Ο 48χρονος ομογενής προπονητής αποτελεί -προς το παρόν- τη μοναδική ελληνική εκπροσώπηση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, καθώς από τα μέσα της εβδομάδας ανέλαβε τα ηνία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Αυστραλίας μέχρι το 2018.
Μπορεί να σπούδασε λογιστικά στη Μελβούρνη, όπου μετακόμισε σε ηλικία πέντε ετών μαζί με τους γονείς του, Δημήτρη και Σταυρούλα, αλλά το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα είναι το μεγάλο του πάθος. «Δύο πράγματα, πέραν της διαμόρφωσης του χαρακτήρα μου, πήρα απ’ τους γονείς μου: από τη μητέρα μου τη θρησκεία και από τον πατέρα μου το ποδόσφαιρο», αναφέρει στο «Eθνος της Κυριακής» ο Αγγελος Ποστέκογλου ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων. Αλλωστε, ο πατέρας του ήταν εκείνος που τον έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο, όντας ποδοσφαιριστής της Χαλκίδας (σ.σ. σε ερασιτεχνικό επίπεδο), μέχρι να φτάσει η στιγμή της ξενιτιάς.
Συγκεκριμένα, ήταν το 1970, όταν ο Δημήτρης Ποστέκογλου, επιπλοποιός στο επάγγελμα, αποφάσισε να περάσει με την οικογένειά του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, όπως είχαν πράξει πολλοί Ελληνες την εποχή εκείνη. Αλλά το ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο. «Οταν φτάσαμε στη Μελβούρνη βρήκαμε εκεί μια ομάδα να υποστηρίζουμε και κάθε Κυριακή πηγαίναμε στο γήπεδο», υπογραμμίζει ο νυν τεχνικός της Εθνικής Αυστραλίας, που ύστερα από 17 χρόνια στους πάγκους έχει κάθε λόγο να καμαρώνει για τη δικαίωση των κόπων του.
Στόχος η κορυφή
«Είναι τεράστια τιμή για μένα. Αισθάνομαι πράγματι υπερήφανος που θα εργαστώ στο τιμόνι αυτής της ομάδας. Απαντες προσδοκούμε να φτάσουμε κάποια στιγμή στην κορυφή και εύχομαι να είμαι εκείνος που θα οδηγήσει την Εθνική στις επιτυχίες. Ολα έγιναν εντελώς ξαφνικά, μέσα σε τρεις ημέρες. Η αλήθεια είναι πως στο ποδόσφαιρο δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει καμία φορά. Δεν το σκέφτηκα και πολύ για να αποφασίσω, παρότι το τάιμινγκ δεν ήταν ιδανικό, μιας και είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα», θα πει. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, προηγήθηκε μίνι σίριαλ, καθώς έπρεπε να βρεθεί η «χρυσή τομή» για τη λύση του συμβολαίου του με τη Βίκτορι Μελβούρνης, από την οποία καρπώνεται 800.000 ευρώ ετησίως.
Το κίνητρο
Οι Αυστραλοί έφεραν βαρέως τη φιλική συντριβή με 6-0 από την Εθνική Γαλλίας και έδειξαν την πόρτα της εξόδου στον Γερμανό τεχνικό Χόλγκερ Οσιεκ, αποζημιώνοντάς τον, μάλιστα με 1,2 εκατ. ευρώ. Η επιλογή της θέσης όχι μόνο δεν τον αγχώνει, αλλά του προσφέρει σημαντικό κίνητρο για να αποδείξει και σε εθνικό επίπεδο τη δουλειά του, καθώς σε συλλογικό, στην Αυστραλία έχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα. «Στα δύο τελευταία Μουντιάλ δεν πήγαμε καλά. Απαιτείται ανανέωση, αλλά αυτή θα γίνει σταδιακά. Πιστεύω στην ομάδα, γιατί δεν τα παρατάει ποτέ», επισημαίνει με καμάρι και ονειρεύεται ήδη να βρεθεί απέναντι στη «γαλανόλευκη». «Θα ήταν το ιδανικότερο σενάριο, κάτι το αξέχαστο, να αντιμετωπίσω την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 και γιατί όχι να την κερδίσω. Δεν πάμε για τουρισμό στη Βραζιλία, έστω και αν το συναίσθημα πάντα θα υπάρχει», παραδέχεται.
Σημειωτέον, ο «Αge», όπως αποκαλείται, είναι μόλις ο δεύτερος συμπατριώτης μας τεχνικός που θα βρεθεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο, κάτι που είχε κάνει το 1994 στην Αμερική με την Εθνική Ελλάδας ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας. Η αξία, το μεράκι του γι’ αυτό που κάνει, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα, τον έχουν καταξιώσει στη χώρα των «καγκουρό» και δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το 2011 ανακηρύχθηκε κορυφαίος προπονητής.
Αλλωστε, εκείνη τη χρονιά, αλλά και την επομένη, στέφθηκε πρωταθλητής Αυστραλίας με την Μπρισμπέιν Ρόαρ, κάτι που είχε πετύχει το 1998 και το 1999 με τη Ν. Μελβούρνη, ενώ την επταετία 2000-07 βρέθηκε στο τιμόνι της Εθνικής Ελπίδων της χώρας. Πριν αναδείξει το προπονητικό του ταλέντο, πρόλαβε -ως ποδοσφαιριστής στην Σ. Μέλμπουρν- και πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του δύο ακόμη «κούπες» πρωταθλήματος (1984, 1991).
ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ
Περιμένω τηλεφώνημα από τον Μελισσανίδη…
«Μου αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο. Μ’ αυτή τη φιλοσοφία πορεύομαι. Αρκετές φορές επισκέπτομαι την Ολλανδία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία και επιμορφώνομαι. Θέλω να αποκομίζω στοιχεία και να τα προσαρμόζω ανάλογα. Μου αρέσουν η Μπάγερν Μονάχου και η Ντόρτμουντ», επισημαίνει ο Αγγελος Ποστέκογλου.
Οταν η κουβέντα φτάνει στην ομάδα που υποστηρίζει, δεν κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλό του. «Ως γέννημα-θρέμμα της Ν. Φιλαδέλφειας, είμαι ΑΕΚτζής», παραδέχεται με περίσσιο θάρρος, αλλά δεν αρκείται σ’ αυτό. Με αρκετή δόση χιούμορ ευελπιστεί, γιατί όχι, να αναλάβει κάποια στιγμή τα ηνία της. «Δεν ξέρεις ποτέ στο μέλλον τι μπορεί να συμβεί. Μπορεί να μου τηλεφωνήσει ο Μελισσανίδης», αναφέρει, δίχως, ωστόσο να ξεχνά το σύντομο πέρασμά του από την Παναχαϊκή (Ιανουάριος-Δεκέμβριος του 2008).
Κρατάει την εμπειρία
Παρότι το «διαζύγιο» δεν ήρθε με τον πλέον κομψό τρόπο, προτιμά να κρατά μόνο τα θετικά. «Πέρασα πολύ καλά. Μου άρεσε η εμπειρία. Με την πλειονότητα των ποδοσφαιριστών είχαμε καλή συνεργασία. Ο κόσμος με αγάπησε, παρόλο που δεν έμεινα πολύ καιρό. Αρκετοί από την Ελλάδα επικοινώνησαν μαζί μου προκειμένου να με συγχαρούν για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής Αυστραλίας και αυτό για μένα είναι η καλύτερη ανταμοιβή», υπογραμμίζει.
Ωστόσο, εκείνο που τον «πληγώνει» κάπως είναι ότι δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες συνεργασίας με τον Γ. Καραγκούνη και τη Βίκτορι Μελβούρνης, στην οποία ήταν προπονητής μέχρι πρόσφατα. «Δυστυχώς αποτύχαμε να τον φέρουμε, παρότι ήταν μεγάλη η επιθυμία μας. Θα ήταν πολύ όμορφο και αρκετά τιμητικό να τον είχαμε μαζί μας. Κατανοήσαμε, όμως, πως όταν υπάρχει ενδιαφέρον συλλόγων απ’ την Πρέμιερ Λιγκ, όπως η Φούλαμ, δεν θα ήταν εύκολο να γυρίσει την πλάτη. Η Αυστραλία είναι μακριά, ενώ υπάρχει στη μέση και η Εθνική Ομάδα. Πάντως, να ξέρετε πως το σκέφτηκε αρκετά σοβαρά», κατέληξε. Ο Αγγελος Ποστέκογλου ανακηρύχθηκε το 2011 κορυφαίος προπονητής στην Αυστραλία. «Η Αυστραλία δεν θα πάει στη Βραζιλία για… τουρισμό», τονίζει ο «Αge», ο οποίος έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα στη χώρα των «καγκουρό» ως προπονητής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ
xgram@pegasus.gr
