«Κάποτε, κάπως, θα τιμωρηθούμε γι’ αυτό, αν δεν τιμωρούμεθα ήδη»
Την αντίθεσή του στην προσπάθεια να ανοιχτεί ο αρχαίος τάφος στην Αμφίπολη εκφράζει ο Κώστας Τσόκλης, σε μήνυμά του προς τη Ρέα Βιτάλη στο Protagon.
Ο διεθνούς φήμης εικαστικός υποστηρίζει ότι «διαπράττεται επίσημη τυμβωρυχία», την οποία «το κράτος ενισχύει», ενώ «ένας ολόκληρος κόσμος αγωνιά για τα αποτελέσματά της, αντί να την καταδικάζει».
«Κάποτε, κάπως, θα τιμωρηθούμε γι’ αυτό, αν δεν τιμωρούμεθα ήδη. Οι Θεοί των Ελλήνων, μην ξεχνάς, ήταν εκδικητικοί» καταλήγει.
Ολόκληρο το μήνυμά του έχει ως εξής:
Ο βεβηλών αυτό θανάτω, θανατωθήσεται
«Αγαπητή μου Ρέα,
» Παρακολουθώ αυτές τις μέρες με δέος, φόβο και αγανάκτηση την επίσημη τυμβωρυχία που διαπράττεται στην Αμφίπολη. Και απορώ πώς ένας λαός ολόκληρος (θεοσεβούμενος κατά τα άλλα) την επιτρέπει, πώς ένα κράτος την ενισχύει, πώς ένας ολόκληρος κόσμος, παρά τα φοβερά προβλήματα που αντιμετωπίζει, παρακολουθεί αυτή την ανίερη πράξη και αγωνιά μάλιστα για τα αποτελέσματά της, αντί να την καταδικάζει, να την τιμωρεί.
» Έχω δει βέβαια και όλα αυτά τα αμερικάνικα φιλμ όπου ναοί καταρρέουν, φίδια, σκαραβαίοι και κατάρες αιώνιες πέφτουν πάνω στους τυμβωρύχους, και ομολογώ πως μ’ έχουν επηρεάσει. Αστειεύομαι! Δεν υπάρχει λοιπόν πια κανένας σεβασμός για τους υποτιθέμενους προγόνους μας;
» Καλά, εκμεταλλευόμαστε τα έργα της ζωής τους, αλλά και τον θάνατό τους! Γιατί, άλλο είναι να ξεμπαζώνεις και να συντηρείς αρχαίους ναούς, και έργα τέχνης του παρελθόντος, που ήταν φτιαγμένα για να κατοικηθούν και να ιδωθούν από ζωντανούς, άλλο να ανασύρεις ναυάγια με αρχαίους θησαυρούς, να τους συντηρείς και να τους εκθέτεις στα Μουσεία, και άλλο να παραβιάζεις ιερούς, πεντασφράγιστους τάφους. Χώρους του Άδη, του Σκότους, φτιαγμένους (αφελώς ίσως) με πρόθεση και με τρόπο τέτοιο, ώστε να μην βρεθούν και προπάντων, να μην ανοιχτούν ποτέ.
» Σε τι θα μας βοηθήσει αλήθεια η αποκάλυψη κάποιων ακόμα θαυμαστών έργων τέχνης, που ήταν καμωμένα όμως, για έναν άλλο, απαγορευμένο για τους ζωντανούς, κόσμο; Και γιατί να μετατρέψουμε έναν ακόμα ιερό χώρο, σε τόπο εμπορίου; (Πού είσαι Χριστέ μου με το φραγγέλιο!).
» Συγχώρεσέ με Ανδρόνικε, συγχώρεσέ με φίλε μου Σακελλαράκη, αλλά αν ο όποιος ενταφιασμένος ή αυτοί που τον ενταφίασαν, επιθυμούσαν να είναι ο τάφος του επισκέψιμος, δεν θα περίμεναν εσάς. Θα είχαν βρει ασφαλώς τον τρόπο να διευκολύνουν τον επισκέπτη, με τοξάκια, επιγραφές και πολυτελείς εισόδους. Και ασφαλώς δεν θα έκλειναν τον τάφο ερμητικά, ούτε θα τον σκέπαζαν με έναν ολόκληρο χωμάτινο λόφο.
» Άλλο ‘αρχαιολογία’, Ρέα μου, και άλλο ‘τυμβωρυχία’. Κάποτε, κάπως, θα τιμωρηθούμε γι’ αυτό, αν δεν τιμωρούμεθα ήδη. Οι Θεοί των Ελλήνων, μην ξεχνάς, ήταν εκδικητικοί».
