«Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου Β’ μέρος»
Τα ψέματα τελείωσαν. Η ώρα έφτασε. Για την ακρίβεια, τα πάντα τελείωσαν με τον Χάρι Πότερ, σε ότι τουλάχιστον αφορά την κινηματογραφική περσόνα του. Ακόμα και η αφίσα της ταινίας το λέει: It all ends. Όλα τελειώνουν. Και εδώ που τα λέμε, καιρός ήταν. Στα 11 και βάλε χρόνια που έχουν περάσει από την εποχή που παίχθηκε η πρώτη ταινία, ο Χάρι μεγάλωσε, ωρίμασε * θα μπορούσες να πεις ότι δεν είναι πια καν παιδικό προϊόν. Από την Τετάρτη 13 Ιουλίου λοιπόν, ο διοπτροφόρος μάγος, «παιδί» της συγγραφέως Τζόαν Κ. Ρόουλινγκ είναι έτοιμος να κατακτήσει για τελευταία φορά τα πλήθη των θαυμαστών του όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο ολόκληρο.
Το δεύτερο μέρος της έβδομης ταινίας Χ.Π. «Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου» («Harry Potter and the Death Gallows», ΗΠΑ/ Αγγλία. 2011) που σκηνοθετήθηκε από τον Ντέιβιντ Γέιτς ,είναι χωρίς καμία αμφιβολία η πιο σκληρή, η πιο βίαια ,η πιο ρεαλιστική και η πιο αιμόφυρτη όλων των ταινιών του ήρωα. Είναι αυτό που λέμε grand finale με τα όλα του. Από το πρώτο μέρος των «Κλήρων του Θανάτου» (για να μην πω από την έκτη ακόμη ταινία) φάνηκε ότι ο Χάρι (πάντα με την μορφή του Ντάνιελ Ράτκλιφ) είναι πια στην ηλικία που και ξύλο μπορεί να φάει, και να ματώσει και να κλάψει από πόνο και να βρεθεί σε απόγνωση. Εδώ, όχι μόνον όλα τα παραπάνω του συμβαίνουν αλλά συν τοις άλλοις… πεθαίνει. Εντάξει, για λίγο. Αλλά στον άλλο κόσμο πάει. Στην πιο ωραία σκηνή της ταινίας (και ίσως μια από τις ωραιότερες όλων των ταινιών Χ.Π), ο Χάρι θα βρεθεί σε έναν Άλλο Κόσμο που του θυμίζει τον σταθμό Κινγκς Κορς του Λονδίνου κι εκεί θα συναντήσει ξανά τον δάσκαλό του, Αλμπους Ντάμπλντορ (Μάικλ Γκαμπόν). Κατάλευκο φόντο, μπαρόκ ατμόσφαιρα, το φιλμ μπορεί κάλλιστα να διεκδικήσει το Οσκαρ σκηνογραφίας γι’ αυτήν και μόνο την σεκάνς.
Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΗΡΟΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΜΕΡΟΣ Β’… by myfilm-gr
Ολο το περιβάλλον της ταινίας έχει κάτι το άγριο, σκοτεινό, το θριλεροειδές, το θανάσιμο. Τα γκρο πλαν της τερατώδους μορφής του Ρέιφ Φάινς στον ρόλο του Βόλντερμοτ που μονομαχεί λυσσαλέα με τον Χάρι προκαλούν παρόμοια αποστροφή με το τεράστιο φίδι που τον συνοδεύει. Όταν η σχολή του Χάρι βομβαρδίζεται, οι εικόνες θυμίζουν Βαγδάτη στο… «Hurt locker» της Κάθριν Μπίγκελοου. Ακόμα και η «συνάντηση» του Χάρι με τα αγαπημένα του πρόσωπα ,τους γονείς του (Τζέραλντιν Σόμερβιλ ,Εντριαν Ρόλινς) ,τον Ράμους Λούπιν (Ντέιβιντ Θιούλις) και βεβαίως τον Σίριους Μπλακ (Γκάρι Ολντμαν) βγάζει μια μεταφυσική ανατριχίλα.
Η επιτυχία των ταινιών Χ.Π. οφείλεται στο ότι οι ταινίες πάντοτε ωρίμαζαν μαζί με τον ήρωα και μαζί με τα πρόσωπα. Μπορεί να μην είναι όλες το ίδιο καλές (το «Κύπελλο της Φωτιάς» και το «Τάγμα του Φοίνικα» ανήκουν στις πιο αδύναμες) αλλά πραγματικά, τώρα που ο κύκλος πια κλείνει, γίνεται αντιληπτό ότι το φαινόμενο Χάρι Πότερ που ζήσαμε την τελευταία δεκαετία, πολύ δύσκολα θα το ξαναδούμε μπροστά μας.
