεαρή δασκάλα έχασε περίπου δύο κιλά κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης με χυμό, όμως τα πήρε ξανά πολύ γρήγορα γιατί επρόκειτο για «υγρά». Παραδέχεται ότι ακολουθώντας αυτό το πρόγραμμα δεν ένιωσε ποτέ ότι απέκτησε ενέργεια ή ότι βοήθησε την υγεία της, όπως νόμιζε ότι θα συμβεί και συμβουλεύει να μην το δοκιμάσεις!
bovary
