Ενίσχυση προσφοράς και ζήτησης, ανταγωνιστικές αγορές και υποδομές και τέλος διείσδυση στον κλάδο της βιομηχανίας συνιστούν τους τρείς βασικούς άξονες της ευρωπαϊκής στρατηγικής για το υδρογόνο, σύμφωνα με όσα ανέφερε η Επίτροπος Ενέργειας Κάντρι Σίμσον, μιλώντας σε υψηλού επιπέδου διάσκεψη.
Σε πρώτο χρόνο ξεχωρίζει η ανάγκη αναβάθμισης τόσο της προσφοράς όσο και της ζήτησης. Ως προς το πρώτο σκέλος της εξίσωσης «προσφορά και ζήτηση», η ΕΕ θέτει στόχο 6 GW (εγκατεστημένη ισχύς) σε ηλεκτρολύτες μέχρι το 2024 και 40 GW μέχρι το 2030.
Προϋπόθεση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι η περαιτέρω βιομηχανοποίηση (παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα) της παραγωγής ηλεκτρολυτών, πράγμα που θα επιφέρει περαιτέρω μείωση στα κόστη.
«Στην πραγματικότητα το ανανεώσιμο υδρογόνο που παράγεται από νερό και πράσινη ηλεκτρική ενέργεια θα πρέπει να ξεπεράσει το συμβατικό υδρογόνο από το 2030», ανέφερε σχετικά η επίτροπος. Στην ατζέντα της Κομισιόν είναι η χρηματοδότηση τέτοιων έργων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος Ορίζοντας 2020, καθώς και από το Ταμείο Καινοτομίας (Innovation Fund).
Ενδεικτικό της δυναμικής που διακρίνει την αγορά υδρογόνου και φωτίζει τις προοπτικές του «πράσινου» υδρογόνου είναι το γεγονός ότι σήμερα καταναλώνουμε περί τα 10 εκατομμύρια τόνους συμβατικού υδρογόνου στην Ευρώπη.
Από την πλευρά της ζήτησης, η προσοχή της επιτροπής εστιάζει σε τοπικό επίπεδο. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2020, νέοι τομείς όπως η χαλυβουργία ή τομείς στο μεταφορικό κλάδο πιθανόν να στραφούν σε καθαρό υδρογόνο για να αντικαταστήσουν την τρέχουσα ζήτηση άνθρακα και πετρελαίου.
Στις προθέσεις της Επιτροπής είναι η θεσμοθέτηση ενός προγράμματος Carbon Contracts for Difference (ανθρακικά συμβόλαια επί της διαφοράς) με στόχο να γεφυρωθεί το τρέχον κενό ανάμεσα στο κόστος των συμβατικών και καθαρότερων μορφών υδρογόνου και κατ’ επέκταση να καταστήσει το πράσινο υδρογόνο ικανό παίκτη σε συνθήκες ανταγωνισμού της αγοράς.
Δεύτερος άξονας είναι η δημιουργία ανταγωνιστικών αγορών και υποδομών που θα επιτρέπουν το διασυνοριακό εμπόριο υδρογόνου, ενώ, ειδική σημασία έχει και η θέσπιση του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου που θα προσδώσει διαφάνεια και αξιοπιστία στις συναλλαγές.
Η ανάπτυξη και εδραίωση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε όλο το φάσμα της εφοδιαστικής αλυσίδας συνιστά τον τρίτο άξονα, όπου στα πλαίσια αυτά έχει συσταθεί η Ευρωπαϊκή Συμμαχία για το Υδρογόνο (European Hydrogen Alliance) με προσανατολισμό την προώθηση μιας σειράς έργων για το καθαρό υδρογόνο στην Ευρώπη.
Επιπρόσθετα, η Επιτροπή προτείνει να αντληθούν κεφάλαια από το Strategic Investment Facility με προϋπολογισμό 150 δισεκατομμύρια ευρώ και τα οποία προορίζονται να χρηματοδοτήσουν τεχνολογίες κλειδιά και τις αντίστοιχες εφοδιαστικές αλυσίδες, μέρος των οποίων είναι και το υδρογόνο.
Τέλος, εκτιμάται ότι για κάθε δισεκατομμύριο επενδύσεων στον τομέα πράσινου υδρογόνου δημιουργούνται 10,000 θέσεις εργασίας στο σύνολο της αλυσίδας εφοδιασμού.
