Σε μια περιοχή, την οποία δεν γνωρίζουν καλά καλά οι ντόπιοι, στο νομό Γρεβενών υπάρχει ένας μεγάλος βράχος που έχει διαβρωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαγράφονται σχέδια σαν πρόσωπα εξωγήινων.
Την περιοχή εντόπισε τυχαία, ο φωτογράφος Θωμάς Μπιζιούρας, ψάχνοντας για μανιτάρια. «Ο βράχος βρίσκεται στην περιοχή του Μεγάρου Γρεβενών, 20 χιλιόμετρα από την πόλη των Γρεβενών. Βρίσκεται δίπλα σε μια στάνη, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες. Τον ανακάλυψα όντως τυχαία, σε μία από τις φωτογραφικές βόλτες μου.», λέει στο CNN Greece ο φωτογράφος.
Δεν ήταν εύκολο να πλησιάσει, καθώς υπήρχαν σκυλιά που φύλαγαν το πρόβατα και με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να φτάσει όσο πιο κοντά μπορούσε, για να τραβήξει μερικές φωτογραφίες. «Τα μαντρόσκυλα που φυλούσαν το κοπάδι και δεν είχαν πολλή όρεξη για επισκέπτες», μου λέει.
Πόσο εύκολο ήταν να προσεγγίσετε την περιοχή τον ρωτάω: «Με τη γυναίκα μου συνηθίζουμε να πηγαίνουμε στη φύση για πικνίκ, όταν το επιτρέπει ο καιρός, ο χρόνος και τα οικονομικά μας. Είχαμε βρει λοιπόν ένα ωραίο μέρος κοντά στο όμορφο Μέγαρο για να στρώσουμε την κουβέρτα μας και μετά το πικνίκ αναζητήσαμε μανιτάρια, μιας και όπως θα ξέρετε τα Γρεβενά είναι η πόλη των μανιταριών. Είδαμε μια πλαγιά και αποφασίσαμε να την ανέβουμε γιατί πάντα μάς αρέσει να εξερευνούμε. Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στην κορυφή και αντικρύσαμε τα “πρόσωπα” στα βράχια. Νιώσαμε δέος. Έχουμε δει πολλά αξιοθαύμαστα δημιουργήματα της φύσης στις εξορμήσεις μας και και αυτό ήταν από τα πιο εντυπωσιακά.»
Τα αγαπημένα μου θέματα είναι η φύση, τα τοπία και τα πέτρινα γεφύρια. Αλλά μού αρέσει πάρα πολύ να πειραματίζομαι με θέματα και τεχνικές. Επίσης μού αρέσουν πολύ οι νυχτερινές λήψεις στη φύση και οι αστροφωτογραφίες. Πάντως οι εκπλήξεις που επιφυλάσσει συχνά η φύση κάνουν τις εξορμήσεις πολύ πιο ενδιαφέρουσες!
«Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να ταξιδεύω συχνά για να φωτογραφίζω. Είναι ένα υπέροχο χόμπι αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι για χόμπι. Ταξιδεύω συνήθως λίγα χιλιόμετρα, μία με δύο φορές το μήνα, ως επί το πλείστον εντός του Νομού Γρεβενών. Τα Γρεβενά άλλωστε είναι ο τόπος καταγωγής μου και όλος ο νομός κρύβει απίστευτες (και άγνωστες) ομορφιές. Είναι σίγουρα ο αγαπημένος μου φωτογραφικός προορισμός και ειδικότερα κάποια σημεία του όπως το Γεφύρι του Πασά, το παλιό πέτρινο γεφύρι που έπεσε σαν ήρωας πολέμου, ανατιναγμένο από τις συμμαχικές δυνάμεις για να μην περάσουν οι Γερμανοί. Έκτοτε παραμένει ερειπωμένο, δυστυχώς. Θεωρώ ότι τα Γρεβενά είναι τα “Highlands” της Ελλάδας και θα ήθελα να δείξω σε όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο νησιά, θάλασσα και ήλιος. Έχει και πολλά πανέμορφα και μαγικά βουνά, όπως για παράδειγμα ο Όρλιακας των Γρεβενών με το “πρόσωπο” του Δία στην κορφή του.»
Μού αρέσουν οι φωτογραφίες που “μιλάνε”. Που κάνουν το θεατή να ονειρεύεται, να αναπολεί και να σκέφτεται. Θα έλεγα πως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις και άλλες τόσες σκέψεις.
«Είχα βρει ένα όμορφο μανιτάρι στην Καληράχη Γρεβενών και όταν το πλησίασα για φωτογράφιση είδα πως δίπλα του ήταν και μια πεταλούδα, ταλαιπωρημένη και μάλλον στα τελευταία της. Στήθηκα με τη μηχανή για να πιάσω το μανιτάρι με την πεταλούδα δίπλα του. Μετά από 2 λήψεις η πεταλούδα άρχισε να πλησιάζει το μανιτάρι και λίγο λίγο να το σκαρφαλώνει! Ένιωσα εκείνη τη στιγμή πως συμβαίνει κάτι μαγικό! Δύσκολο να το καταλάβει κανείς αν δεν το ζήσει. Θυμήθηκα τον Ρομπέρτο Μπενίνι στην ταινία “La Vita e Bella” που έλεγε “κοίτα με, πριγκηπέσσα” (“Voltati, principessa!”) και άρχισα κι εγώ να μιλάω στην πεταλούδα, “λίγο ακόμα κυρά μου, λίγο ακόμα”. Μού έκανε το χατήρι σαν άλλη πριγκηπέσσα, ανέβηκε στο μανιτάρι και πήρε μια υπέροχη πόζα! Άλλη μια από τις εκπλήξεις της φύσης που δεν θα ξεχάσω ποτέ.», απαντά στην ερώτηση για το ποια είναι η αγαπημένη του φωτογραφία.
«Είμαι ερασιτέχνης, μού αρέσει όμως να διαβάζω, να μαθαίνω και να εξελίσσω τις τεχνικές μου. Επαγγελματικά ασχολούμαι με την Πληροφορική, ως προγραμματιστής και ειδικός σε θέματα διαδικτύου.»
Τέλος τον ρωτάω αν έχει επεξεργαστεί τις φωτογραφίες με κάποιο πρόγραμμα: «Ναι χρησιμοποιώ διάφορα προγράμματα επεξεργασίας κυρίως για να διορθώνω θέματα φωτισμού και διάφορες ατέλειες. Όσο καλή και αν είναι μια φωτογραφική και οι φακοί της, δε μπορούν με τίποτα να αποδόσουν αυτό που βλέπουν τα μάτια. Προσπαθώ με την επεξεργασία μου να φέρω τη φωτογραφία όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτό που βλέπουν τα μάτια μου έτσι ώστε να νιώσει ο θεατής αυτό που ένιωθα κι εγώ όταν έβλεπα το θέμα μου. Μου αρέσει να δίνω μια καλλιτεχνική “απόχρωση” στο τελικό αποτέλεσμα αλλά δεν μου αρέσει να επεμβαίνω στο θέμα. Για παράδειγμα αν ο ουρανός σε μια φωτογραφία δεν έχει σύννεφα δεν πρόκειται να προσθέσω σύννεφα γραφιστικά, όσο και αν αυτό θα “βελτίωνε” τη λήψη. Το μεγαλύτερο “βάσανο” σε μια φωτογραφία είναι τα εναέρια καλώδια που βρίσκονται και στα πιο απίθανα μέρη. Όταν είναι δυνατό, αυτά τα αφαιρώ γραφιστικά. Κατά καιρούς μού αρέσει να κάνω φωτογραφικές συνθέσεις, για παράδειγμα είχα βάλει γυναικεία μάτια στις καμάρες ενός πέτρινου γεφυριού. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα αναγράφω στην περιγραφή της φωτογραφίας ότι πρόκειται για σύνθεση».
Περισσότερα από τον Θωμά εδώ
