Προχειρότητα, γενικόλογοι μονόλογοι, αλλά κυρίως επικύρωση της καταστροφικής απόφασης για το τόπο. Αυτά ήταν τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του «αναπτυξιακού» συνεδρίου στις 11 και 12 Ιουλίου 2017. Αυτού που πήρε ως αντάλλαγμα ο Περιφερειάρχης από την Κυβέρνηση (μαζί με το κομματικό χρίσμα) για να συναινέσει στο ξεπούλημα της ΔΕΗ και την οικονομική καταστροφή της Δυτικής Μακεδονίας. Ένα συνέδριο απ’ το οποίο απουσίασαν οι απόψεις των εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων, ενώ τα όσα ειπώθηκαν από τον Πρωθυπουργό και το πολυπληθές κυβερνητικό κλιμάκιο θύμιζαν εκθέσεις ιδεών.
Οι ομιλίες του Πρωθυπουργού και των Υπουργών αντί να προτείνουν λύσεις για τα προβλήματα της Δυτικής Μακεδονίας και να παρουσιάσουν τις προτάσεις που θα διαμορφώσουν πραγματικά τις προοπτικές για την ανάπτυξη της, περιορίστηκαν σε γενικές και αόριστες περιγραφές. Γιατί άραγε;
Γιατί κανένας Πρωθυπουργός, ή Υπουργός, δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός τόπου, τα προβλήματα και τις λύσεις που πρέπει να δοθούν. Αυτό είναι δουλειά και αποκλειστική ευθύνη των τοπικών αρχών, που αφού κάνουν μια ολοκληρωμένη προεργασία και καταλήξουν στις κατάλληλες για την περιοχή λύσεις, τις προτείνουν και παλεύουν για να γίνουν αποδεκτές απ’ την Κυβέρνηση και να διασφαλιστούν οι απαραίτητες πηγές χρηματοδότησης.
Κυρίως όμως γιατί η Κυβέρνηση με τον επικεφαλής της ήρθε, είδε και απήλθε σ’ αυτό το συνέδριο χωρίς να υποχρεωθεί να πάρει θέση και να δεσμευτεί για το φλέγον θέμα της περιοχής. Την προοπτική βιωσιμότητας του πυλώνα της Ενέργειας. Αυτό μπορεί να ήταν το καλύτερο για εκείνη, ήταν όμως το χειρότερο για μας.
Γιατί δεν είναι μόνο πως μείναμε με την προσδοκία, είναι που είδαμε για μια ακόμα φορά την ηγετική ομάδα της Περιφέρειας να κάνει ό,τι τρία χρόνια τώρα. Να κινείται σταθερά μεταξύ του «γενικώς» και του «αορίστως» και να αναλώνεται σε δημόσιες σχέσεις.
Πάντως η ομιλία του κ. Πρωθυπουργού έκλεισε πανηγυρικά, με την εξαγγελία για φθηνό ρεύμα για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Καλοδεχούμενο εφόσον υλοποιηθεί, αν και δεν φρόντισαν να μας εξηγήσει, πώς ακριβώς θα γίνει αυτό (που έχει εξαγγελθεί τρεις φορές μέχρι τώρα…) και για τι ποσοστό έκπτωσης θα μιλάμε.
Θα είναι, για παράδειγμα, μεγαλύτερο απ’ το 15% που δίνει σήμερα η ΔΕΗ στους καλοπληρωτές πελάτες της; Θα είναι ίδιο με την έκπτωση που δίνουν οι ιδιώτες μεταπράτες ενέργειας; Θα αφορά μόνο κοινωνικά αδύναμες ομάδες;
Περιμένουμε λοιπόν να δούμε…
Πάντως οφείλουμε να επισημάνουμε σ’ όσους έσπευσαν να πανηγυρίσουν γιατί θεώρησαν πως χάρη σ’ αυτή την εξαγγελία διασώθηκαν πολιτικά ότι οι άνεργοι όσο φθηνό κι αν είναι το ρεύμα πάλι δεν θα μπορούν να το πληρώσουν, ενώ για τις επιχειρήσεις που κάνουν τιτάνιο αγώνα να επιβιώσουν λόγω της δυσβάστακτης φορολογίας, των μεγάλων ασφαλιστικών εισφορών, της έλλειψης ρευστότητας και της απουσίας, για πολλές απ’ αυτές, εργασιακού αντικειμένου, ίσως είναι δώρο άδωρον.
Απ’ όλους αυτούς αν έμπαιναν στον κόπο να τους ρωτήσουν θα λάμβαναν την απάντηση πως το πρώτο που θα ήθελαν θα ήταν να υπάρχουν δουλειές και οι δουλειές έρχονται μέσα απ’ την ανάπτυξη και τις επενδύσεις.
Και ίσως κάποτε να κερδίσουμε το ειδικό τιμολόγιο, αλλά με το ξεπούλημα της ΔΕΗ θα χάσουμε:
11.000 θέσεις εργασίας,
1 δισεκατομμύριο ευρώ το χρόνο από την τοπική οικονομία,
τη ΓΗ που θα περάσει σε ιδιώτες,
τα ΝΕΡΑ που οδεύουν σιωπηλά προς πώληση,
τις ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, τις οποίες ενώ αρχικά ο αρμόδιος Υπουργός θα ρύθμιζε σε μια βδομάδα, τώρα τις έστειλε για το Σεπτέμβριο και να δούμε, και
τις Τηλεθερμάνσεις που υποτίθεται πως κάποτε θα λειτουργήσουν με βιομάζα.
Αυτές θα είναι, σύμφωνα με τις πιο ήπιες εκτιμήσεις, οι απώλειες του τόπου μας, εφόσον η συμμετοχή του λιγνίτη στο ενεργειακό μείγμα περιοριστεί στο 20%.
Κάτι που ο κ. Τσίπρας επιβεβαίωσε ξεκαθαρίζοντας μας πως η αποδρομή του λιγνίτη δεν είναι θέμα προσαρμογής σε ευρωπαϊκούς κανονισμούς, αλλά απολύτως συγκεκριμένη κυβερνητική επιλογή και ξεκαθάρισε πως επενδύσεις σε νέες σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες δεν θα γίνουν.
Έτσι, ο λιγνίτης που μας απέμεινε θα καεί στις παλιές ρυπογόνες μονάδες που θα έχουν περάσει στα χέρια κάποιων ιδιωτών, με μέγιστο χρονικό όριο ζωής τα οκτώ χρόνια.
Γι’ αυτό στο «αναπτυξιακό» συνέδριο δεν ακούσαμε λέξη για
· την πώληση του 40% της ΔΕΗ,
· την παραχώρηση του 50% των πελατών της στους μεταπράτες της Ενέργειας
· την απώλεια του Δημόσιου χαρακτήρα της Επιχείρησης με την πώληση του 17% των μετοχών της από το ΤΑΙΠΕΔ.
· την παραχώρηση και του 34% των μετοχών της Επιχείρησης στα ξένα αφεντικά του Υπερταμείου
Όλα τα παραπάνω είναι σαφές ότι είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα υποχρεώνεται να κάνει η χώρα μας με βάση τη σχετική απόφαση του Ευρωδικαστηρίου.
Τα οποία φυσικά γνώριζε το «δίδυμο» που ανέλαβε να υπερασπιστεί την περιοχή και την Επιχείρηση, λόγω των θέσεων και των θεσμικών του ρόλων.
Τα αποτελέσματα τραγικά δυστυχώς για την περιοχή, και οι όποιες παραπλανητικές δηλώσεις, ανακοινώσεις και παληκαρισμοί τους δεν πρόκειται να πείσουν πια κανένα. Στο μόνο που κατάφεραν να συντονιστούν ήταν στο πώς θα κερδίσουν χρόνο για τους όψιμους πολιτικούς τους φίλους. Το κακό είναι πως το κατάφεραν.
Επιστρέφοντας στα του συνεδρίου, υπάρχουν και άλλα σημεία της ομιλίας του κ. Τσίπρα που χρήζουν σχολιασμού και αυτά είναι:
Το Ταμείο Επιχειρηματικότητας χρηματοδοτείται από τον Τοπικό Πόρο, που προέρχεται απ’ τη ΔΕΗ, κάτι που σημαίνει πως η χρηματοδότησή του μόνο εξασφαλισμένη δεν είναι.
Το Φυσικό Αέριο. Έγινε λόγος για σταθμούς απομάστευσης αλλά καμιά αναφορά σε παροχή αερίου. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ο μεγάλος πελάτης, δηλαδή η ΔΕΗ, διαφορετικά καμιά μελέτη κόστους – οφέλους δεν θα είναι θετική. Και τη ΔΕΗ την τελείωσαν.
Η ανακοίνωση της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, στο τμήμα που μας αφορά, και του οδικού άξονα Ε65, έργα σημαντικά χωρίς όμως χρηματοδότηση. Η ένταξη τους στο πακέτο Γιούνκερ ή στο Ταμείο Συνοχής και το ΕΣΠΑ δεν υπάρχει
Η αναβάθμιση του Αεροδρομίου της Καστοριάς σε διεθνές. Αυτό ισχύει εδώ και χρόνια. Εκκρεμεί ακόμη η χρηματοδότηση της σήμανσης για να δέχεται νυχτερινές πτήσεις.
Η ανάγκη ενός brand name για τη γούνα και για την πιστοποίηση της. Προβλέπεται στο υπάρχον Master Plan της γούνας, που είναι κολλημένο εδώ και ένα χρόνο με ευθύνη της Περιφερειακής Αρχής.
Πέρα από τις εξαγγελίες, ο κ. Πρωθυπουργός δεν μας είπε τίποτα για:
την επιβάρυνση της Εγνατίας Οδού με 38 διόδια
τη σύνδεση της Φλώρινας με την Εγνατία Οδό.
την απώλεια της εξισωτικής αποζημίωσης την τεράστια καθυστέρηση, του LEADER, των Σχεδίων Βελτίωσης και του προγράμματος των νέων αγροτών που με την πολιτική του Υπουργείου άφησε εκτός προγράμματος 359 αγρότες, όπως έγινε και με τη βιολογική γεωργία και τώρα παραπέμπονται … στο μέλλον
την ελάφρυνση της φορολογίας των ασφαλιστικών εισφορών και τη μείωση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια
τα προβλήματα της Υγείας. Δεν τον ενημέρωσαν πως για να λειτουργούν τα Νοσοκομεία μας πληρώνονται οι γιατροί από τον Τοπικό Πόρο και το ΕΚΑΒ μας δεν έχει ακόμα πληρώματα;
Τέλος, δεν δεσμεύτηκε για:
τη χρηματοδότηση των τεσσάρων μεγάλων αρδευτικών έργων Νεστορίου, Κνίδης, Βόρειας Ζώνης Πολυφύτου και Τριανταφυλλιάς.
τη χρηματοδότηση του Σχεδίου Διαχείρισης της Λίμνης Καστοριάς.
τη χρηματοδότηση των τουριστικών οδικών αξόνων «Φλώρινα -Πισοδέρι –Πρέσπες» και «Γρεβενά – Βασιλίτσα», καθώς και για τις υποδομές στα χιονοδρομικά μας κέντρα.
το ξεμπλοκάρισμα της Πανεπιστημιούπολης στην Φλώρινα με την επίλυση του Ρυμοτομικού, αλλά και την ενδυνάμωση του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με νέες Σχολές και με τη λειτουργία των θεσμοθετημένων επώνυμων εδρών.
Ξεκινήσαμε την αναφορά μας στο συνέδριο βάζοντας εισαγωγικά στη λέξη «Αναπτυξιακό».
Ο λόγος προφανής και κατανοητός πλέον απ’ όλους.
Ανάπτυξη σημαίνει ΑΝΘΡΩΠΟΙ- ΠΟΡΟΙ – ΣΧΕΔΙΟ.
Ανθρώπους ικανούς αυτή η Περιφέρεια ευτυχώς έχει και η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση της έδωσε και οικονομικούς πόρους που μαζί με τους πολύτιμους φυσικούς της πόρους είναι ένα ισχυρό εφόδιο για την Ανάπτυξή της. Αυτό που της λείπει διαχρονικά είναι το ΣΧΕΔΙΟ.
Το Σχέδιο απαιτεί Γνώση και διαρθρωτικές αλλαγές. Γνώση που προέρχεται από τους ανθρώπους της παραγωγής και που η πολιτική ηγεσία της Αυτοδιοίκησης οφείλει να μετατρέψει σε στρατηγικούς στόχους τολμώντας διαρθρωτικές ρηξικέλευθες αλλαγές. Με βάση αυτούς τους στόχους να βάλει προτεραιότητες, χρονοδιάγραμμα και να συγκεντρώσει κάθε δυνατή χρηματοδότηση για την υλοποίησή τους.
Όλα αυτά απουσίαζαν απ’ το συνέδριο των Κοίλων.
Το τραγικό για μας που ζούμε εδώ είναι πως απουσιάζουν τα τελευταία χρόνια και από την Περιφερειακή αρχή που έχει τις τύχες του τόπου στα χέρια της. Το κλιμάκιο της Κυβέρνησης με τις ομιλίες του αποτύπωσε ουσιαστικά αυτή την κατάσταση.
Με τη δική του ομιλία ο κ. Περιφερειάρχης έπεισε και τους τελευταίους υποστηρικτές του πως σ’ αυτό τον τόπο απλώς παρίσταται και χαιρετίζει.
Το χειρότερο όμως όλων ήταν πως ανεβαίνοντας στο βήμα δεν μίλησε με την υπερηφάνεια και την παλληκαριά που διακρίνει τους Δυτικομακεδόνες, διεκδικώντας δυναμικά όσα πραγματικά μας αξίζουν. Μίλησε ως επαίτης. Και δυστυχώς έλαβε ό,τι πετούν συνήθως στους επαίτες. Ένα ξεροκόμματο.
Στη Δυτική Μακεδονία δεν ταιριάζει μια τέτοια τύχη. Μας έβαλαν σε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση, αλλά εμείς που πιστεύουμε στον τόπο και τους ανθρώπους του θα παλέψουμε για να τα αλλάξουμε όλα.
Γεωργία Ζεμπιλιάδου
Περιφερειακή Σύμβουλος
Επικεφαλής του Συνδυασμού «ΕΛΠΙΔΑ»
