Μαγικά ειδώλια
Αγαλματίδια δεμένα πισθάγκωνα, τρυπημένα σε καίρια σημεία του σώματος, καταδεικνύουν ότι η ανάγκη για κατάρες και βουντού λόγω ερωτικού πάθους υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων.
Μαγικά κείμενα με κατάρες που γράφονταν σε μολύβδινα πινακίδια, από την κλασική εποχή ως τα βυζαντινά χρόνια και τη σύγχρονη εποχή, ανέσυρε από τάφους, πηγάδια και ιερά χθόνιων θεοτήτων σε Νεμέα, Κω, Αττική, Κρήτη, αλλά και ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου, η εισηγήτρια του Διεθνούς Επιστημονικού Συμποσίου προς τιμήν των 75 χρόνων του ομότιμου καθηγητή Γεωργίου Βελένη, δρ. αρχαιολογίας Όλγα Δημητρίου.
Ονομάζονταν κατάδεσμοι, γιατί κατέδεαν, δηλαδή έδεναν σταθερά τα θύματά τους» ανέφερε η εισηγήτρια. Στην κατηγορία της «ανατομικής κατάρας» -βουντού, θα λέγαμε- ανήκει ο ερωτικός κατάδεσμος της Νεμέας.
Αντίστοιχος της Αττικής από την κλασική περίοδο καταριέται το θύμα του: «Καθημερινώ πυρετώ […] και […] στόμα, ώμους, βραχίονας, στήθος, στόμαχον, νώτον, υπογάστριον, μηρούς, αιδείον»…
Είναι τα μέλη του σώματος που εγγυώνται την επαφή με το αντικείμενο του πόθου που βρίσκονται στο στόχαστρο, όπως εξήγησε η κ. Δημητρίου.
«Ως καθώς καίεται και βράζει ετούτο το αβγό, έτσι να καίεται και η καρδιά της και τα φυλλοκάρδια της και τα σωθικά της (ο δείνα) διά τα μένα, να μη πορή να φάγη ούτε να πίη ούτε να κάμη ούτε να κοιμηθή ούτε όρεξιν να έχη να ιδή τον κόσμον, ο νούς της και ο λογισμός της να είναι διά τα μένα» αναφέρεται σε κείμενο της νεώτερης εποχής.
«Η ερωτική αποκλειστικότητα είναι το βασικό αίτημα και η καύση είναι η επιθυμητή τιμωρία, όπως τόσους αιώνες πριν… Είναι εντυπωσιακή η επιβίωση αντίστοιχων πρακτικών διαχρονικά […] Οι ερωτικοί κατάδεσμοι είναι πολύτιμοι γιατί, πέρα από κάθε άλλη συμβολή τους διεπιστημονικά, αποτυπώνουν τις σχέσεις των δύο φύλων, τουλάχιστον κάποιες όψεις τους, σε βάθος χρόνου […] Η βιαιότητα των συναισθημάτων και η λεκτική ωμότητα που αποτυπώνονται στους ερωτικούς κατάδεσμους απέχουν πολύ από τα εγκλήματα πάθους. Ωστόσο, ερμηνεύονται μέσω μιας κοινής βάσης, αυτής της απολυτότητας του ερωτικού συναισθήματος και της ατελούς ανθρώπινης φύσης που ελπίζει και απαιτεί “ο νους και ο λογισμός της/του να είναι μόνον δια τα μένα”» ανέφερε, μεταξύ άλλων, η εισηγήτρια.
in.gr
