Εδώ και 200 σχεδόν χρόνια ο άνθρωπος πειραματίζεται με μηχανές που σκαρώνουν στιχάκια, με καλύτερα ή χειρότερα αποτελέσματα.

Κι ενώ ένας μηχανικός ποιητής ή μια μητρική δεν είναι σε θέση να ανακαλέσει έναν μεγάλο έρωτα που κατέληξε σε τραγωδία ή να περιγράψει τη ζεστασιά του απογευματινού φωτός, τα καταφέρνει μια χαρά στη δημιουργία πειστικών μεταφορών. Η μίμηση των ανθρώπινων στίχων είναι εξάλλου για τις μηχανές έργο καθόλου δύσκολο.

Σήμερα έχουμε μεν bots που γράφουν υπέροχα σονέτα, ως ανθρωπότητα δεν τα προκρίνουμε ωστόσο στην περίβλεπτη θέση της ποίησης. Κανένα πρόγραμμα δεν έχει χαρακτηριστεί ακριβώς γίγαντας της λογοτεχνίας, παρά τα εντυπωσιακά τους αποτελέσματα στην ποιητική.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά λοιπόν, ο διαγωνισμός Turing Tests in Creative Artsσυνεχίζει να δέχεται υποβολές ποιητικών έργων αποκλειστικά γραμμένων από μηχανές! Και όχι ποίηση ό,τι να ναι, αλλά σονέτα μεγέθους ενός Σέξπιρ ή ενός Πετράρχη…

Το έπαθλο δίνεται σε εκείνο το πόνημα που είναι πιο δύσκολο να διακρίνεις αν είναι γραμμένο από άνθρωπο ή μηχανή. Όσο για την κριτική επιτροπή, αποτελείται από ανθρώπους, συγγραφείς βραβευμένους με Πούλιτζερ συνήθως.

Το θέμα που ανακύπτει είναι όμως τι συνιστά καλή ποίηση, ώστε να μάθει η τεχνητή νοημοσύνη πώς να την αναπαράγει και να τη δημιουργεί τελικά. Κι ενώ είναι μάλλον θέμα γούστου και λογοτεχνικών προτιμήσεων, οι επιστήμονες της τεχνητής νοημοσύνης ζητούν να καταλάβουν τι είναι αυτό που εκτιμούμε εμείς οι άνθρωποι σε ένα καλό ποίημα, ώστε να κατευθύνουν αντιστοίχως τις μηχανές τους.

Όπως υποδεικνύουν με νόημα, το πρόβλημα είναι -και- εδώ ο άνθρωπος, ο οποίος δεν μπορεί να αποφασίσει ιστορικά ποιος στίχος είναι τελικά καλός, καθώς τα γούστα του μεταβάλλονται. Σε ένα τέτοιο ευμετάβλητο περιβάλλον, πώς θα καταφέρει λοιπόν η μηχανή να σπάσει τον κώδικα της ποίησης και να μας παραδώσει τα καλύτερα ποιήματα που είδαμε ποτέ;

Αν κατακτήσει πάντως και αυτό το ύψιστο προπύργιο της ανθρωπότητας, τίποτα δεν θα είναι αδύνατο για την τεχνητή νοημοσύνη…

newsbeast