Η χώρα μας βυθίζεται στην ύφεση, παρά τα διατυμπανιζόμενα για ξεπέρασμα δήθεν της κρίσης. Ο λαός έχει πλέον παραδοθεί στη «μοίρα» του και οι άγριοι αφέντες μας δια των εντολέων τους ρυθμίζουν ακόμη και τις λεπτομέρειες της ασκούμενης πολιτικής, ώστε να φανούν στη συνέχεια «γενναιόδωροι» προσφέροντάς μας την επόμενη δόση του εθισμού (δανείου) όχι βέβαια για να την αξιοποιήσουμε σε κατασκευή έργων ανάπτυξης αλλά για να ανταποκριθούμε στις υπέρογκες υποχρεώσεις μας εκ του προηγηθέντος υπέρμετρου δανεισμού μας.Ήδη έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό η διάσπαση του λαού σε οπαδούς του κρατισμού και οπαδούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ή μάλλον απασχολούμενους ή απασχοληθέντες σε ιδιώτες. Η κατάρρευση της ελληνικής βιομηχανίας έπληξε πρωτίστως τους εργαζόμενους σ’ αυτήν. Τα λαμβανόμενα μέτρα στοχεύουν πλέον στον αφανισμό και της βιοτεχνίας οικογενειακού χαρακτήρα, την οποία με νύχια και δόντια αγωνίζονται να περισώσουν οι ιδιοκτήτες τους απολύοντας τους ελάχιστους εκτός οικογένειας υπαλλήλους. Φυσικά οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν προέβησαν στο παρελθόν σε κίνηση συμπαράστασης προς τους ανέργους, ο αριθμός των οποίων ογκώθηκε πλέον υπέρμετρα. Έτσι ήταν αναμενόμενο οι απολυόμενοι από το Δημόσιο να αγωνίζονται μόνοι τους να αποτρέψουν τις ειλημμένες αποφάσεις για συρρίκνωση του Κράτους σε βαθμό, ώστε η κρατική μηχανή να καταστεί πλήρως ανενεργός. Διότι ουδείς δύναται να ισχυριστεί πλέον ότι ο αριθμός των υπαλλήλων του Δημοσίου είναι πλεονασματικός, χωρίς βέβαια να οφείλεται σ’ αυτό και μόνο το ότι η απόδοση της κρατικής μηχανής σε πολλούς τομείς παραμένει χαμηλή και αναποτελεσματική. Είναι εμφανές ότι οι δυνάστες μας, που εν πολλοίς έχουν παραδεχθεί ότι εντέλλονται να εφαρμόσουμε αναποτελεσματική πολιτική, θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε χώρα ανέργων συνθλιβομένων από τη φτώχια. Ας εξετάσουμε κάποια από τα θέματα πρόσφατης τριβής.Έληξε ο χρόνος διαθεσιμότητας κάποιων κατηγοριών εργαζομένων στο Δημόσιο και αυτοί απολύθηκαν μετά από κινητοποιήσεις για την τιμή των όπλων. Δεν θα είναι οι τελευταίοι. Ασφαλώς έχουν επισημάνει ορθά οι καθηγητές των ΕΠΑΛ ότι το μέτρο κατάργησης κάποιων ειδικοτήτων του τύπου αυτού Λυκείου προσφέρει την ευκαιρία στους ιδιώτες να αναπτύξουν δικά τους ΙΕΚ. Στόχος είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Δεν είναι λίγοι όμως εκείνοι, που πιστεύουν ότι η εκπαίδευση θα αναβαθμιστεί, αν καταστεί ιδιωτική. ΟΙ κρατιστές υπεραμύνονται της κρατικής και δωρεάν Παιδείας (ας πάψουμε να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο για να αναφερόμαστε στην άκρως χρησιμοθηρική εκπαίδευση) χωρίς την παραμικρή διάθεση να αποδεχθούν την καταβαράθρωσή της ακόμη και ως προς το γνωστικό της μέρος, όπως μαρτυρεί η άνθιση των φροντιστηρίων. Βέβαια οι οπαδοί της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, έχοντες κατά το πλείστον, δεν διαβλέπουν τον όλεθρο από της εμπορευματοποίηση της γνώσης. Έτσι η διάσταση καλά κρατεί προς όφελος των εμπόρων αυτής. Η Πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα και διατηρεί τον αριθμό των εισακτέων στα ίδια επίπεδα αισθανόμενη την ευφορία εκ της εξαγωγής επιστημόνων, αφού δεν καταφέρνει να εξάγει τα ελάχιστα προς εξαγωγήν προϊόντα μας. Όμως πώς θα εξάγουμε φαρμακοποιούς και φιλολόγους; ΟΙ φαρμακοποιοί δίνουν, όπως υποστηρίζουν, μάχη επιβίωσης. Μάλλον λένε την αλήθεια. Μπορεί κάποτε να ήταν εκ των πλέον προνομιούχων κλάδων. Σήμερα φαρμακεία υπάρχουν ακόμη και σε χωριά. Ασφαλώς μέλημα των δυναστών μας δεν είναι η ανακούφιση του λαού μας, αλλά η αύξηση των κερδών των ιδιοκτητών των πολυκαταστημάτων, που θέλουν να ελέγχουν το σύνολο της αγοράς. Δεν είναι δύσκολη η πρόγνωση του αποτελέσματος. ΟΙ φαρμακοποιοί θα ηττηθούν, όπως προηγουμένως ηττήθηκαν οι έμποροι και οι λιανοπωλητές με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής παρά την έντονη αντίθεση του συνόλου σχεδόν των εμπορικών συλλόγων της χώρας. Έφθασαν μάλιστα οι παπαγάλοι των ΜΜΕ να υπερτονίσουν τα οφέλη από το μέτρο, καθώς οι βιώνοντες το υπαρξιακό κενό Αθηναίοι κατέβαιναν κυριακάτικα στο κέντρο να βολτάρουν «χαζεύοντας» αδαπάνως τις βιτρίνες των φωτόλουστων καταστημάτων. Στο μεταξύ ετοιμάζεται νέο νομοσχέδιο για την επέκταση της εργασίας κατά Κυριακή, ενώ η Ιεραρχία της Εκκλησίας τηρεί σιγήν ιχθύος.Οι κτηνοτρόφοι γαλακτοπαραγωγοί εκδηλώνουν την απόγνωσή τους για τα μέτρα περί τρόπων διακίνησης του γάλακτος και η Κυβέρνηση επαίρεται ότι επέτυχε το καλύτερο για τον Έλληνα κτηνοτρόφο. Συμπέρασμα: ΟΙ κτηνοτρόφοι μας οι δεχόμενοι συνεχή πλήγματα από τα μεγάλα συμφέροντα, διεθνή και εγχώρια, δεν γνωρίζουν το συμφέρον τους. Ασφαλώς και εδώ θα πρυτανεύσει το συμφέρον των οικονομικά ισχυρών και όχι των απεγνωσμένων και ετοίμων να εγκαταλείψουν τα κοπάδια τους κτηνοτρόφων. Άλλωστε η φωνή τους έχει εξασθενήσει πλήρως μετά την απαξίωση και δόλια διάλυση των συνεταιρισμών. Ας αναλογιστούμε όμως τί θα απογίνουμε, καθώς βαθαίνει η κρίση, αν μειωθεί ακόμη περισσότερο το ζωικό κεφάλαιο της χώρας.Το εθνικό σύστημα υγείας καταβαραθρώνεται με τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις του, προκειμένου να μας προετοιμάσουν για την ημέρα που θα αναγκαστούν να μας γνωστοποιήσουν: Τα ασφαλιστικά ταμεία αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Ήδη έντιμοι αναλυτές γνωστοποιούν και τη χρονική στιγμή, κατά την οποία θα συμβεί αυτό. Ας δεχθούμε ότι με τις επί πλέον περικοπές μισθών συντάξεων και ασφαλιστικών παροχών θα παραταθεί ο βίος των ταμείων για κάποια ακόμη έτη, όχι πολλά.Τί πρέπει να κάνει ο λαός, ο πορευόμενος χωρίς ηγέτη πρόθυμο να τον υπηρετήσει και όχι να τον εξαπατήσει δια ίδιον όφελος; Είναι καιρός αυτοκριτικής, καθώς διανύουμε και την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Απομακρυνθήκαμε από τις παραδόσεις μας και από την πίστη ας στον Θεό. Πιστέψαμε δημαγωγούς και συρθήκαμε πίσω τους επευφημώντας, χειροκροτώντας, εκλιπαρώντας, προσκυνώντας. Υιοθετήσαμε τρόπο βίου ξενόφερτο σε όλες του τις εκδηλώσεις. Περιφρονήσαμε τη φύση και τα πλάσματα του Θεού αποδεχόμενοι ως πρότυπο την ενασχόληση στον τριτογενή τομέα. Είναι καιρός επανόδου στα πατροπαράδοτα: Περιορισμός της κατανάλωσης και όχι απλά της αλόγιστης κατανάλωσης, την οποία προβάλλει ο καπιταλισμός μέσα από τη μεθυστική διαφήμιση. Στροφή προς τα προϊόντα της γης μας, όποια και αν είναι αυτά. Έλεγχος των ειδών που αγοράζουμε, ώστε να βεβαιωνόμαστε ότι αυτά παράγονται στον τόπο μας. Αποφυγή αγοράς προϊόντων που δεν παράγει η πατρίδα μας κατά το δυνατόν. Αποφυγή αγορών κατά Κυριακή ακόμη και από καταστήματα ελληνικών συμφερόντων. Επάνοδος στην πατροπαράδοτη διατροφή. Αντίσταση στα μεγάλα συμφέροντα που επιδιώκουν να μονοπωλήσουν στην αγορά. Έξοδος προς τη φύση και επαναπροσέγγιση, ώστε αυτή να καταστεί φιλική. Στήριξη των Ελλήνων παραγωγών αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ώστε αυτοί να μη πέφτουν θύματα των μεσαζόντων, που στοχεύουν στην μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αναζήτηση του πάσχοντος συνανθρώπου μας και υποστήριξή του με κάθε τρόπο. Αναπτέρωση των ελπίδων με την εναπόθεση αυτών στον Θεό. ΟΙ πρόγονοί μας αντιμετώπισαν δυσκολίες πολύ μεγαλύτερες από τις δικές μας και άντεξαν. Πρέπει και εμείς να αντέξουμε και θα αντέξουμε.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
