Κάθε ιστορία έχει δύο όψεις: του άπιστου και του απατημένου. Όταν όμως μιλάμε για ιστορίες απιστίας, τότε υπάρχει ακόμα μια: Αυτή του τρίτου προσώπου σε μια σχέση.

Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τις ιστορίες απιστίας μέσα σε σχέσεις ή σε γάμους από την πλευρά του «θύματος», δηλαδή της γυναίκας ή του άντρα που έμαθε ότι ο/η σύντροφός την/τον απάτησε με ένα τρίτο πρόσωπο. Σπάνια όμως ακούμε την πλευρά του ανθρώπου που, θεωρητικά, «μπήκε ανάμεσα στο ζευγάρι» (το αν μπήκε μόνο του ή κάποιος του άνοιξε την πόρτα είναι μεγάλη κουβέντα).
Θα την έχετε ακούσει ως «αντροχωρίστρα», «αυτή που μου έκλεψε τον άντρα» και άλλα τέτοια επίθετα ή χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη της πράξης της απιστίας.

Κι ενώ, όντως, πολλές γυναίκες που κάνουν σεξ με κάποιον παντρεμένο άντρα καταλήγουν να αναπτύσσουν συναισθήματα για εκείνον και να ονειρεύονται μια «κανονική» και νόμιμη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) σχέση μαζί του, δεν σκέφτονται όλες έτσι. Σύμφωνα με τον ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα του βιβλίου Modern Sexuality, «Δεν προσπαθούν όλες να σας πάρουν τον άντρα. Ο λόγος που μια γυναίκα μπορεί να αναπτύξει σεξουαλικές σχέσεις με έναν παντρεμένο άντρα είναι επειδή σκέφτεται ότι ο συγκεκριμένος, από τη στιγμή που είναι έγγαμος, δεν θα θέλει κάτι παραπάνω από εκείνη».

Η Paula διηγήθηκε την ιστορία της στο αμερικανικό Cosmopolitan και εξήγησε πως κατέληξε να κάνει σεξ με έναν παντρεμένο.

«Προέρχομαι από το χώρο του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας όπου δούλευα ως μάνατζερ. Μέχρι που μια μέρα τα παράτησα όλα για να ασχοληθώ με τη μουσική. Πριν από ένα χρόνο περίπου, ένας φίλος μού ζήτησε να παίξω πλήκτρα στο συγκρότημα του. Εκεί γνώρισα τον «Κύριο Παντρεμένο». Ήταν ο μπασίστας του γκρουπ.

Ήταν αστείος, χαλαρός, γλυκός, γενναιόδωρος, ευγενικός, δημιουργικός -για να μην αναφέρω ότι είχε πολύ ωραία αισθητική και ήταν πολύ καλός μαζί μου, στοιχεία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ήταν εμφανές ότι υπήρχε χημεία μεταξύ μας, αλλά ένιωθα κάπως άβολα με το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος. Εκείνος, πάλι, όχι. Με διαβεβαίωσε μάλιστα ότι με τη γυναίκα του ήταν πολύ χαλαροί σε αυτά τα θέματα και ότι είχαν μια πιο ελεύθερη σχέση. Κρίνοντας από αυτό, του πρότεινα πολλές φορές να της μιλήσει και να της πει για εμάς, αλλά εκείνος αφενός δεν είχε το κουράγιο να το κάνει, αφετέρου ισχυριζόταν ότι είτε της το αποκάλυπτε, είτε όχι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Τελικά, παραιτήθηκα από τις προσπάθειες και τον πίστεψα. Ο χρόνος που περνούσαμε μαζί ήταν κυρίως σε πάρκα έξω από την πόλη ή στο στούντιο που κάναμε πρόβες. Μου άρεσε που δεν υπήρχε αυτή η πίεση μιας κανονικής σχέσης και αυτό μας έδινε το περιθώριο να είμαστε και πιο δημιουργικοί στο σεξ. Την ίδια στιγμή βέβαια, το ότι κρατούσαμε τη σχέση μας κρυφή με έκανε να αισθάνομαι απαίσια, να νιώθω ότι ντρεπόταν για μένα ή για εμάς.  Επειδή μου είχε πει ότι η σχέση που είχε με τη σύζυγό του δεν ήταν μονογαμική, μπορεί να μην ένιωθα ότι «κλείνω ένα σπίτι», αλλά δεν έπαυα να αισθάνομαι ότι κουβαλάω ένα τεράστιο βάρος που της το έκρυβε.

Τελικά, όταν της αποκάλυψε ότι έχει σχέση και μαζί μου, αποδείχτηκε ότι εκείνη δεν ήταν καθόλου «οκ» με αυτό, όπως μου το παρουσίαζε εκείνος.Η σχέση μας τελείωσε βίαια. Μάλιστα μου απαγόρευσε να έχω οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί του και από τότε δεν τον έχω ξαναδεί. Έχουν περάσει σχεδόν 12 μήνες από τότε, αλλά ακόμα αισθάνομαι ενοχές. Κι ας είμαι πλέον σε μια σχέση με έναν άντρα που δεν είναι παντρεμένος και με κάνει ευτυχισμένη.

Παρόλα αυτά αφορά το στερεότυπο της «γυναίκας που κλείνει σπίτια» δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη. Οι καταστάσεις είναι πολύ πιο περίπλοκες απ’ όσο φαίνονται. Ναι, σίγουρα κάποιοι άνθρωποι, δεν έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά πιστεύω ότι είναι λίγοι. Νομίζω πως οι πιο πολλές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένου κι εμένα της ίδιας, που «μπλέκουν» σε τέτοιες σχέσεις, όντως πιστεύουν ότι μπορούν να τις κάνουν να λειτουργήσουν και μάλιστα χωρίς να πληγωθεί κανείς, ούτε εκείνος, ούτε η σύζυγός του, ούτε ενδεχομένως τα παιδιά του».

bovary