Το ΚΙΝΟ ως παιχνίδι υπάρχει για περισσότερα από 2000 χρόνια, ασχέτως που στον δυτικό κόσμο ξεκίνησε να παίζεται τον 19ο αιώνα. Η ακριβής ημερομηνία που πρωτοεμφανίστηκε παραμένει άγνωστη, ωστόσο οι ιστορικοί την τοποθετούν μεταξύ 206 π.Χ. και 220 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν στην Κίνα.
Ο Αυτοκράτορας Cheung Leung βρισκόταν σε πόλεμο με άλλες περιοχές και τα χρήματα του τελείωναν. Έτσι, στην προσπάθεια του να βρει χρήματα, χωρίς όμως να προσθέσει φόρους στους πολίτες του, σκέφτηκε με την βοήθεια των συμβούλων του να κάνει κάποια λοταρία που θα μάζευε χρήματα από πολλούς και θα μοίραζε μεγάλα κέρδη σε λίγους, αφήνοντας ταυτόχρονα κέρδος στην αυτοκρατορία.
Αξίζει να σημειωθεί πως από τότε, μέχρι και σήμερα, το ΚΙΝΟ στην Κίνα παίζεται με Κινέζικα σύμβολα αντί για νούμερα, όπως επίσης ότι αντί για 80 επιλογές υπάρχουν 120!
Ο λαός της Κίνας αγάπησε αμέσως το παιχνίδι και τα κέρδη που δημιουργήθηκαν για την αυτοκρατορία από αυτό ήταν τεράστια.
Ο θρύλος λέει πως χάρη στο Κίνο, δεν χρηματοδοτήθηκαν απλά οι πολεμικές εκστρατείες, αλλά τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν για περισσότερα από 100 χρόνια αποτέλεσαν σημαντική βοήθεια για να χτιστεί μέρος του περιβόητου Σινικού Τείχους.
Ο αρχικός σκοπός του Τείχους δεν ήταν να κρατηθούν έξω οι εισβολείς, αλλά να εξασφαλιστεί ότι οι ημι-νομαδικές φυλές του βορρά δεν θα μπορούσαν να το διασχίσουν με τα άλογά τους ή να επιστρέψουν εύκολα μετά από κάποια επιδρομή τους.
Το Τείχος συμπληρώνεται από αμυντικούς πύργους-παρατηρητήρια, στους οποίους οι υπερασπιστές των τειχών μπορούσαν να υποχωρήσουν, σε περίπτωση που βρίσκονταν σε δυσχερή θέση. Κάθε πύργος διαθέτει σκάλες και εισόδους ειδικά σχεδιασμένες, έτσι ώστε να προκαλείται σύγχυση στους επιτιθέμενους. Κάθε πύργος έχει οπτική επαφή τουλάχιστον με τον προηγούμενο αλλά και με τον επόμενο, ώστε σε περίπτωση επίθεσης να γίνεται ορατή η φρυκτωρία και έτσι να μεταδίδεται από πύργο σε πύργο το μήνυμα μέχρι το Πεκίνο.
Οι στρατώνες και τα διοικητικά κέντρα του Τείχους βρίσκονται απλωμένα κατά μήκος του, ανά μεγαλύτερα διαστήματα.
Το Σινικό Τείχος είναι μία από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες κατασκευές όλων των εποχών και το μοναδικό ανθρώπινο έργο που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες είναι ορατό από το διάστημα.
Δεδομένα για το Σινικό Τείχος
– Η Δυναστεία Χαν (221-207 π.Χ.) χρησιμοποίησε αλεύρι ρυζιού για να κάνει το συνδετικό υλικό για τα τούβλα
– Τα τμήματα του Τείχους που βλέπετε στις περισσότερες εικόνες χτίστηκαν από τη δυναστεία των Μινγκ. Ήταν το τελευταίο τμήμα του τείχους που χτίστηκε και διαθέτει πολλούς ψηλούς πύργους
– Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης από το 1966 έως το 1976, πολλά τούβλα απομακρύνθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε σπίτια, αγροκτήματα ή δεξαμενές
– Σε ορισμένες περιοχές, το Σινικό Τείχος είναι τόσο φαρδύ που θα μπορούσε να οδηγηθεί αυτοκίνητο επάνω του
– Κατά άλλη σύγχρονη μέτρηση, το Σινικό Τείχος, με όλες τις διακλαδώσεις του, έχει συνολικό μήκος 21.196 χιλιόμετρα
Η μεταφορά του KINO στην Αμερική
Το παιχνίδι τελικώς μεταφέρθηκε στον δυτικό κόσμο τον 19ο αιώνα μέσω των εργατών της Κίνας που πήγαιναν στην Αμερική για να βοηθήσουν στην οικοδόμηση του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου. Στην αρχή το παιχνίδι γινόταν μόνο μεταξύ των Κινέζων μεταναστών, ωστόσο σύντομα άρχισε να ασχολείται και ο ντόπιος πληθυσμός των ΗΠΑ. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι εκείνη την εποχή ο τζόγος απαγορεύονταν στην Αμερική, έτσι χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να νομιμοποιηθούν τα τυχερά παιχνίδια και να μπει το παιχνίδι σε οργανωμένα καζίνο. Πιο συγκεκριμένα αυτό έγινε το 1930 στη Νεβάδα.
Ωστόσο το ΚΙΝΟ Live επειδή ήταν λοταρία, παρέμενε παράνομο. Έτσι, χρειάστηκε να γίνουν κάποιες αλλαγές στο παιχνίδι και έπειτα να εμφανιστεί στα καζίνο ως Κινο ιπποδρομιών. Σε αυτήν την εκδοχή οι παίκτες πόνταραν ταυτόχρονα σε διαφορετικά άλογα αντί για αριθμούς. Μέχρι και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν αναφορές σε ιπποδρομίες με στοιχήματα τύπου Κίνο, όπως το λαχείο multirace (πολλαπλών αγώνων).
