Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος, πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος

Εκατόν ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το Μάρτιο του 1821,που τέτοιες μέρες οι πρόγονοί μας ετοίμαζαν τις τελευταίες διεργασίες για τη μεγάλη μέρα της επανάστασης του γένους, την 25^η Μαρτίου, μετά από τετρακόσια χρόνια τουρκικής – οθωμανικής σκλαβιάς, με μοναδικό σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος».
Εμείς, οι απόγονοί τους αντίστοιχες μέρες του εφετινού Μάρτη, με ντροπή βρισκόμαστε στη διαδικασία αλλά και στις διεργασίες για μια όσο το δυνατόν ηπιότερη και ευκολοδιαχειρίσιμη οικονομική υποδούλωση στο σύγχρονο ζυγό των αγορών.
Η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση άνευ προηγουμένου από το 1950 και μετά, που κινδυνεύει να απειλήσει την ίδια τη συνοχή του ελληνικού κράτους και να υπονομεύσει το μέλλον της. Η σύγχρονη υποδούλωση δεν είναι στρατιωτική ή πολιτική είναι πρωτίστως οικονομική, αφού εκείνος που χρωστά δεν είναι στην ουσία ελεύθερος.

Οι αγορές
Στο παρελθόν λαοί, έθνη και κράτη γίνονταν φόρου υποτελείς, σκλάβοι, υπόδουλοι σε άλλα κράτη ή αυτοκρατορίες μετά από μάχες και επικράτηση του ισχυρότερου.  Στον 21^ο αιώνα όμως κυρίαρχοι είναι οι αγορές, οι τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια. Σύμφωνα με το ΔΝΤ το 2009, το παγκόσμιο ΑΕΠ έφτασε τα 58 τρις δολάρια και το ενεργητικό των τραπεζών τα 93. Ενώ στην ΕΕ το ΑΕΠ των κρατών ανήλθε στα 15,3  τρις δολάρια, το ενεργητικό των τραπεζών στα 41,7 τρις δολ. Δηλαδή η οικονομική κατάσταση και επιφάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών ήταν 2.7 φορές μεγαλύτερη από την οικονομική επιφάνεια των κρατών μελών της ΕΕ. Παράλληλα για το 2010 τα κέρδη μόνο κάποιων επενδυτικών κεφαλαίων (hedge funds) ξεπέρασαν τα 28 δις δολ.
Με χρέος που ξεπερνά τα 346 δις ευρώ ( μεγάλο μέρος αυτού προέρχεται από τόκους και πανωτόκια χωρίς μέχρι σήμερα να τεκμηριώνεται η προέλευσή τους και χωρίς να υπάρχει λογιστικός έλεγχος του χρέους, ενώ  έχει χαρακτηριστεί και «απεχθές»), η χώρα μας θα πρέπει να πληρώσει για τοκοχρεολύσια ομολόγων που λήγουν:

• 41 δις το 2011 (το 12% του χρέους)
• 145 δις το 2012 έως 2016
• 155 δις από το 2016 και μετά

Το δε χρέος αναμένεται να εκτοξευτεί στα τέλη του 2015 στα 395,45 δις  ήτοι το 162% του ΑΕΠ!!!

Τα  50 δις που ζητά η τρόικα μέχρι το 2015, από τις αποκρατικοποιήσεις, είναι όνειρο θερινής νυκτός όπως επίσης και τα 15 δις από αυτά για την διετία 2011-2012.

Σε μια εποχή που:

1. οι άνεργοι στη χώρα θα αγγίξουν το ένα εκατομμύριο σε λίγους μήνες
2. Οι μεταρρυθμίσεις, οι εισπράξεις των δημοσίων εσόδων και οι αποκρατικοποιήσεις αργούν απελπιστικά
3. οι μετανάστες αγγίζουν το 1,5 με 2 εκατομμύρια με ότι αυτό συνεπάγεται για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και με ανοιχτά τα μέτωπα των συγκρούσεων στη Βόρειο Αφρική και Μέση Ανατολή
4. η γεωπολιτική συγκυρία τινάζει τις τιμές του πετρελαίου στον αέρα, υπερτιμάται το ευρώ, προκαλείται ύφεση στην παγκόσμια οικονομία και μηδενίζονται τα όποια σενάρια ανάπτυξης
5. η εσωτερική πολιτική σταθερότητα τίθεται εν αμφιβόλω και
6. η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αναζωπύρωση κρίσης χρέους, αύξησης των επιτοκίων και πληθωριστικών πιέσεων

Για να μπορέσει λοιπόν η Ελλάδα, ως μέλος της ευρωζώνης να ανταπεξέλθει σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει είτε  να πουληθεί η μισή χώρα, (αξιοποίηση κρατικής περιουσίας) , είτε να διαγραφεί το μισό της χρέος, είτε να επιμηκυνθούν οι αποπληρωμές της από πέντε σε έντεκα χρόνια με ταυτόχρονη μείωση των επιτοκίων και την επαναγορά χρέους με νέα δάνεια από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης (EFSF).
Η σύγχρονη υποδούλωση
Και επειδή καμία λύση από τις παραπάνω δεν είναι συμβατή με τις επιταγές των ισχυρών του χρήματος και των αγορών, άντε, ίσως η επιμήκυνση, τότε θα επιβληθεί μια θεσμοθετημένη «οικονομική διακυβέρνηση», απ΄ έξω,  με κύρια χαρακτηριστικά την προσωρινή  έξοδο από την ευρωζώνη,  χωρίς επιστροφή στη δραχμή αλλά με βάση το άρθρο 136 της Συνθήκης της Λισσαβόνας, με πάγωμα δικαιώματος ψήφου και ενεργούς παρουσίας στα ευρωπαϊκά όργανα και με παραπομπή στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης που θα προστεθούν κατά πάσα πιθανότητα στη σύνοδο τέλος του μήνα. Μ ‘ άλλα λόγια απεμπολείται και η άσκηση οικονομικής πολιτικής από τη χώρα  (οι δανειστές μας δηλαδή αναλαμβάνουν πλήρως τον έλεγχο της οικονομίας) και σε συνδυασμό με την παραίτηση του δικαιώματος ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας των κρατών, όπως προκύπτει  από την  υπογραφή του μνημονίου, οδηγούμαστε σε μια νέα υποδούλωση με ότι σημαίνει αυτό για τον ελληνικό λαό.

Γιάννης Μήτσιος
ymitsios@otenet.gr