Σε ένα πράγμα συμφωνούν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και οι επικριτές του, γράφει ο Guardian. Το γεγονός ότι ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών έχει τη λιγότερο ζηλευτή δουλειά στην Ευρώπη.
Ως επικεφαλής της οικονομίας μίας χώρας που δεν απέχει πολύ από την κατάρρευση, με τη χειρότερη ύφεσή της στη μεταπολεμική ιστορία «χτυπημένη» από το χρέος και εξαρτημένη από τη διεθνή βοήθεια, είναι πολλά που λίγοι θα ποθούσαν, σχολιάζει η βρετανική εφημερίδα.
Το κλίμα όμως έχει αλλάξει σε σύγκριση με το δράμα του καλοκαιριού, σχολιάζοντας ο Guardian, αποδίδοντάς το αυτό σε μεγάλο βαθμό στον κ. Τσακαλώτο. Ο ίδιος παραδέχεται ότι η κατάληξη της 17ωρης διαπραγμάτευσης στη Σύνοδο ήταν ένας πολύ δύσκολος συμβιβασμός μίας κυβέρνησης που ήταν με την πλάτη στον τοίχο, αλλά επιμένει ότι έκαναν λάθος όσοι πίστευαν ότι η Ελλάδα θα τα πήγαινε καλύτερα αν επέστρεφε στη δραχμή.
«Η υπόθεση ότι τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα αν είχαμε φύγει από την ευρωζώνη τον Ιούλιο φαίνεται να βασίζεται στην υπόθεση ότι δεν θα είχαμε καμία χρηματοδοτική ανάγκη, ότι δεν θα έπρεπε να πάμε στο ΔΝΤ για ένα νέο δάνειο για να τις καλύψουμε και ότι το ΔΝΤ δεν θα έβαζε όρους. Αυτή η ιδέα, ότι εκτός ευρωζώνης είσαι απολύτως ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες δεν στηρίζεται από την οικονομική θεωρία ή την οικονομική ιστορία», τονίζει.
Το κλειδί της επιτυχίας είναι τώρα η ελάφρυνση χρέους, υπογραμμίζει, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τους επενδυτές ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ο κ. Τσακαλώτος θέλει να πιστεύει ότι η συζήτηση για την ελάφρυνση χρέους θα ξεκινήσει το Φεβρουάριο, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι μεταρρυθμίσεις και η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος. «Η διαπραγμάτευση για το χρέος είναι απολύτως κρίσιμη για το ερώτημα σχετικά με το μέλλον της Ελλάδας», τονίζει.
Η εφαρμογή του προγράμματος δεν είναι όμως το παν, σημειώνει ο κ. Τσακαλώτος. «Η λυδία λίθος για την Αριστερά δεν είναι η εφαρμογή του προγράμματος, άλλες δυνάμεις θα μπορούσαν να το κάνουν εξίσου καλά. Κάναμε αυτό το συμβιβασμό και έχουμε το καθήκον να τον εφαρμόσουμε, αλλά μόνο αν αφήνει το περιθώριο για ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες στην Υγεία και την Παιδεία, την κοινωνική σφαίρα για την οποία η Αριστερά θα ήταν υπερήφανη», αναφέρει.
Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι δεν έχουν γίνει πολλά για τους ολιγάρχες. Από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, λέει, η Ελλάδα έχει υπονομευτεί από μία ανώτερη τάξη που κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει να βοηθήσει τη χώρα. Ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει καρότο και μαστίγιο για να κυνηγήσει εκείνους που διαφεύγουν. «Ημασταν υπό τόση πίεση, από κρίση σε κρίση (στην πρώτη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) που δεν είχαμε χρόνο να κυνηγήσουμε τους πλούσιους και να δημιουργήσουμε μία αίσθηση δικαίου», παραδέχεται, κάνοντας λόγο για τη δουλειά που γίνεται τώρα με τις λίστες φοροδιαφυγής.
Ο κ. Τσακαλώτος όμως παραδέχεται και ότι φοβάται ότι μπορεί οι Ελληνες να έχουν εξαντληθεί. Οι απαιτήσεις για αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος μπορεί να είναι η τελευταία σταγόνα. «Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι η μεταρρυθμιστική κόπωση. Νόμοι έρχονται διαρκώς και περνάνε και οι άνθρωποι δεν βλέπουν το φως στο βάθος του τούνελ. Ηδη έχουν γίνει 12 περικοπές στις συντάξεις», τονίζει.
Οι δανειστές τώρα πρέπει να αποδεχθούν ότι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις μπορούν να εφαρμοστούν μόνο σταδιακά, λέει. «Είναι σημαντικό οι Ελληνες να αρχίσουν να νιώθουν ότι αποδίδουν οι θυσίες τους», καταλήγει.
iefimerida
