Δε μπορώ σας λέω.., δε μπορώ να πληρώσω ούτε τη Δ.Ε.Η. Κι όμως χρειάζομαι το φως, το ψυγείο, την κουζίνα… Τα απολύτως αναγκαία τουλάχιστον. Οι φόροι δεν μ΄απασχολούν άλλο…ας με βάλουν μέσα.., δεν υπάρχει άλλη λύση… Αν υπάρχει όμως έστω και υπόλειμμα δικαιοσύνης, να βάλουν πρώτα μέσα αυτούς που μας κατάντησαν εδώ.Ναι ψήφισα Χρυσή Αυγή, εν γνώσει μου ότι είναι εγκληματική οργάνωση, αν είναι τελικά…Μ΄αυτό τον τρόπο όμως διεκδικώ την ανύπαρκτη αλλιώς δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει νόμος που να κλείνει τους πραγματικούς εγκληματίες στις φυλακές… κι αυτούς που νομοθετούν τα χαράτσια και αμνηστεύουν τους κλέφτες και απατεώνες, μεγάλους και τρανούς αυτού του ντουνιά.., τους αληθινά ενόχους…Τα παιδιά μου άνεργα… Δουλειά.., ας μου δώσουν δουλειά. Τι να μας φτάσει μια συνταξούλα, που παίρνω… Η γη μου άκαρπη…τα προϊόντα της, ως μη ανταγωνιστικά και αναγνωρίσιμα από την Ε.Ε, δεν έχουν πέραση… Να γιατί θα καταντήσουμε και οι Έλληνες εγκληματίες… Δεν ξεγελιέται η πείνα, παιδιά, με τσουκνίδες και λάπατα στη χύτρα.., δεν ξεγελιέται… Ούτε με ευχολόγια…Ήταν η κραυγή διαμαρτυρίας ενός αξιοπρεπούς άλλοτε καταστηματάρχη, που ζητούσε τώρα τη βοήθειά μας.Φύγαμε συλλογισμένοι… Και πόσοι άλλοι δεν θα κατέθεταν τα ίδια… ————————————————— Πηγαίνοντας σήμερα προς το λογιστικό γραφείο, συνάντησα μια άλλη αγανακτισμένη κυρία, που κρατούσε στα χέρια τη φορολογική δήλωση του παιδιού της, το οποίο έπρεπε να πληρώσει ένα παράλογο ποσό, γιατί αποπλήρωσε το δάνειο των σπουδών του. Είδος προστίμου τρόπον τινά… Όχι γιατί χρωστούσε, αλλά γιατί βρήκε τα χρήματα να τερματίσει το δάνειο!… Παίζουν δηλ. οι νόμοι και με τη νοημοσύνη και με το φιλότιμό μας να ανταποκριθούμε σ΄αυτούς…Παράλληλα, φιλικά μας πρόσωπα έφτασαν στα όρια παραφροσύνης, γιατί πριν χρόνια οι τράπεζες τους ενθάρρυναν — μέχρι τους προωθούσαν — να πάρουν δάνεια… Πήραν. Αγόρασαν τότε ωραία σπίτια. Γιατί το μπορούσαν με τα δάνεια… Και γιατί υπήρχαν και δουλειές… Ήρθαν όμως στη συνέχεια τα άνω κάτω με την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ και την Τρόικα. Και τώρα τους απειλεί η Τράπεζα ότι θα τους τα κατασχέσει. Χώρια του ότι έμειναν χωρίς δουλειά…Ποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα…Ο δίκαια αγανακτισμένος αυτός Έλληνας ή η Τράπεζα και πιο πέρα το ίδιο το κράτος, που ή δεν ήξερε τι έκανε ή το πιθανότερο εξυπηρετούσε τη σκοπιμότητα των εταίρων μας να μας οδηγήσουν στο Δ.Ν.Τ. Γιατί δεν αναλαμβάνουν και οι Τράπεζες το μερίδιο των ευθυνών τους γι΄αυτή την κατάσταση; Πώς; Έχουν αρκετή εφευρετικότητα απ΄ό,τι φάνηκε μέχρι τώρα…Κι ένα τέταρτο διαπιστώσαμε μέσα στο λογιστικό γραφείο. Μια συνταξιούχο του Δημοσίου τη φορολογούσαν μ΄ένα παρανοϊκό σκέπτεσθαι. Όχι με βάση τη σύνταξη που της έμενε στο χέρι και που της άφηναν τα χαράτσια και οι φόροι — ποσό με το οποίο δε μπορούσε καν να ανασάνει –, αλλά με βάση το ακαθάριστο ποσό των αποδοχών της… Τα καλά και συμφέροντα δηλαδή και πάλι…Αναρωτήθηκα μ΄όλα αυτά, φεύγοντας και από το λογιστικό γραφείο, τι λόγο έχει το πλεόνασμα που μοιράζει η κυβέρνηση, αν, απ΄ό,τι μου φάνηκε, είναι απόθεμα από παρακράτηση του επιούσιου των φτωχών ανθρώπων… Και τελικά πότε ήμασταν καλύτερα, πριν τα πακέτα — που αρχίζουν στα μάτια μας να φαντάζουν σαν δούρειος ίππος για να μας φτάσουν ως εδώ — ή τώρα με το Δ.Ν.Τ.Πήραμε δάνεια… Ασφαλώς για να μας εξασφαλίσουν το ψωμί και την επιβίωση. Τη δουλειά και την αξιοπρέπεια. Την ηρεμία έτσι στο εσωτερικό της πατρίδας μας.Πού είναι όλα αυτά… Εμείς ζούμε χειρότερη φτώχεια απ΄ότι πριν από τα πακέτα…Περισσότερο μας ωφέλησε τέλος πάντων η Τρόικα ή μας έβλαψε; Γιατί αρχίζουμε να βλέπουμε ότι εκτός από τη φτώχεια και τις αυτοκτονίες — ξένες ως τώρα στον ελληνικό λαό — μας περιμένουν κι άλλα δεινά; Ποιος μας εγγυάται ότι σε λίγο δεν θα νιώθουμε φιλοξενούμενοι μέσα στην ίδια μας τη χώρα, αφού οι ξένοι επενδυτές αγοράζουν κιόλας για λογαριασμό τους τα νησιά μας, τις παραλίες μας, τις ομορφιές μας; Ποιος μας εγγυάται ότι θα νιώθουμε Έλληνες, αφού γίνονται στόχος η ιστορία μας, η ορθοδοξία μας — τα κατ΄εξοχήν στοιχεία της ιδιοπροσωπίας μας — ; Tα ελληνορθόδοξα επίσης ήθη και έθιμά μας;Μας συστήνετε υπομονή, κ.Πρωθυπουργέ. Αυτή εξαντλείται όμως όλο και πιο πολύ. Δώστε μας χειροπιαστή ελπίδα. Τουλάχιστον το ψωμί της μέρας, που θα μας εγγυάται ότι δεν μας περιπαίζει η πολιτική της κ.Μέρκελ. Τουλάχιστον θωρακίστε την παιδεία μας από ξένες επιβουλές και υποβολές, για να μην κοιμόμαστε με τον εφιάλτη ότι θα ξυπνήσουμε ίσως ισλαμιστές…Σας πιστέψαμε ως αγνό πολιτικό κι εσάς και τους συνεργάτες σας. Παρακολουθούμε τις άοκνες προσπάθειές σας, για να διορθώσετε τα αδιόρθωτα που άφησαν προκάτοχοί σας…Ξέρουμε κι ότι κουμαντάρουν άλλοι τους λαούς.΄ Ότι είναι ετεροκαθοριζόμενη και η φορολογία. Ότι η τύχη των εθνών κατευθύνεται από τους ανθρώπους του χρήματος και του Μαμωνά.Εσείς όμως μη μας προδώσετε για το χρήμα και τη δόξα. Υπερασπιστείτε τα δίκαια του λαού σας με συνείδηση μέχρι τέλους. Υποστηρίξτε ότι δεν πάει άλλο… Ότι δε γίνεται να εξαντλούν ψυχολογικά και οικονομικά οι ισχυροί το μεγαλύτερο ποσοστό των λαών, αρκεί να νιώθει πετυχημένος ένας κ.Σόιμπλε ως οικονομολόγος ή για να μην αποτύχει η κυβερνητική πολιτική μιας κ.Μέρκελ.Παλέψτε, κ.Πρωθυπουργέ και σεις και η κυβέρνησή σας, μέχρι να πέσετε, αν χρειαστεί, για το έθνος σας. Να μείνετε χωρίς ψωμί και άνεση αποκλείεται. Αν και στην ιστορία της πατρίδας μας υπήρξαν και τέτοιες μορφές. Που δεν ήταν ανθρωπάρεσκες. Που προτίμησαν το δρόμο του καθήκοντος και της συνείδησης. Τη συγκακουχία με το λαό τους κι όχι την εγκατάλειψή του.Και μην ξεχνάτε εσείς τουλάχιστον ότι η πατρίδα μας πάντοτε ήταν ένα μικρό κρατίδιο, που όμως πάλευε με τις Σκύλες και τις Χαρύβδεις, που την εποφθαλμιούσαν και τότε, και επιζούσε Κι ότι με το μυαλό και τη διάνοια των παιδιών της ακτινοβολούσε φως, που φώτιζε και τους άλλους λαούς. Κι ότι ο Θεός ήταν ο παντοτινός σύμμαχος και αρωγός της. Το ισχυρό αντιστήλι της.Αυτός ο δυναμισμός της χώρας μας δεν έπαψε να υπάρχει μέχρι σήμερα. Χώρια η φυσική ομορφιά και ο υπόγειος πλούτος της τότε και τώρα. Κι ούτε ο Θεός την εγκατέλειψε. Αρκεί εσείς που μας κυβερνάτε και μας συγκυβερνάτε να το έχετε πάντοτε υπόψη και να προκαλείτε και τους εταίρους μας να το λαμβάνουν υπόψη.

Το ευχόμαστε.

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός