Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, παραλαμβάνει έναν θεσμό απαξιωμένο και βαθύτατα τραυματισμένο
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θεωρείται το ανώτατο κρατικό αξίωμα. Ειρωνικά στερείτα ουσιαστικής δυνατότητας διακυβέρνησης αφού οι περισσότερες εξουσίες του θεσμού έχουν αφαιρεθεί και περάσει στις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού. Ως εκ τούτου ο ουσιαστικός ρόλος του ΠτΔ περιορίζεται κυρίως στο τελετουργικό.
Μέσα σε αυτά τα περιορισμένα πλαίσια ο ΠτΔ μπορεί όχι μόνο να παράγει πολιτική αλλά και να μεγαλουργήσει. Ιδού δυο λαμπρά παραδείγματα προκατόχων του
Μια από τις κορυφαίες στιγμές της Ελληνικής Προεδρειας ειναι η 3ηΙουνίου του 1979. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού προσγειωνόταν το προεδρικό αεροπλάνο. Από μέσα έβγαινε μια γυναίκα ντυμένη στ’ άσπρα κρατώντας ευλαβικά στα χέρια της ένα κουτί. Ήταν η Ιωάννα Τσάτσου, Πρώτη Κυρία και σύζηγος του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου που μετέφερε στην Ελλάδα τις στάχτες της Μαρίας Κάλλας. Λίγο αργότερα πάνω στη γέφυρα ενος αντιτορπιλικού εκπληρώθηκε η τελευταία επιθυμία της μεγάλης καλλιτέχνιδας, να σκορπιστεί η τέφρα της στα νερά του Αιγαίου. Η τελετή έκλειςε με την Πρώτη Κυρία να πετάει ένα τριαντάφυλλο στα κύματα συμβολίζοντας τα αιώνια δεσμά της Ελλάδας με το Πνεύμα.
Παρακολουθώντας στη Ρώμη από την Ιταλική τηλεόραση αυτη την τελετή ένας άνδρας έκλαιγε. Αυτή η απόδοση φόρου τιμης από την εξουσία σε μια αξιόλογη πολίτη έγινε πηγή έμπνευσης του Φεντερίκο Φελλίνι για την προτελευταία του μεγάλη ταινία “Και το Πλοίο Σαλπάρει”. Η Ελληνική Προεδρεία της Δημοκρατίας είχε υιοθετήσει διεθνώς τον ρόλο του θεματοφύλακα και πρεσβευτή του σημαντικότερου αγαθού που παράγει η Ελλάδα: του Πολιτισμού. Απο τον Ζορμπά ως την Κλυταιμνηστρα και απο τον Πλάτωνα στον Μάνο Χατζιδάκη, τη Μελίνα Μερκούρη ,τη Νάνα Μούσχουρη και την Αγνή Μπάλτσα η Ελλάδα αντιμετωπιζόταν σαν ποιοτικό brand name: ένας πολυπόθητος προορισμός όχι μονάχα αναψυχής αλλά και έμπνευσης. Αυτή η επανατοποθέτηση της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη οφειλόταν κατά πολύ στο Προεδρικό Zεύγος. Οποιαδήποτε προσωπικότητα του πνεύματος περνούσε απο την Αθήνα προσκαλείτο τιμητικά στο Προεδρικό Μέγαρο για μια αξέχαστη εμπειρία με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο. Αλλά και εσωτερικό της χώρας η Πρώτη Κυρία ενέπνεε σεβασμό από έναν λαό που τη θυμόταν να συνοδεύει την σωρό του αδελφού της (Γιώργου Σεφέρη) στους δρόμους της Αθήνας στα χρόνια της δικτατορίας και σύσσωμος της τραγουδούσε απο τα πεζοδρόμια αυτο που έμελλε να γίνει ο ύμνος της Μεταπολίτευσης “ένα το χελιδόνι, και η άνοιξη ακριβή”.
Η συμβολή του Κωστή Στεφανόπουλο ήταν σημαντική απο μια διαφορετική οπτική γωνία. Οι πάντες στην σημερινή Ελλάδα τονίζουν την ανάγκη εξεύρεσης σοβαρών προσωπικοτήτων για να αντιπροσωπεύσουν τον λαό. Η “προσωπικότητα” δεν απαρτίζεται μονάχα από τις περγαμηνές, την πορεία και την στάση του ατόμου απέναντι σε σημαντικά ζητήματα αλλά και την ανθρώπινη συμπεριφορά του. Σε αυτόν τον ανθρώπινο τομέα ο Στεφανόπουλος μεγαλούργησε δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο πρότυπο Πρόεδρου.
Έχοντας επίγνωση ότι η Ελλάδα είναι μικρή χώρα, και παρ’ ότι η ηλικία του αλλά και η θέση του επέτρεπαν μια υπερβολή, ο ίδιος προσαρμόστηκε στα μέτρα αυτά. Σε μια χώρα όπου είναι δύσκολο να δεις ακόμα και τη γραμματέα υπουργού , όποιος πολίτης αιτήθηκε ακρόαση απο τον ΠτΔ τον συνάντησε . Αυτή η αμεσότητα είναι ακόμα πιό εντυπωσιακή αν λαβουμε υπ οψιν ότι ο κ. Στεφανόπουλος διετέλεσε Πρόεδρος απο το 1995 μέχρι το 2005 την εποχή της οικονομικής ‘άνθησης’, μιας ευμάρειας βασισμένης σε δανεικό πλαστικό χρήμα, πισίνες και ακριβά αυτοκίνητα. Σε ένα τετοιο περιβάλλον ο ‘πετυχημένος’ ήταν αυτός που κυκλοφορούσε με συνοδεία σωματοφυλάκων από τους οποίους η σύζηγός του είχε την απαίτηση να της κουβαλάνε τα πακέτα με τα ψώνια από το αυτοκίνητο στη μεζονέτα. Στην ίδια χλιδάτη χώρα ο Πρόεδρος κυκλοφορούσε πεζή διακριτικά στους δρόμους της Αθήνας συνοδευόμενος από έναν αστυφύλακα. Αν η γκλαμουράτη τηλεόραση είχε ακολουθήσει τον πρώτο πολίτη της χώρας στους μοναχικούς του περιπάτους και τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα πρότυπο από μια τέτοια στάση ζωής, στα σίγουρα θα ειχαν αντισταθμίσει την επέλαση των τραπεζων που προπαγανδίζοντας, για δικό τους όφελος, το δικαίωμα του καθενός στην πρόσβαση των υλικών απολαύσεων οδήγησαν στην υπερχρέωςη των νοικοκυριών με σημερινό αποτέλεσμα την εξαθλίωση του κόσμου και τις χιλιάδες αυτοκτονίες.
Σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο οι έξι από τους επτά μέχρι τώρα ΠτΔ δεν ήταν επαγγελματίες πολιτικοί αλλά “αληθινοί άνθρωποι”, δηλαδή καταξιωμένοι εργαζόμενοι σε κάποιον τομέα της αγοράς εργασίας. Ως εκ τούτου είχαν παραδόξως μεγαλύτερη επαφή με τον λαό. Γι αυτό ο πολιτικός κόσμος τους διατήρησε σε ένα καθεστώς Σε ένα κοινοβούλιο γεμάτο δικηγόρους, που όμως ελάχιστοι εχουν αγορεύσει σε αίθουσες εκτός Βουλής ο Προκόπης Παυλόπουλος εισήλθε στην πολιτική σκηνή στα σαράντα του. Επομένως του δόθηκε ευκαιρία να παραστεί σε δίκες και να κερδίσει αρκετές υποθέσεις. Στην πολιτική του καριέρα έχει κατηγορηθεί για έναν τεράστιο αριθμό προσλήψεων στο Δημόσιο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας Υπουργός Εσωτερικών διεκπεραιώνει διαδικασίες . Οι αποφάσεις παίρνονται από πιό ψιλά.
Το χειρότερο που του προσάπτουν είναι η κακοδιαχείρηση της κρίσης που προέκυψε τον Δεκέμβριο του 2008 από την δολοφονία ενός παιδιού με αποτέλεσμα να καεί τον Κέντρο της Αθήνας και να διαλυθεί ο εμπορικός ιστός της πόλης. Ομως, οταν ο νούμερο ένα κατήγορος του είναι αυτός που τον πρότεινε για τη θέση του ΠτΔ τότε ή η Προεδρεία είναι για τα πανηγύρια ή οι ικανότητες του κ. Παυλόπουλου δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά.
Για το καλό όλων μας ευχόμαστε το δεύτερο, και του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία αφού, με την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο κ. Παυλόπουλος μας αφορά εθνικά.
news247
