ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία, ιδιαίτερα εσάς που έρχεστε από μακριά, και να σας ευχηθώ μια γόνιμη και δημιουργική πορεία στη νέα περίοδο που αρχίζει μετά τη θερινή διακοπή.

Η σημερινή μας συνάντηση γίνεται σε μια στιγμή σημαντική για την πορεία της χώρας, του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και ευρύτερα, του πολιτικού μας χώρου.

Γι’ αυτό και ζήτησα να συναντηθούμε. Να συζητήσουμε τις εξελίξεις, να σας ακούσω.

Είναι βέβαιο ότι, η δουλειά μας δεν είναι εύκολη, αλλά μήπως γι’ αυτό δεν έχουμε ταχθεί να υπηρετούμε την Πατρίδα στα δύσκολα;

Αυτό δεν είναι που έχει σημασία;

Αυτό δεν είναι το πρώτιστο;

Μήπως το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, δεν αφορά και δεν πρέπει να αφορά το μέλλον των Ελλήνων και της Πατρίδας;

Αλλιώς, τι αξία έχει;

Η Ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί πλέον εξουθενωμένη τις εξελίξεις, επιζητεί ματαίως μια διέξοδο, και οι πολίτες αισθάνονται ότι κανείς δεν μπορεί να τους τη δώσει.

Από την άλλη, οι δύο κυρίαρχες αυτήν την ώρα πολιτικές δυνάμεις, δέσμιες των δικών τους αδιέξοδων πολιτικών επιλογών, αλλά και των ιδιαίτερων συντηρητικών και πελατειακών τους χαρακτηριστικών, μοιάζουν και είναι παραδομένες σε ένα παραδοσιακό και χωρίς προοπτικές παιχνίδι κατοχής και νομής της εξουσίας.

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί λόγω της απουσίας ουσιαστικής πολιτικής πρότασης διεξόδου και σοβαρού πολιτικού διαλόγου που να εδράζεται στην πραγματικότητα, γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, όλο και πιο δύσκολη.

Η αδυναμία της δεξιάς και της αριστερής συντήρησης να προσφέρουν μια αξιόπιστη διέξοδο, τις οδηγεί σε μάχες εντυπώσεων, που δυστυχώς, αντί για την αναγκαία ενότητα του Ελκηνικού λαού, προσφέρουν έναν νέο διχασμό.

Η δεξιά, παρά τις όποιες προσπάθειες – στα λόγια, να εμφανιστεί σύγχρονη, επιστρέφει στις πιο μελανές της εκδοχές και η δήθεν αριστερά, επιχειρεί να ενδυθεί τον μανδύα μιας προοδευτκής δύναμης, με φαιδρότητα.

Ο κ. Τσίπρας θέλει να γίνει Ανδρέας.
Θυμάμαι και τον κ. Καραμανλή, να το έχει προσπαθήσει.

Μόνο, που η όλη υπόθεση, δεν είναι για γέλια. Είναι μια προσπάθεια να ξαναγραφεί η ιστορία. Μια ιστορία, στην οποία οι δύο σημερινοί πρωταγωνιστές ήταν απέναντι.

Τότε και οι δύο, ήθελαν προστάτες.

Εμείς αγωνιζόμασταν για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση.

Τώρα επιχειρούν να εμφανιστούν ως σωτήρες.

Έμεις ούτε προστάτες θέλουμε, ούτε σωτήρες, ούτε σωσίες χρειαζόμαστε.

Εμείς αγωνιζόμαστε για αποδέσμευση από τον παρασιτισμό και τον πελατειασμό.

Εμείς αγωνιζόμαστε για την πραγματική απελευθέρωση του Έλληνα πολίτη, της Ελληνικής κοινωνίας από αυτές τις ασθένειες που ταλανίζουν τη χώρα, εμποδίζουν την δημιουργική ανάπτυξη και έχουν κόστος για την τσέπη του εργαζόμενου λαού.

Αυτές μας έριξαν στα χέρια των δανειστών μας.

Όλα τα άλλα, είναι ιστορίες για να ξεπλένουν τις δικές τους αμαρτίες.

Τις σημερινές και του πρόσφατου παρελθόντος, όταν η δεξιά του Καραμανλή, οδήγησε τη χώρα ένα βήμα από την καταστροφή.

Ο ένας δίνει χέρι βοήθειας στον άλλον.

Με αυτές τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές, η χώρα δεν μπορεί να πάει πουθενά. Θα παραμένει όμηρος στα χέρια πολιτικών που υπηρετούν κάθε λογής συμφέροντα, για τη δική τους επιβίωση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ας δούμε με λίγα λόγια, πως έχει η κατάσταση.

Μετά την ολοκλήρωση με μεγάλη καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης απομένει περίπου διάρκεια ενός χρόνου για το τρίτο μνημόνιο.

Σήμερα, η έξοδος από τα μνημόνια και η μετάβαση σε βιώσιμη ανάπτυξη παραμένει το μεγάλο ζητούμενο για την επόμενη ημέρα της χώρας.

Καθώς πλησιάζει η τρίτη αξιολόγηση είναι κρίσιμο η κυβέρνηση να αποφύγει πρακτικές του παρελθόντος – που τελικά λειτούργησαν σε βάρος της οικονομίας και των πολιτών.

Το να βάζεις κόκκινες γραμμές τις οποίες αναιρείς μετά από καιρό χωρίς κανένα όφελος, δεν εξασφαλίζει επιστροφή στην ανάπτυξη, αλλά το αντίθετο.

Γιατί τελικά η χώρα ανέλαβε δεσμεύσεις πολύ πέρα από την διάρκεια του τρίτου μνημονίου, εξαιτίας των αδιέξοδων επιλογών της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των δυο τελευταίων ετών.

Επιλογές που αύξησαν την αβεβαιότητα, επανάφεραν τη συζήτηση για grexit οδήγησαν σε μαζική εκροή καταθέσεων και στην επιβολή των capitalcontrols με αρνητικές συνέπειες για την προσέλκυση νέων επενδύσεων.

Εν τω μεταξύ, παρά τα όσα θέλει να υποστηρίζει η κυβέρνησης περί ανάκαμψης, λόγω της βελτίωσης κάποιων δεικτών, που όμως βρίσκονται μακριά από τις προβλέψεις, υπάρχουν και ιδιαίτερα ανησυχητικά σημάδια, όπως αυτά της αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς αλλά και το μεγάλο μέγεθος των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Εξελίξεις που αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα μπορούν να υπονομεύσουν την πορεία εξόδου από την ύφεση και να οδηγήσουν σε πρόωρη εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση.

Μετά από εννέα συνεχή χρόνια ύφεσης ή στασιμότητας και αποεπένδυσης, το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας, άρχισε να κατανοεί το ρόλο των επενδύσεων, ιδιωτικών και δημόσιων, να συνεισφέρουν στην αναδιάρθρωση του παραγωγικού προτύπου αλλά και να επιταχύνουν την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Αυτές θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας ώστε να απασχοληθούν οι άνεργοι αλλά και να επιστρέψουν στην χώρα οι νέοι που μετανάστευσαν.

Οι επενδύσεις θα δημιουργήσουν νέο πλούτο για να ξεκινήσει η διαδικασία της πραγματικής σύγκλισης με την υπόλοιπη Ευρώπη που ανακόπηκε μετά το 2007.

Είναι αναγκαίο λοιπόν, προκειμένου οι τράπεζες να επιτελέσουν τον αναπτυξιακό τους ρόλο να επισπευστεί η αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων στο θεσμικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων.

Εξίσου σημαντικό είναι να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα του συνόλου των ιδιωτικών χρεών.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας προϋποθέτει ότι, θα δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία σε νοικοκυριά που έπαψαν να εξυπηρετούν υποχρεώσεις λόγω πραγματικής αδυναμίας, σε ελεύθερους επαγγελματίες που βρέθηκαν με μειωμένο τζίρο λόγω της παρατεταμένης ύφεσης και σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις με συσσωρευμένα βάρη από επενδύσεις που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα λόγω ύφεσης.

Η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί με κάθε τρόπο δίπλα σε όσους επλήγησαν από την κρίση.

Τα κόμματα οφείλουν να συμφωνήσουν ότι με τις όποιες αποφάσεις μελλοντικά για το δημόσιο χρέος, το δημοσιονομικό όφελος που θα δημιουργηθεί θα χρησιμοποιηθεί για την άμεση μείωση των φορολογικών βαρών.

Η σταθερότητα στο φορολογικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με τα χαμηλότερα φορολογικά βάρη θα διευκολύνουν την προσέλκυση των επενδύσεων.

Τα κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν ότι το φορολογικό πλαίσιο θα μείνει σταθερό ώστε οι επενδυτές να ξέρουν ότι δεν θα ανατραπούν οι υπολογισμοί τους από συνεχείς αλλαγές σε αυτό.

Όπως βέβαια, και σε άλλες βασικές και αυτονόητες μεταρρυθμίσεις, για παράδειγμα, στον τομέα της Δικαιοσύνης.

Όλα αυτά, απαιτούν σχέδιο και τις αναγκαίες πρωτοβουλίες για συνεννόηση – έχουμε προτείνει πολλά από αυτά πριν από το 2009 και πολλά έχουμε κάνει ως κυβέρνηση την περίοδο 2009-11.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όλα αυτά, δεν υπάρχουν στη δημόσια συζήτηση.

Ουδείς ασχολείται, και το χειρότερο, κάθε κίνηση της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, περιορίζει τη συζήτηση στις δυνατότητες του καθενός.

Ο κ. Τσίπρας, κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα στη σημασία των επενδύσεων και ο κ. Μητσοτάκης, καλεί τους πολίτες να τον εμπιστευτούν, γιατί δήθεν, αυτός λέει την αλήθεια για τη επόμενη ημέρα. Να τον εμπιστευθούν, γιατί;
Επειδή τα δείγματα γραφής που έδωσε κατά την πρόσφατη κυβερνητική του θητεία, ήταν καλά;

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πραγματικότητα δείχνει ότι, οι Έλληνες και η χώρα, έχουν ανάγκη από την υπέρβαση αυτής της κατάστασης, έχουν ανάγκη από μια αλλαγή πορείας, που θα τους οδηγήσει μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος.

Οι Έλληνες και η χώρα, έχουν ανάγκη από μια άλλη, εντελώς διαφορετική πορεία.

Από μια πραγματικά προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης.

Στη δική μας γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε.

Σημαίνει ότι, η χώρα πρέπει να αλλάξει.

Για να μπορέσουν όλοι να κατανοήσουν τη σημασία εκείνου του νήματος που είχαμε αρχίσει να υφαίνουμε, πρέπει να αναδείξουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση.

Το έχω πει πολλές φορές: πρόβλημα που δεν κατανοείται και δεν αναγνωρίζεται, δεν λύνεται.

Το πρόβλημα της χώρας, είναι ο πελατειασμός. Είναι τα μεγάλα και τα μικρά συμφέροντα και κατεστημένα, που θέλουν να κυβερνούν σε βάρος των πολλών.

Είναι οι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που τα υπηρετούν.

Είναι ένα σύστημα εξουσίας, που ακόμη και τώρα, επιχειρεί με νύχια και με δόντια, να διατηρήσει τη δύναμή του.

Για να αντιμετωπιστεί “η ρίζα του κακού”, απαιτούνται και ριζικές λύσεις.

Οι αιτίες που προκάλεσαν την ελληνική κρίση, αλλά και όσα επακολούθησαν, δείχνουν ότι η χώρα και οι πολίτες δεν θα μπορέσουν να ανακάμψουν αν δεν γίνουν ιστορικής σημασίας δομικές αλλαγές, στη λειτουργία του κράτους, των θεσμών, των κομμάτων, τις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές, πολιτείας και πολιτών.

Απαιτείται λοιπόν, μια πρόταση διακυβέρνησης της χώρας, που θα κάνει αυτήν τη μεγάλη τομή.

Αλλά καλεί τέτοιο, χρειάζεται και μια άλλη προσέγγιση. Χρειάζεται να απομακρυνθούμε από κάθε διαχειριστική αντίληψη, χρειάζεται τόλμη, βούληση, αποφασιστικότητα, χρειάζεται σύγκρουση με τις παθογένειες και τους φορείς τους, χρειάζεται σύγκρουση με συμφέροντα και κατεστημένα.

Γιατί το διακύβευμα είναι η δημοκρατία.

Γι’ αυτό και,

Η όποια πρόοδος στην αξιολόγηση της πορείας της οικονομίας από τους δανειστές, ακόμα και η έξοδος από το μνημόνιο, δεν διασφαλίζουν ένα καλύτερο μέλλον, αν δεν γίνουν οι απαραίτητες δομικές αλλαγές.

Η βελτίωση των δημοσιονομικών δεικτών δεν σημαίνει απαραίτητα βελτίωση της πραγματικής οικονομίας, ούτε βελτίωση της ζωής για τα πιο ευάλωτα στρώματα, αλλά και τη μεσαία τάξη που πλήρωσε το μεγαλύτερο τίμημα της κρίσης.

Η συντήρηση, όποιο χρώμα και αν έχει – δεξιά ή δήθεν αριστερά, δεν μπορεί να δώσει τις δέουσες απαντήσεις σε αυτό το διακύβευμα που αφορά πραγματικά τη χώρα και τους Έλληνες.

Και οι δύο, έχουν πλέον αποδειχθεί ως οι καλύτεροι εκφραστές και υπηρέτες του παρασιτισμού και του πελατειασμού, που συνεχίζει να κρατά τους Έλληνες και τη χώρα σε ομηρεία.

Και είναι γνωστό ότι, η αντίθεσή μας με τη δεξιά, είναι ιστορική. Γιατί υπηρετούμε δύο διαφορετικούς κόσμους. Δύο διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπίες για για τον άνθρωπο και την αποστολή του, για τη ζωή, για τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του καθενός μας.

Αυτή η διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, δεν στερείται περιεχομένου, όπως πολλοί θέλουν να μας πείσουν.

Η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα καθημερινά, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

Οι ανισότητες και οι παγκόσμιες προκλήσεις, είναι παρούσες. Τις βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη.

Γι’ αυτό και η δημοκρατία είναι μια πολύ “ακριβή” υπόθεση.

Οι αγώνες και το αίμα των συνανθρώπων μας, δεν υπάρχουν για ένα αδειανό πουκάμισο. Υπάρχουν γιατί οι αδικίες και οι ανισότητες, είναι εδώ και απαιτούν απαντήσεις.

Και σε αντίθεση με την πρόοδο που έχει κάνει η ανθρωπότητα, τα προβλήματα μεγεθύνονται και εντείνονται. Το περισσότερο χρήμα και τα περισσότερα μέσα από το παρελθόν, δεν δίνουν αυτονόητα τις απαντήσεις.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την αυτονομία της πολιτικής.

Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για μια άλλη, προοδευτική πολιτική, πιστοί στις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που με τη δική του μεγάλη συμβολή, κατακτήσαμε πριν λίγες μόλις δεκαετίες, τους καρπούς ενός κοινωνικού συμβολαίου, που μαζί έφερε και μια μεγάλη ειρηνική περίοδο.

Αυτή η κατάκτηση, δεν είναι μακρινή – και όμως μοιάζει σαν να είναι πια πολύ μακριά μας.

Ίσως γιατί και οι προοδευτικές δυνάμεις, κάπου απομακρύνθηκαν από τις αρχές και τις αξίες τους.

Συνεννόηση όμως, δεν θα πει υποχώρηση.

Το αντίθετο προϋποθέτει.

Πίστη στη σημασία των αρχών και των αξιών μας.

Και η ένταση των προβλημάτων, αλλά και το γεγονός ότι γίνονται πιο σύνθετα, δείχνει και την αναγκαιότητα μιας άλλης, προοδευτικής προσέγγισης.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ο σοσιαλισμός, είναι μια αναγκαιότητα.

Όταν είχα πει, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, κάποιοι γελούσαν.

Χωρίς την εναλλακτική του σοσιαλισμού πολλοί ακολουθούν τη βία, τον φονταμενταλισμό, τον υπερεθνικισμό, τον αυταρχισμό.
Αδιέξοδες και επικίνδυνες διαδρομές.

Από εμάς εξαρτάται αν θα αποδειχθούμε ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις ιστορικές μας ευθύνες.

Είναι γεγονός ότι,

Οι αρχές και οι αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, οι αγώνες και οι παρακαταθήκες των προοδευτικών πολιτών, αλλά και οι καλές στιγμές του παρελθόντος, σε ό,τι αφορά τον προοδευτικό χώρο, υποδηλώνουν και πόση δουλειά πρέπει ακόμα να γίνει για να οικοδομήσουμε το αύριο. Ένα βιώσιμο, αύριο. Με μια νέα μεγάλη προοδευτική Αλλαγή.

Όπως είναι γεγονός ότι,

Μόνο μια ισχυρή και μεγάλη προοδευτική παράταξη μπορεί να δώσει όραμα και προοπτική στο εγχείρημα των ριζικών τομών, που θα βελτιώσουν το κράτος, την οικονομία, την ποιότητα ζωής, προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων.

Μια προοδευτική παράταξη όμως, αφοσιωμένη και συνεπής στις αρχές και τις αξίες μας, που θα εμπεδώνει καθημερινά με το λόγο και τη δράση της, ένα νέο πολιτικό πολιτισμό, απαλλαγμένο από τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση, που θα θέτει νέους σύγχρονους συμμετοχικούς και αποτελεσματικούς κανόνες λειτουργίας και δράσης, που θα αποτελούν παράδειγμα αξιοπιστίας και πολιτικού ήθους.

Γι’ αυτό και δεν αρκεί οι προοδευτικές δυνάμεις να συνεργαστούν, ούτε να βγούνε απλώς κερδισμένες στις εκλογές.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες, τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο από τα αποτελέσματα της κάλπης, ούτε απλώς με τη συμμετοχή σε κυβερνητικά σχήματα, αλλά από τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών.

Καθοριστικοί παράγοντες για τη μεγάλη προοδευτική Αλλαγή, είναι η κατανόηση των αιτιών που μας οδήγησαν ένα βήμα από την εθνική καταστροφή, η ρήξη με τα συμφέροντα που κρατούν σε ομηρία την πολιτική, ο αγώνας ενάντια στην ανισότητα, η προστασία των δικαιωμάτων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, η κατανόηση των νέων προκλήσεων της παγκοσμιοποίησης και της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας, η εξωστρέφεια και η έμπνευση από την ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όταν ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ μας, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, διακηρύξαμε ότι, θέλουμε να είμαστε ο καταλύτης για την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων.

Εκτιμώντας και πιστεύοντας ότι, η περιχαράκωση δεν συμβάλλει στην εξέλιξη των πραγμάτων, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Είναι μια προσπάθεια αναγκαία, αλλά και δύσκολη, γιατί δεν υπάρχει ακόμα η ώσμωση που θα επέτρεπε την άμεση σύμπτυξη της σε ενιαίο φορέα. Ούτε το έδαφος σε αυτή τη συγκυρία, για ένα νέο μεγάλο φορέα που θα ξεκινούσε από το μηδέν, σβήνοντας μονομιάς ιστορία, μνήμες και παραδόσεις.

Όλοι μαζί μπορούμε κάτι καλύτερο.

Η διαφορετική αφετηρία, η ιστορία του κάθε φορέα που στεγάζεται στον κοινό χώρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αποτελούν πολιτική υπεραξία και συγκριτικό πλεονέκτημα, που διευρύνει τη βάση του προοδευτικού χώρου.

Έως ότου όμως, καταστεί εφικτή μια ενιαία αφήγηση, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια σειρά από θέματα που μπορεί να μοιάζουν δευτερεύοντα, αλλά είναι καθοριστικά, μέχρι να επικρατήσει η κριτική σκέψη, να περιοριστεί ο ξύλινος λόγος, να οκοδομηθεί η εμπιστοσύνη.

Προχωρώντας στα επόμενα βήματα του εγχειρήματος, πρέπει να έχουμε όλοι συνείδηση, ότι η κάθε διαδικαστική λεπτομέρεια στην εκλογική διαδικασία για τον επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, σχετίζεται με την οικοδόμηση ενός κλίματος εμπιστοσύνης.

Το κλίμα αυτό θα συμβάλει ώστε να διεξαχθεί, τις επόμενες βδομάδες, ένας ουσιαστικός διάλογος, με εναλλακτικές θέσεις και προτάσεις για την μετατροπή των αξιακών προτεραιοτήτων μας σε πολιτικές πρωτοβουλίες και πράξεις. Συνακόλουθα θα βοηθήσει και στην αναζωογόνηση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

Οφείλουμε να προσπαθήσουμε, όλοι μαζί, προς αυτή την κατεύθυνση, αναλογιζόμενοι το μέγεθος της πρόκλησης και σεβόμενοι τη διαφορετικότητα του καθενός.

Μόνο έτσι θα συγκροτήσουμε μια αποτελεσματική προοδευτική πολιτική δύναμη, που θα μπορέσει να συμβάλει στην οικοδόμηση μιας ισχυρής κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας, η οποία θα προωθήσει μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική.

Όσον αφορά εμάς, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, έχουμε με σαφήνεια διατυπώσει τις απόψεις και θέσεις μας για το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Έχουμε εξ´ αρχής διατυπώσει την άποψη ότι, αυτό που προέχει στην παρούσα φάση είναι η διαμόρφωση και δημόσια διατύπωση μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης απέναντι στη συντηρητική.

Μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης που,

Θα “διαδήλωνε” με όλους τους τρόπους τον αυτοπροσδιορισμό, του πράγματι σημαντικού εγχειρήματος, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης,

Θα οριοθετούσε και θα ξεκαθάριζε τη φυσιογνωμία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ως φορέα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και θα διαμόρφωνε τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας καθαρής προοδευτικής πρότασης, που παράλληλα, θα σηματοδοτούσε και την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της στον προοδευτικό χώρο – της αριστεράς και του κέντρου,

Θα έθετε το πλαίσιο του διακυβεύματος που αντιμετωπίζουν ο Ελληνικός λαός και η χώρα, στο οποίο οφείλουν να απαντήσουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου,

Και ακόμη περισσότερο,

Θα ταύτιζε το διακύβευμα που αφορά τη χώρα, με το δικό της διακύβευμα.

Θα ανάγκαζε έτσι, τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν έναντι αυτής της πρότασης, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί σε αυτές και η ανάγκη απάντησης στο ερώτημα της διακυβέρνησης του τόπου, μετά από εκλογές.

Έχουμε επίσης τονίσει ότι, η πολιτική ενότητα του προοδευτικού χώρου, την οποία και μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, αποτελεί προϋπόθεση εκ των ών ουκ άνευ, για την όποια οργανωτική του εξέλιξη και μετεξέλιξη.

Έχουμε διατυπώσει την ανάγκη απόλυτου σεβασμού της πολιτικής και οργανωτικής αυτοτέλειας των κομμάτων και των κινήσεων που συνεργάζονται στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης – έως ότου καταστεί εφικτή η πολιτική ενότητα του εγχειρήματος.

Η αυτοτέλεια των κομμάτων και των κινήσεων, είναι υπόθεση των ίδιων των φορέων και των μελών τους. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αποτελεί υπόθεση διαδικασιών στο πλαίσιο της ΔΗΣΥ.

Είναι προφανές ότι, στην εκλογική διαδικασία που έχουμε μπροστά μας, καλούμαστε να αναδείξουμε τον επικεφαλής του ενιαίου πολιτικού πολυκομματικού φορέα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Το εγχείρημα της συνεργασίας προοδευτικών δυνάμεων στο πλαίσιο της ΔΗΣΥ, έχει τύχει και του ενδιαφέροντος προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αποτελεί χρέος όσων συνεργάζονται στο πλαίσιο αυτό, να το διαφυλάξουν από δεύτερες σκέψεις ή σκοπιμότητες, ξένες προς το διακύβευμα που καλείται να υπηρετήσει.

Συνεπείς προς τις αρχές και τις αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Προοδευτικής Παράταξης, βρισκόμαστε πάντα απέναντι στη συντήρηση, όποιο χρώμα και αν έχει αυτή.

Στρατηγική μας επιδίωξη, αλλά και καθημερινή μέριμνα, η εκ βάθρων αλλαγή της χώρας – χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, μέχρι να ξεριζωθεί και η τελευταία απόληξη του παρασιτισμού και του πελατειασμού, που ευθύνονται για την ομηρεία των Ελλήνων και της χώρας, για τα δεσμά που βιώνουν οι υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, αλλά και όσοι επλήγησαν από τις επιπτώσεις της κρίσης. Μιας κρίσης, που φέρει τη σφραγίδα της δεξιάς συντήρησης. Μιας κρίσης, που η συνέχισή της και η εμβάθυνσή της φέρει τη σφραγίδα της αριστερής συντήρησης.

Αγωνιζόμαστε για την αυτονομία της πολιτικής, την εμβάθυνση της Δημοκρατίας και τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Επιδιώκουμε τη διασφάλιση της αξιοπιστίας αλλά και της αποτελεσματικότητας των πολιτικών διαδικασιών, διασφαλίζοντας παραλλήλως και την αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα της λειτουργίας και της πολιτικής δράσης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ως καθοριστικό παράγοντα για την αντιμετώπιση του διακυβεύματος που αφορά τους Έλληνες και τη χώρα.

Εξυπακούεται ότι, σε αυτές τις διαδικασίες, πολιτικές, οργανωτικές, εκλογικές, δεν μπορεί να χωρά οποιαδήποτε λογική που αναπαράγει τον πελατειασμό και τον παραγοντισμό.

Είναι αυτονόητο πως τις θέσεις αυτές, που αποτελούν και αποφάσεις της Συνδιάσκεψης του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, υπηρετούμε πάντα και παντού – και στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, και κατά τη διαδικασία ανάδειξης του επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ως Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, αλλά και ως τελευταίος πρωθυπουργός της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, έχω καθήκον να εγγυηθώ και τις αρχές και τις αξίες μας, και την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων.

Γνωρίζω απολύτως τη σημασία αλλά και τη δυσκολία του εγχειρήματος, γνωρίζω απολύτως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της παράταξης, όπως γνωρίζω και τις ελλείψεις της παράταξης.

Προσωπικά, αισθάνομαι το χρέος να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των δημοκρατών και προοδευτικών πολιτών, και πολύ περισσότερο το χρέος απέναντι στην πορεία της χώρας και το μέλλον των Ελλήνων, των παιδιών μας.

Αισθάνομαι την ανάγκη, μπροστά από οτιδήποτε άλλο, να βάζω πάντα, τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Πάντα το έκανα. Το έκανα και την πιο κρίσιμη ώρα για την
Πατρίδα. Οι συκοφαντίες και οι ύβρεις, ουδέποτε με πτόησαν. Δεν με πτόησαν οι μάχες όσο δύσκολες και αν ήσαν.

Οφείλω να εγγυηθώ την πορεία αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη, προτάσσοντας την ανάγκη να διαφυλάξουμε την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητά του εγχειρήματος.
Τονίζω: Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Πολλές ήδη και οι υποψηφιότητες.
Απαιτείται νηφαλιότητα και καθαρή ματιά, μακριά από πρόσκαιρες εντυπώσεις και τακτικισμούς.

Το ενδιαφέρον μου το στρέφω στη μεγάλη εικόνα. Στις ευρύτερες απαιτήσεις του τόπου αλλά και της παράταξης.
Με γνώμονα αυτήν θα πορευτώ.

Γιατί αν κάτι έχουν ανάγκη αυτήν την ώρα οι Έλληνες, δεν είναι η θέση και η καρέκλα του καθενός μας, αλλά η μεριμνά μας γι’ αυτούς.

Είναι μια άλλη αντίληψη του τι σημαίνει να καθοδηγείς και να ηγείσαι.
Αυτή που δεν βασίζεται στην εύκολη προσδοκία για την παρουσία ενός μεσσία.
Αλλά που διαμορφώνει, αναπτύσσει, διαπαιδαγωγεί, χειραφετεί. Στέλνει ένα άλλο, διαφορετικό μήνυμα στον πολίτη, για την αξία και το ήθος της πολιτικής. Διαπαιδαγωγεί και ένα στελεχιακό δυναμικό που ξέρει και μπορεί να σηκώνει το βάρος επιλογών, να έχει την γνώση και τις ικανότητες να δίνει μάχες παντού, όχι ως εξάρτημα ενός άρρωστου κομματικού συστήματος αλλά ως απελευθερωμένος, αυτόβουλος, προοδευτικός και ενεργός πολίτης.

Γιατί μόνο όταν καταφέρουμε να διαμορφώσουμε μια τέτοια “μαγιά” στην Ελληνική κοινωνία, θα μπορέσουμε να μιλούμε για ουσιαστικές προϋποθέσεις Αλλαγής στην Ελλάδα.

Θυμίζω την επανάσταση του αυτονόητου.
Αποδείξαμε δύο πράγματα:
Το πρώτο, ότι εμείς – και ουσιαστικά μόνο εμείς, είχαμε το θάρρος να συγκρουστούμε και να προωθήσουμε αλλαγές.
Το εάν αλλαγές, όπως ο Καλλικράτης, η Διαύγεια, αυτή της Παιδείας, της πράσινης ανάπτυξης και άλλες πολλές, ήταν καίριες, αυτό ας το κρίνει η ιστορία. Όμως ένα που έχει κριθεί ήδη, είναι ότι εμείς τολμήσαμε και το κάναμε.
Το δεύτερο που αποδείξαμε, είναι ότι εάν υπάρχει η βούληση μπορούμε. Δεν αποδεχόμαστε την λογική ότι “στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά, όπως η συντηρητική νοοτροπία μας είχε επιβάλλει.

Όμως, αυτό που ακόμη δεν έχουμε πετύχει, είναι αυτά τα αυτονόητα να γίνουν κτήμα ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού.

Από το πελατειακό σύστημα – που είναι βαθιά χαραγμένο στις πρακτικές της πολιτικής μας ζωής, μέχρι την ανεξαρτησία και αξιοπιστία θεσμών, όπως της δικαιοσύνης, την έννοια ενός δημόσιου λειτουργού που υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και δεν λειτουργεί ως φεουδάρχης που κάνει χάρη στον πολίτη, την αξιοποίηση της τεχνολογίας για τον εκσυγχρονισμό του δημοσίου, της αγροτικής παραγωγής, της ενεργειακής πολιτικής, τη συνεργασία και όχι καχυποψία μεταξύ της δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας, μια παιδεία που είναι ανοιχτή, όχι φοβική, ευέλικτη αλλά και αξιακή, που να προετοιμάζει τον νέο και να στηρίζει τον επαγγελματία για τις προκλήσεις της εποχής, και πολλά άλλα.

Αυτό αποτελεί και μια εμπειρία μου. Και ξέρω ότι δεν αρκεί να εκλεγεί ένας αρχηγός – όσο χαρισματικός και αν είναι. Χρειάζεται ένας αγώνας βάσης, με και από την βάση, για βαθύτερες και ευρύτερες αλλαγές και συμμαχίες κοινωνικές.

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι, θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για να προσφέρουμε στους Έλληνες αυτή την πορεία, μια πορεία που τους αξίζει.
Στην οποία θα πρωταγωνιστούν οι ίδιοι, αλλά θα είναι και έτοιμοι να αλλάξουν θεσμούς αλλά και συνήθειες που κάποιοι φρόντισαν να περάσουν στην πολιτική μας κουλτούρα.

Μια προοδευτική πολιτική πρόταση, που θα συμβάλλει ώστε να πορευτούμε όλοι μαζί με αξιοπρέπεια.

Με την ωρίμανση, στη συνείδηση του Ελληνικού λαού, των αιτιών της συνεχιζόμενης κρίσης, που δεν τελειώνει ακόμα και με το τέλος των μνημονίων, αλλά και για τις προοπτικές που ανοίγονται για την Ελλάδα, για τη βιώσιμη ανάπτυξη, εφ΄όσον καταφέρουμε να πετύχουμε τη συλλογική προσπάθεια των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.

Ξέρω ότι πλανάται το ερώτημα για τη δική μου στάση στις ερχόμενες εσωκομματικές εκλογές αυτής της νέας προσπάθειας, της Συμπαράταξης.

Έχω ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό, ότι δεν διεκδικώ πόστα αλλά θα συμβάλω τα μέγιστα να πετύχει αυτή η υπόθεση.

Το ίδιο πιστεύω και σήμερα παρότι οι συνθήκες μπορεί να αλλάζουν.
Η μορφή, η κατεύθυνση, οι δομές, η ιστορική αφήγηση, οι πολιτικές, είναι ακόμα προαπαιτούμενα για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Εκεί θα πρέπει να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας και να αποτελέσουμε τον αξιόπιστο εγγυητή μιας νέας πορείας.

Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε το αδιάβλητο της διαδικασίας.
Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε την δημοκρατική διαδικασία.
Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε τη δέσμευση κάθε υποψηφίου και όλων τα πολιτικών κομμάτων και κινήσεων ότι θα σεβαστούν το αποτέλεσμα.
Και ότι όλοι από κοινού θα εργαστούμε στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε όλοι μαζί την προοδευτική πολιτική κατεύθυνση της παράταξής μας, στη βάση ενός σαφούς συνεκτικού προγράμματος εξόδου της χώρας από την κρίση.
Θα δώσω και θα δώσουμε μάχη για να εγγυηθούμε μια δέσμευση όλων ότι η παράταξη έχει δυνατότητα να ηγεμονεύσει ιδεολογικά και πολιτικά – να είναι αυτόνομη και να μη γίνει πολιτικό ή μετεκλογικό συμπλήρωμα είτε της συντηρητικής παράταξης είτε της εθνικολαϊκιστικής κυβερνώσας συμμαχίας.

Εκεί θα πρέπει να αφιερώσουμε τις δυνάμεις μας και με αυτόν τον τρόπο να αποτελέσουμε τον αξιόπιστο εγγυητή μιας νέας πορείας.

Η ευθύνη είναι μεγάλη για όλους μας. Προσωπικά αναλαμβάνω την ευθύνη αυτών των προκλήσεων τάσσονται τον εαυτό μου στην υπηρεσία των αξιών και όχι των αξιωμάτων.

Όχι για την καρέκλα ή τη θέση που κατακτούμε, αλλά για τις πολιτικές θέσεις που εκφράζουμε.

Εκλογικές μάχες – και πάσης φύσεως, θα έχουμε και πολλές.

Αλλά τώρα είναι η ώρα της μάχης των ιδεών.

Παρακαλώ να μου δώσετε τη δυνατότητα να κινηθώ, για να αναλάβω κάθε πρωτοβουλία και να κάνω όποιο χειρισμό απαιτείται, για να υπηρετηθούν οι παραπάνω σκοποί.