Τις εμπειρίες που έζησε στη Ζάκυνθο επί πέντε εβδομάδες περιγράφει σε ημερολόγιό της 17χρονη Βρετανίδα. Και αυτά που γράφει δεν είναι και πολύ κολακευτικά…
Η Florence Sibary είναι ένα από τα πολλά κορίτσια από τη Βρετανία που το καλοκαίρι προσπαθούν να συνδυάσουν δουλειά και διασκέδαση, ώστε να χρηματοδοτήσουν τις διακοπές τους. Τι συμβαίνει, όμως, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα είχαν φανταστεί; Η ίδια περιγράφει όσα έζησε στη Ζάκυνθο:
Πέμπτη 2 Ιουνίου
Είναι 4 το πρωί και η μαμά μου μόλις με άφησε στο αεροδρόμιο του Μπρίστολ, για την πτήση μου στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πιστέψω πώς κατάφερα να πείσω τους γονείς μου να με αφήσουν να το κάνω αυτό! Πηγαίνω στον Λαγανά, στη Ζάκυνθο, για να προσπαθήσω να βρω δουλειά για το καλοκαίρι.
Πηγαίνω με μια εταιρεία που λέγεται PlayaWay Abroad. Τους δίνεις 368 λίρες και σου εξασφαλίζουν στέγη για 4 εβδομάδες, ενώ σε βοηθούν να βρεις και δουλειά. Θα μπορούσα να πάω στην Ιμπιζα, αλλά με συμβούλευσαν, επειδή είμαι μόνο 17 ετών, να πάω σε ένα μικρότερο resort, όπου θα είμαι πιο ασφαλής.
Λόγω της ηλικίας μου, δεν μπορώ να δουλέψω μέσα σε μπαρ, αλλά μου υποσχέθηκαν ότι θα είναι εύκολο να βρω δουλειά πουλώντας jelly shots (σφηνάκια φρούτων με αλκοόλ) ή μπαλόνια γέλιου στους τουρίστες.
Σάββατο 4 Ιουνίου
Μένω σε ένα διαμέρισμα στον κεντρικό δρόμο (σ.σ.: του Λαγανά), πάνω από ένα αγγλικό εστιατόριο που σεβίρει αυγά με μπέικον. Την ημέρα, είναι τόσο άσχημα εδώ -μόνο ένας μακρύς δρόμος με μπαρ και κέντρα διασκέδασης που είναι κλειστά. Αλλά τη νύχτα όλα ζωντανεύουν, με μηχανήματα καπνού και λέιζερ έξω στα πεζοδρόμια.
Το δωμάτιο είναι στενό: τρία μονά κρεβάτια, μια κουζινική εστία στη γωνία για να μαγειρεύουμε και ένα μικροσκοπικό μπάνιο. Νόμιζα ότι θα μένω με άλλες δύο κοπέλες, τη Chantelle και την Κανάλ, αλλά η Κανάλ είναι… μάγκας. Το μόνο που εύχομαι είναι να είχαμε air condition -αυτή η ζέστη με σκοτώνει.
Δευτέρα 6 Ιουνίου
Εχω δοκιμαστικό αύριο, για να δουλέψω ως PR σε ένα μπαρ. Είναι μια δουλειά που κάνουν όλες οι κοπέλες από την Αγγλία εδώ. Στέκονται στο πεζοδρόμιο και προσπαθούν να πείσουν τους τουρίστες να μπουν στο μπαρ και να αγοράσουν ποτά.
Παρεμπιπτόντως, η αστυνομία δεν θέλει να το κάνουμε αυτό, αλλά τις περισσότερες φορές κάνει τα στραβά μάτια. Από την εταιρεία με συμβούλευσαν να βρω δουλειά σε μαγαζί με Ελληνα ιδιοκτήτη, γιατί οι Βρετανίδες έχουν αποκτήσει κακή φήμη από τους Αλβανούς που είναι ιδιοκτήτες πολλών μπαρ εδώ. Νομίζουν ότι είμαστε μεθυσμένες πουτ…ες χωρίς ηθικούς φραγμούς.
Τετάρτη 8 Ιουνίου
Δεν πήρα τη δουλειά και νομίζω ξέρω γιατί. Τη Δευτέρα το βράδυ μέθυσα τόσο πολύ που έκανα εμετό στο πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί που θα έκανα δοκιμαστικό την επόμενη μέρα.
Είμαι πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου, αλλά είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον έλεγχο εδώ. Ολοι έχουν έρθει εδώ με μόνο έναν στόχο: να πιουν όσο περισσότερο γίνεται.
Στη Βρετανία δεν μπορώ να πιω ή να πάω σε κλαμπ, αλλά εδώ όλα επιτρέπονται. Μάλιστα, με 5 ευρώ μπορείς να πίνεις όλη νύχτα. Ηταν μεγάλο σφάλμα μου, αλλά δεν πρόκειται να το ξανακάνω.
Παρασκευή 10 Ιουνίου
Βρήκα δουλειά! Θα κάνω PR σε ένα μπαρ. Ηταν πολύ φιλικοί μαζί μου και θα μου δίνουν 20 ευρώ τη βραδιά για 7 ώρες -με δωρεάν τα ποτά μου.
Το αφεντικό μου, ένας Ελληνας, μού είπε: “Βγάλε τα βυζ@@ σου και τον κώ@@ σου έξω και προσπάθησε να αποφεύγεις τους αστυνομικούς με πολιτικά”. Είναι όλα τόσο συναρπαστικά!
Τρίτη 14 Ιουνίου
Τρεις κοπέλες με τις οποίες δούλευα μαζί και είχαν έρθει το ίδιο διάστημα με μένα, γύρισαν σπίτι επειδή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την υπερβολική σεξουαλική παρενόχληση.
Μας πιάνουν συνέχεια τον κώ@@ και τα παιδιά μέσα από το μπαρ μάς πετάνε παγάκια στο στήθος. Ωστόσο, όλα είναι πιο διασκεδαστικά αν κάνω “prink” πριν τη δουλειά -αυτό είναι να πίνω βότκα που έχω αγοράσει από ένα τοπικό μαγαζί.
Η δουλειά ξεκινά στις 6 το απόγευμα και μέχρι τις 8 μ.μ. νιώθω τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου που δεν ασχολούμαι με αυτούς που με πειράζουν. Ευτυχώς δεν είμαι τόσο ευαίσθητη, σε αντίθεση με άλλα κορίτσια που το βρίσκουν πολύ δύσκολο να το κάνουν αυτό.
Σάββατο 18 Ιουνίου
Εδώ όλοι έχουν το μυαλό τους στο ποτό, οπότε αυτό κάνω κι εγώ. Ξέρω ότι δεν φροντίζω τον εαυτό μου, αλλά είναι πανάκριβα για να φας υγιεινά. Μια πίτσα κοστίζει 1 ευρώ, αλλά μια φρουτοσαλάτα 5 ευρώ, οπότε είναι προφανές τι τρώω.
Μετά τη δουλειά μου, κάνω clubbing μέχρι να βγει ο ήλιος. Κάποιες φορές, μάλιστα, καίγομαι ενώ πηγαίνω στο δωμάτιο για ύπνο.
Τετάρτη 22 Ιουνίου
Πήρα τηλέφωνο σπίτι σήμερα, γιατί διαπίστωσα ότι ξόδεψα σχεδόν όλα τα λεφτά μου μέσα σε δύο εβδομάδες: 450 λίρες. Οι γονείς μου τρόμαξαν με το πόσα λεφτά έχω ξοδέψει -αλλά θα τρόμαζαν περισσότερο αν ήξεραν πού πάνε τα λεφτά μου: κυρίως σε ποτά, εισόδους σε κλαμπ και μπαλόνια γέλιου. Μπορώ να ξοδέψω ακόμα και 20 ευρώ τη βραδιά για να αγοράσω μπαλόνια γέλιου.
Σάββατο 25 Ιουνίου
Παραλίγο να με συλλάβουν χθες, γιατί η αστυνομία αποφάσισε να μαζέψει όσες κάνουν PR στον δρόμο. Εάν δεν μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι σε διακοπές, τρως πρόστιμο 3.000 ευρώ. Ευτυχώς, με προειδοποίησε μια κοπέλα πιο πάνω στον δρόμο και έτσι μπήκα μέσα στο μπαρ και έπιασα κουβέντα με δύο τουρίστες για να μη καταλάβουν. Ηταν τρομακτικό, αλλά πολύ συναρπαστικό.
Παρασκευή 1 Ιουλίου
Είμαι ηλίθια. Δεν έφαγα πολύ χθες -προσπαθώ να εξοικονομήσω χρήματα- αλλά μετά ήπια τόσο πολύ που κατέληξα να έχω ορό επειδή δεν μπορούσα να σταματήσω να κάνω εμετό.
Θα με σκοτώσει η μαμά μου, γιατί πλήρωσε 50 ευρώ για θεραπεία -πρέπει να μου στείλουν λεφτά. Θα της πω ότι μου συνέβη από αλλεργική αντίδραση σε τσίμπημα κουνουπιού.
Κυριακή 3 Ιουλίου
Ακόμα άρρωστη, και τώρα έχω και λοίμωξη αναπνευστικού από το τόσο αέριο που έχω εισπνεύσει. Η νοσοκόμα εδώ μου λέει συνέχεια πόσο χαζή είμαι και μου έδωσε μια μακρά λίστα φαρμάκων. Θέλω λεφτά και η μαμά και ο μπαμπάς έχουν βαρεθεί να με ρωτάνε τι συμβαίνει.
Τρίτη 5 Ιουλίου
Το μέρος εδώ είναι απαίσιο όταν είσαι άρρωστος και ξέσπασα σε κλάματα όταν πήρα τηλέφωνο στο σπίτι. Αισθάνομαι τόσο άρρωστη που δεν ξέρω τι να κάνω. Εχει πολλή ζέστη για να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι.
Η μαμά μού πρότεινε να με βάλει σε ένα ξενοδοχείο για μερικές μέρες, ώστε να αναρρώσω, αλλά αισθάνομαι τόσο ένοχη με τη συμπεριφορά μου και θέλω να αποδείξω ότι μπορώ να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου.
Πέμπτη 7 Ιουλίου
Τα φάρμακα επιτέλους δουλεύουν και αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Ο γιατρός είπε ότι δεν πρέπει να πίνω ενώ παίρνω αντιβίωση, αλλά η συγκάτοικός μου μού είπε να τον αγνοήσω.
Σάββατο 9 Ιουλίου
Και πάνω που έλεγα ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να μου συμβεί, χθες το βράδυ μού έκλεψαν την τσάντα. Πήγα με φίλους στη θάλασσα στις 6 το πρωί και κάναμε μπάνιο γυμνοί. Εβαλα την τσάντα κάτω από ένα αυτοκίνητο και μου την έκλεψε μια τσιγγάνα -είχα τα πάντα μέσα: κινητό, λεφτά και όλα τα ρούχα μου.
Κάποιος μού δάνεισε μια πετσέτα και κατάφερα να πάω πίσω στο διαμέρισμα, αλλά η αστυνομία ζητά 140 ευρώ για να αναφέρω την κλοπή.
Δευτέρα 11 Ιουλίου
Οι γονείς μου μού αγόρασαν εισιτήριο επιστροφής για αύριο. Για να είμαι ειλικρινής, χόρτασα εδώ. Ωστόσο, θα μου λείψει η Ζάκυνθος, έστω κι αν το μόνο που είδα ήταν ο δρόμος. Πρέπει να δω κάποια μέρη την επόμενη φορά που θα έρθω εδώ, γιατί άκουσα ότι το νησί είναι πανέμορφο».
