Στις 25 Νοεμβρίου 1953 διεξήχθη ένας αγώνας που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η εθνική Αγγλίας γνώρισε τη συντριβή με 6-3 από τους Ούγγρους του Πούσκας μέσα στο «Γουέμπλεϊ»
Πριν από 60 χρόνια, στις 25 Νοεμβρίου του 1953, στο «Γουέμπλεϊ» μπροστά σε 105.000 θεατές έγινε ένα ματς το οποίο άλλαξε την ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου.
Η αήττητη μέσα στο νησί Αγγλία αντιμετώπισε την ομάδα με την υψηλότερη θέση στη βαθμολογία της εποχής, την Ουγγαρία. Οι Μαγυάροι ήταν για 24 ματς αήττητοι και είχαν κατακτήσει το Ολυμπιακό τουρνουά του 1952 στο Ελσίνκι.
Εκείνη τη μέρα όχι απλά έσπασε το αήττητο της Αγγλίας μέσα στο «Γουέμπλεϊ», αλλά τα «λιοντάρια» γνώρισαν τη συντριβή από τον «καλπάζοντα συνταγματάρχη» Φέρεντς Πούσκας και την παρέα του.
Οι Άγγλοι παρατάχθηκαν με το σύστημα το οποίο μετά από αυτό το ματς έμελλε να χαθεί. Ήταν το WM. Έμοιαζε με ένα 3-4-3, αλλά πολύ πιο επιθετικογενές, αφού οι δύο από τους χαφ αγωνίζονταν ως εσωτερικοί επιθετικοί, λίγο πιο πίσω από τον προωθημένο και τους εξτρέμ της ομάδας.
Οι Μαγυάροι, από την άλλη, είχαν παραταχθεί με το εντελώς νεοτεριστικό 2-3-3-2 του Γκούζσταβ Σέμπες. Με τα σημερινά δεδομένα έμοιαζε πολύ με 4-2-4 όπου ο Μπόζικ έπαιζε ως αμυντικό χαφ, ο Χιντεγκούτι ως επιθετικό χαφ πίσω από τους Πούσκας και Κόκτσις που ήταν οι κεντρικοί επιθετικοί με τους Τσίμπορ και Μπουντάι ως εξτρέμ.
Με αυτό το σύστημα οι Ούγγροι πετύχαιναν να έχουν έναν περισσότερο επιθετικό από τους Άγγλους αμυνόμενους.
Ξεκινώντας το ματς οι Άγγλοι βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις στο πρώτο λεπτό και τελικά γνώρισαν τη συντριβή με 6-3.
Αυτή η συντριβή άφησε μακροπρόθεσμα τη «σφραγίδα» της πάνω στο αγγλικό ποδόσφαιρό και με τον τρόπο της οδήγησε την Αγγλία στο να καταφέρει να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966.
Πως έγινε όμως αυτό. Με έναν τρόπο ίσως πολύ απλό. Σταμάτησε η απομόνωση των Άγγλων στο νησί. Οι προπονητές έστρεψαν το βλέμμα τους προς την ηπειρωτική Ευρώπη και άρχισαν να «κλέβουν» ιδέες για τον τρόπο προπόνησης, αλλά και για τον τρόπο παιχνιδιού.
Ο πρώτος που προσάρμοσε τον τρόπο παιχνιδιού ήταν ο Ματ Μπάσμπι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Επίσης, κατάλαβε την αναγκαιότητα του να παίζουν οι αγγλικές ομάδες με τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.
Ο Μπίλ Νίκολσον, στην Τότεναμ προσαρμόστηκε με τις τακτικές των Ούγγρων και πέτυχε να κάνει τα «σπιρούνια» την πρώτη ομάδα που κέρδισε το ντάμπλ στην Αγγλία μέσα στον 20ο αιώνα, αλλά και το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο για αγγλική ομάδα. Αυτό ήταν το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1963 συντρίβοντας με 5-1 την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό.
Επίσης ο Ρον Γκρίνγουντ υιοθέτησε το ουγγρικό μοντέλο προπόνησης και παιχνιδιού στη Γουέστ Χαμ για να κερδίσει το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1965.
Ο αντίκτυπος αυτού του ματς πάνω στον Ράμσεϊ ήταν τόσο μεγάλος που οι παίκτες που διάλεξε για το Μουντιάλ του 1966 ήταν από ομάδες που είχαν υιοθετήσει αυτά τα στοιχεία, όπως η Γουέστ Χαμ του Γκρίνγουντ από την οποία κάλεσε τρεις παίκτες.
Έτσι κάπως οδήγησε στο θρίαμβο για πρώτη και μοναδική φορά τα «λιοντάρια».
Γιώργος Ντιμπένκος Κυριαζόπουλος
