Το Ιράκ έχει πλέον διαλυθεί. Το αίμα ρέει άφθονο με τρόπο που δείχνει περίτρανα ότι οι θύτες είναι ειδεχθείς δολοφόνοι. Ο λαός αλαφιασμένος αναζητά τη σωτηρία του τρεπόμενος σε φυγή καθώς τα μαινόμενα στίφη των αιμοδιψών προελαύνουν και καταλαμβάνουν τη μία πόλη μετά την άλλη. Κάποια από τα συμβαίνοντα (ελάχιστα) προβάλλονται από τη μικρή οθόνη των ΜΜΕ που είναι ταγμένα στην υπηρεσία της νέας τάξης πραγμάτων με το αζημίωτο. Τι λείπει; Η ανάλυση των συμβαινόντων, η ερμηνεία τους και ο καταλογισμός των ευθυνών, των βαρυτάτων ευθυνών στους ηθικούς αυτουργούς, οι οποίοι παραμένουν στο απυρόβλητο ως έχοντες κοσμική ισχύ στα πλαίσια του συστήματος της νέας τάξης. Ας δούμε λοιπόν την πορεία των πραγμάτων μετά την «απελευθερωτική» εισβολή στο Ιράκ των Αμερικανών και των συμμάχων τους (2003).
Οι «ελευθερωτές», διέλυσαν τον ιρακινό στρατό, όρισαν προσωρινή συμμαχική Αρχή στο Ιράκ και μετά έτος πανηγύρισαν την εδραίωση της δημοκρατίας, καθώς παραχώρησαν την εξουσία σε Ιρακινούς φιλικά προσκείμενους προς τα συμφέροντά τους. Οι εισβολείς «δημοκρατικώ τω τρόπω» πλέον εκμεταλλεύονταν τις πλούσιες πετρελαιοπηγές της χώρας, για τις οποίες οι Αγγλογάλλοι μας οδήγησαν στη συμφορά της Μικρασίας (1922), λεηλατούσαν τους θησαυρούς των μουσείων, για να τους μεταφέρουν στη βάρβαρη χώρα τους, και απολάμβαναν την αλληλοεξόντωση σουνιτών-σιιτών, καθώς οι τρομοκρατικές επιθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Το Ιράκ είναι ο τόπος, όπου είχε επέλθει στο παρελθόν η ρήξη στο αρχικά αρραγές Ισλάμ. Η σύγκρουση σουνιτών-σιιτών ήταν ο επιθυμητός στόχος του σιωνιστικού Ισραήλ. Πρόσφερε στους άπληστους για χρήμα Αμερικανούς ιθύνοντες μια ακόμη ευκαιρία πλουτισμού, προκειμένου να απαλλαγεί από οχληρό γείτονα (Σαντάμ) και να προκαλέσει τη σύγκρουση μεταξύ των μουσουλμάνων, σύγκρουση, η οποία επεκτείνεται εδαφικά και καθίσταται πιο άγρια. Βέβαια ο ανηλεής ανταρτοπόλεμος είχε θύματα και μεταξύ των Αμερικανών (4.500 νεκροί και 30.000 τραυματίες στρατιώτες). Όμως οι περισσότεροι από αυτούς ήταν φτωχοί, που ως μισθοφόροι κυνηγούσαν την «τύχη» τους, μάλιστα αρκετοί και μη Αμερικανοί πολίτες, αλλά ελπίζοντες να αποκτήσουν την υπηκοότητα της ονειρεμένης γι’ αυτούς χώρας μετά τη λήξη του πολέμου!
Την ευκαιρία για διείσδυση στο Ιράκ δεν άφησε ανεκμετάλλευτη και η Τουρκία, που ονειρεύεται τον νεοοθωμανισμό. Η στήριξή της προς τους σουνίτες, που αντιμάχονταν τη σιιτική πλειοψηφία στην κυβέρνηση, ήταν καθ’ όλο το διάστημα προκλητική. Παράλληλα επιδίωκε καλές σχέσεις, πολιτικές και εμπορικές, με τους Κούρδους του αυτονόμου defacto πλέον βορείου Ιράκ, προκειμένου να μην έχουν αυτοί τη διάθεση στήριξης του αγώνα των ομοφύλων τους στο τουρκικό έδαφος!
Ασφαλώς αγνοούμε ότι στο Ιράκ κατοικούσαν και χριστιανοί. Γράφουμε κατοικούσαν, καθώς σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα κατοικούν πλέον. Υπό τα αδιάφορα βλέμματα των εισβολέων ο χριστιανικός πληθυσμός της χώρας μειώθηκε σταδιακά από 1.500.000 (5% του πληθυσμού) σε 450.000 κατά τους χρόνους μετά την «απελευθέρωση» της χώρας! Κανένας στη Δύση δεν δάκρυσε, δεν πόνεσε, δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν κατήγγγειλε!
Από το 2011 οι «χριστιανοί» της Δύσης έθεσαν σε εφαρμογή νέο σχέδιο αναταραχής του αραβικού ισλαμικού κόσμου. Το όνομά του: «Αραβική άνοιξη»! Ανέτρεψαν σχετικά εύκολα με τη βοήθεια εγκαθέτων και αφελών ηγέτες, αν και πειθήνιους σ’ αυτούς, προκειμένου να επωφεληθούν από το χάος, που θα ακολουθούσε. Το βλέπουμε αυτό περίτρανα τώρα, που ο λαός της Λιβύης έχει αντιληφθεί το άθλιο παιχνίδι των δυτικών, που τον οδήγησαν στο κίνημα ανατροπής του Καντάφι. Οι δυτικοί πλέον «παίζουν» το άθλιο παιχνίδι στηρίζοντας τους μανιακούς ακραίους ισλαμιστές (τζιχαντιστές), οι οποίοι αποδεικνύονται άγριοι δολοφόνοι! Το σχέδιό τους φαίνεται προς στιγμήν να αποτυχαίνει μόνο στη Συρία, όπου πρωτίστως επιθυμούσαν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, καθώς αυτό αποτελεί κάρφος στα μάτια του σιωνιστικού Ισραήλ και των γερακιών των ΗΠΑ λόγω τω καλών σχέσεών του με το δαιμονοποιημένο Ιράν. Και είναι εκπληκτικό το ότι, αν και ο λαός της Συρίας αποτελείται κατά 70% από σουνίτες, οι δολοφόνοι εισβολείς, τους οποίους οι δυτικοί σύσσωμοι με τη χώρα μας, την «μικράν πλην υπερήφανον Ελλάδα», αποκαλούν αντάρτες υπέρ της ελευθερίας, δεν επέτυχαν την ανατροπή περιορισθέντες στις σφαγές χριστιανών και αλεβιτών κυρίως (οι σιίτες είναι λίγοι στη Συρία), στους βιασμούς, τη λεηλασία και την καταστροφή. Η Συρία θα χρειαστεί δεκαετίες να επουλώσει τις πληγές της. Και για να μην θεωρηθεί υπερβολή ο χαρακτηρισμός των εισβολέων ως δολοφόνων, αρκεί να τονιστεί ότι μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται θανατοποινίτες, που απελευθερώθηκαν από φυλακές της Σαουδικής Αραβίας με την υποχρέωση να εισβάλουν στη Συρία. Βέβαια και η Τουρκία, που δεν αντιλαμβάνεται ότι τα «ψωμιά» της λιγοστεύουν επικίνδυνα, επωφελήθηκε, όπως και το Ισραήλ, από την αναστάτωση στη γειτονική εχθρική της χώρα (κι ας εμφανίζεται ο Ερντογάν τιμητής των ναζιστικών μεθόδων του Ισραήλ, που επιχειρεί τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη λωρίδα της γάζας). Μεταξύ των τζιχαντιστών υπάρχουν και αρκετοί Τούρκοι. Ακόμη υπάρχουν και μουσουλμάνοι που διαμένουν σε ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως στη Γαλλία. Τι θα συμβεί, αν αυτοί επιστρέψουν νικητές και τροπαιούχοι!
Και αφού είδαν ότι το καθεστώς Άσαντ, με τη βοήθεια και της Χεσμπολά του Λιβάνου, παραμένει εδραίο, έδωσαν την εντολή στους δολοφόνους να εισβάλουν στο δύσμοιρο Ιράκ. Εκεί δεν θα έλλειπαν αφελείς μετριοπαθείς σουνίτες, που θα τους υποδέχονταν ως ελευθερωτές από την «καταπίεση» των μισητών σιιτών! Καταλαμβάνουν αυτοί, στρατού αξιομάχου μη υπάρχοντος στη χώρα, τις πόλεις τη μία μετά την άλλη. Σκοτώνουν χριστιανούς, όσους απέμειναν, σιίτες και άλλων θρησκευμάτων (για Εβραίους δεν ακούστηκε τίποτε!), ακόμη και σουνίτες, που αντιτίθενται στην ίδρυση του χαλιφάτου! Διακόσιες χιλιάδες χριστιανοί σε απόγνωση πήραν τα βουνά και εκλιπαρούν για βοήθεια, για να μην πεθάνουν από την πείνα. Και ο σπλαχνικός πλανητάρχης επί τέλους έλαβε την απόφαση να επέμβει! Αφού έθρεψαν ως ηθικοί αυτουργοί το δολοφονικό θηρίο και το εξαπέλυσαν κατά των λαών, που δοκιμάζονται επί σειρά ετών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, τώρα αναλογίζονται μήπως τελικά αυτό στραφεί εναντίον και του σιωνιστικού Ισραήλ. Αλλιώς δεν εξηγείται, γιατί δεν το αφήνουν να αφηνιάσει, ώστε τελικά να προκαλέσει την επέμβαση του Ιράν, που τόσο την επιθυμούν, ώστε να γενικευθεί η σύρραξη μεταξύ σουνιτών και σιιτών, που θα οδηγήσει τον ισλαμικό κόσμο της Μέσης Ανατολής (και της Τουρκίας) σε κατάρρευση.
Ερώτημα προς απάντηση: Ποιοι είναι χειρότεροι οι αιμοσταγείς δολοφόνοι τζιχαντιστές ή εκείνοι που τους ενθάρρυναν, τους στήριξαν, τους εφοδίασαν και τους εξώθησαν κατά αθώων;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
