Άρθρο του Δ. Μπουλούκου
Ο αθλητικογράφος Δήμος Μπουλούκος γράφει για το λουκέτο της ΕΡΤ σε συνάρτηση με όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενό του στο aixmi.gr:
Χείμαρρος τα κροκοδείλια δάκρυα εδώ και μία εβδομάδα για το λουκέτο στην ΕΡΤ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι οι «ευαισθησίες» στην Ελλάδα είναι επιλεκτικές και πάντα υπέρ του δημόσιου τομέα, που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται!
Την ίδια ώρα που όλοι θρηνούν το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, κανείς δεν θυμάται το πάλαι ποτέ ισχυρό Alter που ξαφνικά πέταξε στο δρόμο σχεδόν 700 εργαζόμενους και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, παρότι και αυτοί ήταν οικογενειάρχες, είχαν παιδιά, ήταν στην πλειοψηφία τους υπάλληλοι των 800 ευρώ και έμειναν για πολλούς μήνες απλήρωτοι!
Κι όχι αποζημίωση, ούτε καν συμπαράσταση είχαν, παρότι για εβδομάδες είχαν βάρδιες επιφυλακής κι έπαιζαν μέσα από τη συχνότητα το μήνυμα για το αιφνιδιαστικό λουκέτο, ζητώντας συμπαράσταση και κατηγορώντας Κουρή, τράπεζες και κυβέρνηση…
Όλοι ξέχασαν πως ξαφνικά σταμάτησε να κυκλοφορεί η ιστορική «Απογευματινή», η «Ελευθεροτυπία» (πριν ξαναβγεί μέχρι να… ξανακλείσει) των τουλάχιστον 800 εργαζομένων, ο «Φίλαθλος» που άλλαξε τον αθλητικό Τύπο, η πολύ μπροστά για την εποχή «Εξέδρα των Σπορ», ο «Αδέσμευτος» -και άλλα πολλά Μ.Μ.Ε. που κανείς δεν τα… έκλαψε.
Με τους εργαζόμενους μάλιστα όχι μόνο να «αδειάζονται» από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε να ευελπιστούν σε αποζημιώσεις, αλλά να είναι και απλήρωτοι για πολλούς-πολλούς μήνες!
Όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος ανακοίνωσε το τέλος της Imako όλοι ασχολήθηκαν με τα σπίτια στη Μύκονο και την Φιλοθέη, που του παίρνουν οι τράπεζες, και κανείς με τους επί μήνες απλήρωτους υπαλλήλους του, που από τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο.
Κι όταν έβαλε τίτλους τέλους και ο Λυμπέρης, διάβασα βαρυσήμαντα άρθρα για το τέλος του lifestyle, αλλά δεν είδα τίποτα για άλλους τόσους εργαζόμενους που αντιμετώπισαν ξαφνικά το φάσμα της ανεργίας!
Και η τηλεόραση του «902» έκλεισε και ο Ριζοσπάστης απολύει 3-4 άτομα κάθε μήνα και η Τυποεκδοτική φαλίρισε (αφήνοντας ξεκρέμαστους πολλούς εργαζόμενους), αλλά οι σημαίες του ΠΑΜΕ μόνο έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κυμάτισαν όλο υπερηφάνεια. Στον Περισσό ούτε δείγμα…
Στην ΕΡΤ, τουλάχιστον, θα πάρουν αποζημίωση (αν προχωρήσει η εκκαθάρισή της που δεν το πιστεύω) εν αντιθέσει με τα άλλα «μαγαζιά», όπως η «Απογευματινή» για παράδειγμα, που πέρα από τους χαμένους μισθούς, ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν μπορούσαν να μπουν οι υπάλληλοι της, επειδή ο ιδιοκτήτης ποτέ δεν δήλωσε την παύση λειτουργίας της επιχείρησης! Αλλά όλα αυτά τα ξεχάσαμε…
Για όλους αυτούς η ΕΣΗΕΑ περιορίστηκε σε κάποιες ανακοινώσεις, αλλά ουδέποτε σε απεργίες ή άλλες σοβαρές κινητοποιήσεις, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι στη δημοσιογραφική πιάτσα, υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια, όπως άλλωστε συμβαίνει στη ζωή! Αλλωστε, παιδιά και αποπαίδια υπήρχαν με τους 700 δημοσιογράφους της ΕΡΤ που κανείς ουσιαστικά δεν ξέρει, με ποια κριτήρια προσλήφθηκαν, πότε εργάζονταν, με ποιο αντικείμενο, πόσες ημέρες και πόσα έπαιρναν.
Και δεν είναι μόνο ο Τύπος που έχει την ίδια επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά η ίδια η κοινωνία! Με τις ανακοινώσεις για τους ανέργους να ανεβάζουν κάθε φορά συνεχώς το νούμερο κοντά στο 30% (δηλαδή το 1/3 των εργαζόμενων) μόνο για την ΕΡΤ αγανάκτησαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ, και υποτίθεται οι Έλληνες πολίτες.
Μετά από τουλάχιστον τρία χρόνια κρίσης, οι άνεργοι είναι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, άντε και καμιά 80αριά επίορκοι που υποτίθεται ότι διώχθηκαν προσφάτως! Το δημόσιο είναι το άγιο δισκοπότηρο που δεν το πειράζει κανείς.
Όταν κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον έναν άνεργο από τον ιδιωτικό τομέα, μόνο οι 2.600 της ΕΡΤ μας πείραξαν και ξεσηκωθήκαμε. Μόνο η ΕΡΤ του βύσματος, του μέσου, της αδιαφάνειας, του πάρτι! Είμαι σίγουρός ότι στη θέση των 2.600 εργαζομένων της κρατικής Ραδιοτηλεόρασης θα ήθελαν να είναι οι περισσότεροι από 1.000.000 άνεργοι – τουλάχιστον τις παλιές καλές ημέρες – αλλά, δυστυχώς για αυτούς, δεν είχαν ποτέ την κατάλληλη γνωριμία με τον πολιτικό, δεν είχαν μπάρμπα στην Κορώνη, δεν είχαν στον ήλιο μοίρα!
Κανείς δεν ασχολείται με τους ανθρώπους που έμειναν ξαφνικά άνεργοι στην Ελλάδα της κρίσης, που πραγματικά πεινάνε, που έχουν πρόβλημα επιβίωσης, που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει! Ούτε καν η ΕΡΤ όταν εξέπεμπε… Λίγοι συζήτησαν το πρόβλημα τους κι ακόμα λιγότεροι τους συμπαραστάθηκαν -έστω και με μια απλή χειρονομία. Και τώρα ξεσηκωμός…
Ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι την ΕΡΤ, παρότι μέχρι τώρα την κατηγορούσαν για τις αδιαφανείς προσλήψεις της, για το μεγάλο φαγοπότι, για το πάρτι που είχε στηθεί τόσα χρόνια. Μια ΕΡΤ που κανείς δεν την παρακολουθούσε (με εξαίρεση κάποιους αθλητικούς αγώνες) κι όσοι μιλούσαν για αυτήν, ανέφεραν ότι παίζει το παιχνίδι της εκάστοτε κυβέρνησης, έλεγαν για τα παράλογα χρήματα που εισπράττουν οι βεντέτες της ({θυμηθείτε τον Σπύρο Παπαδόπουλο} και την εκπομπή του), ή φώναζαν για τα αδικαιολόγητα ευρώ που της έδιναν κάθε μήνα μέσω της ΔΕΗ.
Και, φυσικά, η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσουμε τους πολιτικούς που διόρισαν όλο αυτό τον κόσμο στην ΕΡΤ, λες και ο διορισμένοι δεν ήξεραν που πηγαίνουν ή με ποιο τρόπο πηγαίνουν εκεί, επιλέγοντας το ρόλο της αθώας περιστεράς! Πάντα φταίνε οι άλλοι, εμείς ποτέ!
Κι αυτή την ΕΡΤ, ξαφνικά την αγαπήσαμε τόσο πολύ που θα μας λείψει! Αλλά είπαμε η υποκρισία σε αυτό τον τόπο, συνεχώς περισσεύει…
Υ Γ: Για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ και τα περιστατικά ασυδοσίας μπορώ να γράψω βιβλίο, όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα…
