“Ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία”
(Λουκ. β’, 14)
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Τό χαρμόσυνο ἀγγελικό μήνυμα “Ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία” θά ἀντηχήσει γιά μία ἀκόμα φορά στόν ταραγμένο ἀπό τίς ἀντιπάθειες καί τά μίση πλανήτη μας. Ὄνειρο λοιπόν, ἀπραγματοποίητο γιά τή ματωμένη ἀνθρωπότητα ἡ θεϊκή ὑπόσχεση; Ἔτσι φαίνεται, ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀφοῦ τούς οὐράνιους ἐπισκέπτες ἀντικατέστησαν στίς ἡμέρες μας τά σιδερένια πουλιά, τά ντρόουνς, πού ξερνοῦν πάνω στούς πονεμένους καί ἀπροστάτευτους ἀνθρώπους τό πυρωμένο ἀτσάλι. Τήν θέση τῆς χαρούμενης ἀγγελίας πῆραν οἱ κρότοι τῶν ὀβίδων καί οἱ ἐκρήξεις τῶν βομβῶν. Ὁ ἄμαχος πληθυσμός κυλιέται καί πνίγεται στό αἷμα καί ὁ θρῆνος καί οἱ κραυγές τῶν ἀνθρώπων πού ἔχασαν τούς δικούς τους ἀνθρώπους σκορπίζεται ἀπό τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἀλλά δέν φτάνει στά αὐτιά τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καί αὐτῶν πού διαχειρίζονται τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων.
Τήν χαρά τῶν προσκυνητῶν βοσκῶν καί τῶν μάγων πού συνάντησαν τόν ποθούμενο θησαυρό τους, αὐτόν πού ἔψαχναν καί βρῆκαν μέσα στό σταῦλο καί στή φάτνη τῶν ἀλόγων, ἀντικατέστησε ὁ κορεσμός καί ἡ αὐτάρκεια τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου καί ἡ ἀπεξάρτησή του ἀπό τόν πραγματικό θησαυρό τῆς ζωῆς, τήν Θεία Χάρη καί τή χαρά πού δίνει ὁ Χριστός. Ὁ σημερινός ἄνθρωπος δέν προσφέρει ἀλλά μόνο ἀπαιτεῖ, δέν ψάχνει τόν πραγματικό θησαυρό μέσα του, ἀλλά ξεγελιέται μέ ἐξωτερικούς καί ὑλικούς θησαυρούς, πού μόνο χαρά τελικά δέν δίνουν. Ἡ χαρά ἔγινε σπάνιο συναίσθημα καί τό χαμόγελο ψεύτικο, σπάνιο καί ἀκριβό.
Καί ὅμως τά Χριστούγεννα, ἡ Χριστοῦ – γέννα, ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ ἐξακολουθοῦν καί θά ἐξακολουθοῦν νά εἶναι ἡ πηγή τῆς εἰρήνης καί τῆς χαρᾶς μας. Ὄχι μιᾶς ὁποιασδήποτε εἰρήνης, πού τήν καταργοῦν οἱ μηχανές τοῦ πολέμου καί ἡ ἀνθρώπινη κακία, οὔτε μίας ὁποιασδήποτε χαρᾶς, πού εἶναι ψευδαίσθηση καί ἀπάτη, ἀπό τίς κάθε εἴδους ἐπιτεύξεις καί ἀπολαύσεις τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης πού ἔψαλλαν οἱ ἄγγελοι τήν ἅγια ἐκείνη νύχτα καί φρουρεῖ ἀπό τότε, ὄχι ἁπλά τά σύνορα τῶν ἐθνῶν, ἀλλά τίς καρδιές τῶν πιστῶν. Ἀλλά καί τῆς πραγματικῆς χαρᾶς, πού ἔζησαν οἱ ἁπλοί βοσκοί καί οἱ σοφοί μάγοι, γιατί βρῆκαν αὐτό πού ἔψαχναν καί ἤθελαν νά συναντήσουν, τήν ἀληθινή χαρά, τόν Χριστό, πού δίνει νόημα σκοπό καί περιεχόμενο στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Οὐράνιος Ἐπισκέπτης ἦλθε ἀνάμεσά μας, νεογέννητος τώρα, σάν ἄνθρωπος “διά σπλάχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολή ἐξ ὕψους…τοῦ κατευθῦναι τούς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδόν εἰρήνης”. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά δώσει στόν ἄνθρωπο τή χαρά, καί ὁ ἄνθρωπος μέ τόν ἀγῶνα του νά γίνει “κατά χάριν” Θεός. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νά κατευθύνουμε τά βήματά μας, γιά νά πάρουμε τόν δρόμο τῆς εἰρήνης καί τῆς πραγματικῆς καί σωτήριας χαρᾶς.
Εὔχομαι ὁλόψυχα ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητοί μου ἀπόδημοι Γρεβενιῶτες, νά ἔχετε πρῶτα εἰρήνη καί χαρά μέσα στίς ψυχές σας. Εὔχομαι ἐπίσης νά ζεῖτε μέ εἰρήνη καί χαρά μέ τίς οἰκογένειές σας, στούς τόπους σας, στήν κοινωνία μας, γιά νά γίνει ὁ τόπος καί ἡ ζωή σας “ζωγραφιά καί πρόγευση παραδείσου.
Εὐλογημένα Χριστούγεννα, χαρίζοντας ὁ νεογέννητος Χριστός στόν καθένα μας καί στήν καθεμιά σας “προκοπή βίου καί πίστεως καί πᾶν δώρημα τέλειον ἐκ τοῦ τεχθέντος Κυρίου”.
Μέ ἐγκάρδιες πατρικές εὐχές καί εὐλογίες
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Πνευματικός σας πατέρας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΔΑΒΙΔ
