Απάτες, συλλήψεις, ατελείωτες δίκες και άπειρα χρήματα για το «διαμάντι» του ίντερνετ
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τα άγουρα εκείνα χρόνια του διαδικτύου, όσοι έβλεπαν μπροστά ή απλά φάνηκαν τυχεροί, έσπευσαν να «καπαρώσουν» τα πιο δημοφιλή ονόματα τομέα για διευθύνσεις (domain names). Ένα από αυτά ήταν και ο τομέας «sex.com».
«Τι πιο λογικό;» θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος, δεδομένου ότι το σεξ και η πορνογραφία λειτουργούν σαν μαγνήτης για το αδηφάγο κοινό. Κι όμως, τα πράγματα δεν συνέβησαν ακριβώς έτσι με το «sex.com». Αντίθετα, πίσω από τη μαγική λέξη με την κατάληξη «.com» υπάρχει μια άκρως πολυτάραχη ιστορία που τα έχει σχεδόν όλα, εκτός από… σεξ: απάτες, συλλήψεις, διαφυγή σε ξένη χώρα, μια μακρά δικαστική ιστορία και φυσικά άπειρα χρήματα! Διόλου τυχαίο είναι ότι μέχρι σήμερα έχουν γραφτεί δύο βιβλία που εξιστορούν την ιστορία αυτή.
Ας δούμε λοιπόν, εν συντομία, την ιστορία του πιο πολύτιμου πετραδιού στο ορυχείο που ονομάζεται «ίντερνετ»…
Η αρχική κατοχύρωση του «sex.com»
Το domain «sex.com» κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά στις 8 Οκτωβρίου του 1994 από τον Γκάρι Κρέμεν, έναν μεταφραστή, ο οποίος είχε νωρίτερα ιδρύσει την υπηρεσία διαδικτυακών ραντεβού Match.com. Ο ίδιος άνθρωπος είχε σπεύσει, τα πρώτα εκείνα χρόνια του διαδικτύου, να αγοράσει και πολλές γενικές ονομασίες domain, όπως το jobs.com (εργασία.com) και το housing.com (οικία.com). Ο Κρέμεν κατοχύρωσε το πολύτιμο όνομα από την εταιρεία Network Solutions.
Ο Γκάρι Κρέμεν
Ο Κρέμεν παρά την απόκτηση του πολύτιμου domain, δεν ασχολήθηκε περεταίρω με την ανάπτυξή του, καθώς είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στο Match.com. Ωστόσο, μερικούς μήνες αργότερα, το 1995, ειδοποιήθηκε ότι το e-mail του site είχε αλλάξει. Ο Κρέμεν πίστεψε ότι πρόκειται για κάποια μικρο-βλάβη, κάτι διόλου ασυνήθιστο με το επίπεδο της τεχνολογίας την εποχή εκείνη. Ωστόσο, σύντομα παρατήρησε ότι εκτός από τη διεύθυνση ταχυδρομείου, είχαν αλλάξει και οι πληροφορίες ιδιοκτησίας του ιστότοπου.
Πίσω από την αλλαγή κρύβονταν ο Στίβεν Κόεν, με την εταιρεία Network Solutions να του έχει μεταφέρει την κυριότητα του domain, χωρίς έγκριση. Ο Στίβεν Κόεν προσπαθούσε για καιρό να αποκτήσει τον έλεγχο του «sex.com», παραπλανώντας την εταιρεία, με τηλεφωνικές κλήσεις, e-mails και πλαστές επιστολές. Τελικά κατόρθωσε να αλλάξει την ιδιοκτησία του site, πιθανότατα και με τη βοήθεια εσωτερικών διασυνδέσεων στη Network Solutions.
Η πρώτη σύγκρουση για τον έλεγχο του domain
Ο Στίβεν Κοέν είχε γεννηθεί στο Λος Άντζελες και αφού παρατήσει το σχολείο στράφηκε στις μικρο-κλοπές και τις απάτες. Παράλληλα, είχε δείξει το ενδιαφέρον του για την επιχειρηματική εκμετάλλευση του σεξ, οργανώνοντας στο σπίτι του πάρτι ανταλλαγής συντρόφων. Έτσι, ο Κοέν είχε… γνωριστεί με τις Αρχές, καθώς ήδη από το ’91 είχε καταδικαστεί σε 46μηνη φυλάκιση για απάτη.
Ο Στίβεν Κοέν σε νεαρή ηλικία
Ας γυρίσουμε όμως πίσω, τη στιγμή που ο Κρέμεν συνειδητοποίησε ότι είχε χάσει την κυριότητα του domain. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να τηλεφωνήσει στον αριθμό που εμφανίζονταν στα στοιχεία κυριότητας. Το τηλέφωνο σήκωσε ο ίδιος ο Στίβεν Κόεν. Ήταν η πρώτη επικοινωνία των δύο αντρών που τα επόμενα χρόνια θα αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλο στις δικαστικές αίθουσες.
«Τι κάνεις με το όνομα τομέα που μου ανήκει;» ρώτησε ο Κόεν για να εισπράξει την απάντηση: «Όχι, τώρα είναι δικό μου domain», όπως αφηγείται ο Kieren McCarthy, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «sex.com».
Ο Κρέμεν προχώρησε άμεσα σε δικαστικά μέτρα προκειμένου να πάρει το «sex.com» πίσω. Την ίδια ώρα, ο Κόεν είχε ξεκινήσει να εκμεταλλεύεται το πολύτιμο απόκτημά του, πουλώντας διαφημίσεις που του απέφεραν περίπου μισό εκατ. δολάρια την ημέρα! Κι αν αναρωτιέστε πώς κατάφερνε να προσελκύει τόσους επισκέπτες, σκεφτείτε ότι το Google δεν υπήρχε τότε και οι περισσότεροι πληκτρολογούσαν τις διευθύνσεις που θέλαν να επισκεφτούν κατά την περιήγησή τους στον Ιστό. Έτσι, το «sex.com» ήταν ένα όνομα που εύκολα ερχόταν στο μυαλό του κάθε χρήστη. Το site έφτασε να δέχεται κάθε μέρα 25 εκατ. «κλικ»!
Η επαγγελματική κάρτα του Στίβεν Κόεν για το «sex.com»
Η δικαστική μάχη που ακολούθησε, κράτησε για 5 ολόκληρα χρόνια, με τους δύο άντρες να είναι ανυποχώρητοι στη διεκδίκηση του πολύτιμου domain.
«Ήταν δύο πολύ έξυπνοι και αποφασισμένοι άνθρωποι, που κανένας από τους δύο δεν ήταν διατεθειμένος να χάσει σε οποιοδήποτε επίπεδο. Έτσι ο Κόεν το έκλεψε και κέρδιζε εκατομμύρια, έτσι πολέμησε με νύχια και δόντια για να το κρατήσει, ενώ από την άλλη ο Κρέμεν είχε κατακλυστεί από το συναίσθημα αδικίας. Ήταν απολύτως αποφασισμένος να νικήσει αυτόν τον τύπο».
Η δικαστική νίκη χωρίς αντίκρισμα, ο δεύτερος γύρος της σύγκρουσης και η φυγή στο εξωτερικό
Ο Κρέμεν τελικά κατόρθωσε να κερδίσει την υπόθεση, θέτοντας δικαστικό προηγούμενο ότι τα domain αποτελούν άυλα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί κάποιος να κλέψει. Ο Κόεν όμως δεν τα παράτησε και άσκησε έφεση, φτάνοντας μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο, που όμως αρνήθηκε να του δώσει τη δυνατότητα ακρόασης. Αντίθετα, διατάχθηκε το 2001 να καταβάλει 64 εκατ. δολάρια στον Κρέμεν σαν αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη, κάτι που αποτέλεσε το σημείο έναρξης του δεύτερου γύρου διαμάχης για το πολύτιμο domain.
Έχοντας τον τυχοδιωκτισμό στο αίμα του και μην θέλοντας να πληρώσει το ποσό, ο Κόεν τράπηκε σε φυγή, καταφεύγοντας στην Τιχουάνα του Μεξικού όπου οι αμερικανικές αρχές δεν μπορούσαν πλέον να τον αγγίξουν. Πριν διαφύγει μάλιστα είχε εμφανιστεί στο δικαστήριο, αρνούμενος να επιτρέψει την εκτίμηση της επιχείρησής του, δίνοντας ψευδείς πληροφορίες και βγάζοντας χρεωκοπημένες τις περισσότερες επιχειρήσεις του, την ίδια ώρα που μετέφερε περιουσιακά στοιχεία εκτός του πεδίου δράσης των αμερικανικών αρχών.
Ανθρωποκυνηγητό και επικήρυξη
Ο Κρέμεν δεν έκατσε όμως με σταυρωμένα τα χέρια: γέμισε την μεξικανική πόλη με αφίσες του Κόεν και πληροφορίες για τον ίδιο, με την επισήμανση «καταζητούμενος», ενώ προσέφερε 50.000 δολάρια ως ανταμοιβή σε όποιον του έδινε πληροφορίες για τον εχθρό του!
Τελικά, τον Οκτώβριο του 2005, δηλαδή 10 χρόνια μετά την κλοπή του domain, ο Κόεν συνελήφθη στην Τιχουάνα για παραβάσεις και οι μεξικανικές αρχές των παρέδωσαν στις ΗΠΑ. Ο άντρας φυλακίστηκε για 6 μήνες μέχρι που οι δικαστικές αρχές παραιτήθηκαν από την προσπάθεια να τον κάνουν να πληρώσει τις αποζημιώσεις που του είχαν επιβληθεί. Έτσι, στις 5 Δεκεμβρίου του 2006, ο Κόεν αφέθηκε ελεύθερος, μην έχοντας καταβάλει ούτε ένα δολάριο στον Κρέμεν, ο οποίος στο μεταξύ είχε βάλει στο στόχαστρό του και την εταιρεία Network Solutions, υποβάλλοντας μήνυση εναντίον της.
Το μόνο που ο Κρέμεν κατάφερε να πάρει από το μεγάλο του εχθρό ήταν ένα ιδιοκτησιακό στοιχείο, το οποίο όμως άγνωστοι κατέστρεψαν πριν φτάσει στα χέρια του. «Ο Κρέμεν πληρώνει μια στρατιά δικηγόρων απλά για να ακολουθούν τον Κόεν σε ό,τι κάνει. Απλά παίζουν τον “τη γάτα και το ποντίκι” για 10 χρόνια. Καταδιώκει τον Κόεν σε ολόκληρο τον κόσμο προσπαθώντας να του αποσπάσει τα χρήματα και ο Κόεν πετάει σε ολόκληρο τον κόσμο αρνούμενος να πληρώσει», περιγράφει ο Kieren McCarthy.
Τα δικαστήρια έχουν δικαιώσει πολλές φορές τον Κρέμεν από το 2006, με στοιχεία ότι 7 ιδιώτες και 12 επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν τον Κόεν να κρύψει τα χρήματα, μεταξύ των οποίων και ο αδελφός του, η πρώην γυναίκα του και επίσης ο πρώην δικηγόρος του. Σε εξέλιξη είναι μάλιστα μια δική εναντίον του αδελφού του.
Η κατάληξη του «sex.com» και το ρεκόρ Γκίνες
Όσο για το περίφημο «sex.com», δημοπρατήθηκε το 2010 για 13 εκατ. δολάρια, λαμβάνοντας έτσι τον επίζηλο τίτλο του πιο ακριβού domain στον κόσμο, μπαίνοντας στα ρεκόρ Γκίνες. Τον ιστότοπο αγόρασε η διαχειρίστρια εταιρεία domain, Sedo.
Έκτοτε, το πολύτιμο domain έχει αλλάξει αρκετές φορές χέρια για να φτάσει τελικά να λειτουργεί από το Μάιο του 2012 σαν το «Pinterest του πορνό», όπως αυτό-συστήνεται. Το site επιτρέπει στους χρήστες να ανεβάζουν και να μοιράζονται «ροζ» περιεχόμενο για ενήλικες. Αν και σημειώνει κέρδη και έχει μια αξιοπρεπή επισκεψιμότητα, της τάξης του 1,8 εκατ. ανά ημέρα, επ’ ουδενεί δεν φτάνει τη δημοφιλία που είχε γνωρίσει τις εποχές πριν την έλευση της Google.
Η εμφάνιση του site το Φεβρουάριο του 2011
Σήμερα, στο site που έδρα έχει το Μόντρεαλ, εργάζονται περίπου 20 άνθρωποι, σύμφωνα με τον Martin Kelly που είχε μιλήσει στο Vice. «Πολλά sites με ιστορικά και “βαριά” ονόματα είχαν πρόβλημα στο να φέρουν το κατάλληλο περιεχόμενο στους κατάλληλους χρήστες. Αυτό που θέλαμε να κάνουμε, είναι να πάμε πίσω και να αναλύσουμε τα δεδομένα ποιο είναι το προτεινόμενο περιεχόμενο και να σχεδιάσουμε περιοχές που πραγματικά θα αναδεικνύουν τις επιθυμίες των χρηστών μας», δήλωσε ο Martin Kelly.
Το εξώφυλλο του βιβλίου «sex.com» του δημοσιογράφου Kieren McCarthy «Ένα domain, δύο άντρες, δώδεκα χρόνια και μια σκληρή μάχη για το πετράδι του στέμματος του ίντερνετ», ο υπότιτλος του βιβλίου.
