Όσο πιο δυνατή είναι η χειραψία και γενικά η δύναμη για σφίξιμο του χεριού ενός ασθενούς με καρκίνο του πνεύμονα, τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση για την επιβίωσή του.

Aυτό τονίζεται σε μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές της κλινικής Maastro του Μάαστριχτ, με επικεφαλής την ογκολόγο δρα Στέφανι Πίτερς, που θα κάνουν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ακτινοθεραπείας και Ογκολογίας (ESTRO) στη Βαρκελώνη, μελέτησαν 226 ασθενείς με αρχικού σταδίου καρκίνο των πνευμόνων με μέση ηλικία 72 ετών.

Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε τεστ δύναμης στη λαβή των χεριών τους, σφίγγοντας όσο μπορούσαν μια ειδική συσκευή επί τρία δευτερόλεπτα, τρεις φορές σε κάθε χέρι.

Όσοι είχαν αδύναμη χειρολαβή (το 31%), ήταν μιάμιση φορά πιθανότερο να πεθάνουν μέσα στην επόμενη πενταετία, σε σχέση με όσους είχαν δυνατό σφίξιμο.
Από όσους είχαν αδύναμο σφίξιμο, μόνο το 12% ζούσαν ακόμη μετά από πέντε χρόνια, έναντι ποσοστού 40% όσων είχαν δυνατό σφίξιμο.

«Βρήκαμε ότι η δύναμη της λαβής του χεριού είναι ένας αντικειμενικός, φθηνός και εύκολος τρόπος να προβλεφθεί η βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επιβίωση στους ασθενείς πρώτου σταδίου με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, οι οποίοι πρόκειται να υποβληθούν σε στερεοτακτική ακτινοθεραπεία» δήλωσε η Πίτερς.

ΑΠΕ-ΜΠΕ