Τελικά, θέλει θράσος πολύ, να τολμάς να παρουσιάζεις τη νύχτα σαν μέρα. Κι αυτό δεν είναι μια μονοσήμαντη θεώρηση, αλλά κάτι που αφορά όλα τα επίπεδα της ζωής μας, πόσο μάλλον την πολιτική.
Όλοι μα όλοι, με την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής περίμεναν πως η κυβέρνηση θα επιχειρούσε να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Να εξιδανικεύσει τα όποια θετικά σημεία της απόφασης και να αποκρύψει πλήρως όλα τ άλλα, που θα μπορούσαν να της τσαλακώσουν ακόμα περισσότερο, το ήδη στραπατσαρισμένο προφίλ της .
Αυτοί όμως, ξεπέρασαν και την πιο νοσηρή και ακραία φαντασία. Με τη δουλοπρεπή συνεργασία των γνωστών παρακολουθημάτων τους (ΜΜΕ, οικονομικά συμφέροντα), έστησαν δίχτυ παραπλάνησης, εξωραϊσμού και απατηλών εικόνων, που μόνο με την αλήθεια δεν έχουν σχέση. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανιστούν ως οι διαμορφωτές των εξελίξεων, παρουσιάζονται ως οι πρωταγωνιστές, την ώρα που ούτε καν κομπάρσοι δεν υπήρξαν.
Ότι έγινε ή αποφασίστηκε, αφορούσε σαφέστατα εμάς, αλλά δρομολογήθηκε χωρίς εμάς. Τέτοια τρανταχτή απουσία κυβέρνησης από μια διαδικασία ζωής κ θανάτου για την ίδια τη χώρα, αμφιβάλλω πολύ αν έχει καταγραφεί ξανά στα παγκόσμια χρονικά.
Βέβαια, αν τυχόν τα αποτελέσματα ήταν τέτοια που να δικαιολογούσαν θριαμβολογίες, μικρή σημασία θα είχε αν και πόσο συνέβαλαν στη διαμόρφωσή τους. Δυστυχώς ούτε αυτό συνέβη. Το μόνο απτό και ρεαλιστικό για την πατρίδα μας όφελος, υπήρξε η παράταση χρόνου ζωής, η παράταση παραμονής της χώρας μας στην εντατική, χωρίς όμως να διαφαίνονται ακόμα στον ορίζοντα τα χρονικά σημεία ουσιαστικής της ανάνηψης, ανάκαμψης και πολύ περισσότερο ανάπτυξης.
Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Λύθηκε άπαξ δια παντός το οξύτατο πρόβλημα του χρέους μας; Ανάσανε ουσιαστικά η ελληνική οικονομία; Μειώθηκε το τεράστιο έλλειμμά μας; Δρομολογήθηκε η περιβόητη ανάπτυξη; Ολοκληρώθηκε ο αρχικός σχεδιασμός της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας μας και των αναγκαίων αποκρατικοποιήσεων; Δημιουργήθηκαν οι συνθήκες βελτίωσης της οικονομικής κατάστασης των μισθωτών και συνταξιούχων; Τονώθηκε η ρευστότητα στην αγορά, άνοιξαν νέες επιχειρήσεις και αυξήθηκε η απασχόληση;
Σαφέστατα τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε. Και τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να γίνει, όσο η κυβέρνηση δεν τολμά να εφαρμόσει μια πολιτική που θα τη φέρει σε ρήξη με το παρελθόν της, που θα ομογενοποιήσει τη λειτουργία της, που θα καταστήσει εφαρμόσιμα όλα όσα έχουν να κάνουν με ένα μικρό και ευέλικτο κράτος, με ελάχιστη γραφειοκρατία, με δικαιοσύνη και αξιοκρατία, με κοινωνική ευαισθησία και αναπτυξιακή αποτελεσματικότητα. Χωρίς όλα τα παραπάνω, όσες αποφάσεις δανειακής ενίσχυσης κι αν παρθούν, όσες παρατάσεις χρόνου κι αν απαιτηθούν, όσες μειώσεις επιτοκίων κι αν συμφωνηθούν, όσα Μνημόνια ακόμα κι αν υπογραφούν, το αποτέλεσμα θα είναι ένα… Στασιμότητα, ύφεση, οικονομική καχεξία, φτώχεια και ανεργία, βορά στο άπατο πηγάδι ενός δημόσιου χρέους, που αντί να μειώνεται θα συνεχίσει να εκτινάσσεται με ρυθμούς πρωτόγνωρους. Κι αυτό οι αγορές το ξέρουν καλά, γι αυτό και η στάση τους παρά τις θριαμβολογίες, εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική.
Στον αντίποδα, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, πως παρά τον κομματικό φανατισμό τους και την εμμονή τους στη λογική των «αλάνθαστων» μέχρι σήμερα επιλογών τους, αρχίζουν δειλά δειλά και αφομοιώνουν προτάσεις της άλλης μεριάς…
Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας, επανεκκίνηση οικονομίας, μείωση φόρων, απόλυτη απόρριψη της επιλεκτικής χρεοκοπίας και στο βάθος έκδοση ευρωομολόγων είναι προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά ένα χρόνο σχεδόν τώρα, που μετά βδελυγμίας και ανερμάτιστης ειρωνείας απέρριπταν. Τώρα, χωρίς να τολμούν ευθέως να το αναγνωρίσουν, προσχωρούν σιγά σιγά στην υιοθέτησή τους. Επιδεικνύοντας πολιτική δειλία και αδυναμία έμπρακτης αναγνώρισης του δικού τους λάθους και του δίκαιου του αντιπάλου.
Έστω κι έτσι όμως ας προχωρήσουν. Ας τολμήσουν να κάνουν όσα μέχρι σήμερα δεν τόλμησαν, αφήνοντας τη χώρα έρμαιο στις ορέξεις και τα συμφέροντα των δανειστών μας και των διεθνών κερδοσκόπων. Ας αφήσουν την μερική υιοθέτηση των θέσεων της αντιπολίτευσης κι ας προχωρήσουν στην πλήρη εφαρμογή των προτάσεων της, που είναι οι μόνες μέχρι σήμερα που δείχνουν να αποτελούν, μια ουσιαστική πρόταση εξόδου από την κρίση στην οποία οδηγηθήκαμε.
Εξάλλου ποτέ τα ημίμετρα και οι κάλπικες αντιγραφές δεν μπόρεσαν επάξια να αντικαταστήσουν τις γνήσιες, ειλικρινείς και καλά μελετημένες πρωτότυπες εκδοχές.
Εμείς λοιπόν, τι είναι σοφότερο να πράξουμε και ποιους περισσότερο να εμπιστευτούμε; Τους μπερδεμένους, αναποτελεσματικούς και άτολμους κακούς αντιγραφείς διαχειριστές μας ή εκείνους που καιρό τώρα, χαράσσουν μια γραμμή υπευθυνότητας, σταθερού και συνεπούς λόγου και συγκεκριμένων, απόλυτα υπεύθυνων όπως αποδεικνύεται στην πράξη, προτάσεων πολιτικής εξόδου από την κρίση;
Ρητορικό βέβαια το ερώτημα, με δεδομένη όμως την απάντηση από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Μια απάντηση, που απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί !!!
