Ο κόκκινος κρόκος αποτελεί ένα από τα εξήντα συστατικά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του Αγίου Μύρου, κάθε λουλούδι είναι μια μετάνοια. Πόσες μετάνοιες δεν έχουν γίνει σ΄ αυτά τα ευλογημένα χώματα από τότε που κυρατζήδες και έμποροι έφεραν τον καλλιεργήσιμο βολβό του Κρόκου από την Αυστρία στην τότε Γκόμπλιτσα τον 17o αιώνα και άλλαξαν όχι μόνο το όνομα αλλά και την ζωή των κατοίκων του Κρόκου.
Η συγκομιδή ξεκίνησε, τα « λούδια» όπως τα λένε ακόμα οι παλιοί είναι ένας μικρός πόλεμος .Πρέπει να τα κυνηγήσεις ,να μην τα μαράνει ο ήλιος και να τα προλάβεις , να μην μείνει ούτε ένα στο χωράφι. Έχεις να παλέψεις με τον χρόνο , την βροχή και την λάσπη ,τον αέρα , το κρύο και την κούραση. Έτυχε βέβαια και να χιονίσει την εποχή του κρόκου και ενώ εσύ προσπαθούσες να ζεστάνεις τα ξυλιασμένα σου χέρια , το φυτό σε περιγελούσε «κρέχτο» και διατηρημένο στην εντέλεια δημιουργώντας μια ωραία εικόνα μωβ πινελιών σε άσπρο φόντο.
Όσο περνά η ώρα η κούραση μεγαλώνει και το σκύψιμο τόσων ωρών σε καταβάλει. Η ομορφιά του τοπίου με τον ήλιο που δύει σε τυλίγει και σε γεμίζει όμορφες εικόνες .
Στο χωράφι πηγαίνουν οι νεότεροι , στο σπίτι υπάρχει άλλο συνεργείο συνήθως των μεγαλυτέρων μελών της οικογένειας , που αναλαμβάνει το λύχνισμα , το καθάρισμα και το άπλωμα στα τελάρα.
Γυρνώντας από το χωράφι μαζεύονται όλοι γύρω από το τραπέζι και μερικές φορές έρχονται φίλοι και συγγενείς για βοήθεια. Εκεί καθαρίζουν τον λιχνισμένο κρόκο και συζητούν για την μέρα που πέρασε για την αυριανή που θα έρθει ,λένε αστεία , ιστορίες από τα παλιά, τσιμπολογούν από τα κεράσματα της σπιτονοικοκυράς και φεύγουν αργά κουρασμένοι να ξεκουραστούν γιατί την επόμενη τους περιμένει νέα μάχη στο χωράφι με τα νέα λουλούδια.
Συμμετέχουν όλοι από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο γιατί είπαμε , τα «λούδια» είναι ένας μικρός πόλεμος και αυτός ο πόλεμος κερδίζεται με την συμμετοχή όλης της οικογένειας .
Καλή σοδειά και του χρόνου με υγεία.
Κείμενο -Φωτογραφίες
Ιωάννα Κύρου
