Είναι αλήθεια ότι βιαστήκαμε να χαιρετίσουμε την δήλωση του Δημάρχου Γρεβενών, ότι θα είναι ο τελευταίος που θα βάλει την υπογραφή του σε απόλυση συμβασιούχου – παρατασιούχου και μάταια περιμέναμε την έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης και στήριξής τους από τη Δημοτική Αρχή. Αντίθετα γνωρίσαμε από πρώτο χέρι την αδιάλλακτη και αντεργατική συμπεριφορά τους σε όλο της το μεγαλείο.

          Χωρίς κανένα δισταγμό προχώρησαν στο στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού αναθέτοντας με συνοπτικές διαδικασίες στη ΔΙΑΔΥΜΑ Α.Ε. την αποκομιδή των οικιακών απορριμμάτων στην πόλη των Γρεβενών αντί του ποσού των (12.400,00) €. Και ενώ μέχρι χτες δεν υπήρχαν χρήματα για τους εργαζόμενους ή για τη συντήρηση και επισκευή των οχημάτων της αποκομιδής που θέτουν σε σοβαρά κίνδυνο την ασφάλεια των εργαζομένων, βρήκαν αμέσως τα παραπάνω ποσά για τους ιδιώτες, φανερώνοντας ταυτόχρονα τα σχέδιά τους για παράδοση της καθαριότητας στα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα, συνεχίζοντας την ίδια πολιτική με την προηγούμενη Δημοτική Αρχή, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους τους δημότες, αν λάβουμε υπόψη τις τιμές της ανάθεσης προς τη ΔΙΑΔΥΜΑ Α.Ε. Μια κίνηση απεργοσπασίας που επέλεξαν λιγοστοί δήμαρχοι σε όλη τη χώρα και συγκεκριμένα μόλις 5 σε σύνολο 325. 

Κατηγορούν για αδιαλλαξία τους εργαζόμενους όταν σε ένδειξη καλής θέλησης οι συμβασιούχοι προχώρησαν στην αποκομιδή και καθαρισμό της λαϊκής αγοράς, καθώς και στην αποκομιδή των απορριμμάτων από ευαίσθητους κοινωνικά χώρους όπως είναι το Νοσοκομείο Γρεβενών, οι Παιδικοί Σταθμοί, το Κέντρο Νεοσυλλέκτων, οι Δικαστικές Φυλακές κτλ και περίμεναν μάταια ένα βήμα καλής θέλησης και από τη Δημοτική Αρχή και ένα σημάδι αλληλεγγύης για να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα καλής θέλησης που θα ήταν η αποσυμφόρηση της πόλης από απορρίμματα. Αντί για αλληλεγγύη όμως εισέπραξαν πραγματική αδιαλλαξία και ωμή τρομοκρατία. Γιατί ποιο βήμα έκανε πίσω η Δημοτική Αρχή και κατηγορεί για αδιαλλαξία τους εργαζόμενους; Το μόνο τους επιχείρημα και μάλιστα παιδιάστικο είναι ότι δεν τους ενημέρωσαν οι εργαζόμενοι για τις κινήσεις τους και ότι δεν πήγαν σε συνάντηση που τους κάλεσε ο Δήμαρχος. Τι ήθελαν δηλαδή να εγκαταλείψουν την περιφρούρηση της κατάληψης και τον αγώνα και να τρέξουν σε συναντήσεις αβροφροσύνης; Οι εργαζόμενοι μιλάνε με έργα και όχι με λόγια. Έδειξαν στην πράξη την ευαισθησία τους απέναντι σε όλη την κοινωνία ξεκινώντας από τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και δεν τους ενδιέφερε μόνο το κέντρο της πόλης και τι εικόνα θα παρουσιάσουν στα μαγαζιά του πεζόδρομου και της πλατείας. Ενδιαφέρονται δήθεν για τη δημόσια υγεία των δημοτών αλλά κανένα μέτρο δεν πήραν όπως τους προτείναμε για ψεκασμό με χημικά των απορριμμάτων που συσσωρεύονταν γύρω από τους κάδους. Στην ουσία αυτό που ενδιέφερε την Δημοτική Αρχή ήταν ο τσαμπουκάς προς τους εργαζόμενους και η εικόνα προς τους δημότες και όχι η ουσιαστική προστασία της δημόσιας υγείας.

Και η τρομοκρατία συνεχίστηκε με την απειλή της άμεσης απόλυσης καθώς και της εισαγγελικής και αστυνομικής παρέμβασης από τη Δημοτική Αρχή για το άνοιγμα του αμαξοστασίου. Ούτε διάλογος έγινε, όπως παρουσιάστηκε, και έντονη ήταν η παρουσία της αστυνομίας, αν και σε απόσταση, όμως με ξεκάθαρες διαθέσεις για επέμβαση σε περίπτωση αντίστασης από τους εργαζόμενους. Μόνο που εκείνη την ώρα στο αμαξοστάσιο υπήρχαν μόνο γυναίκες συμβασιούχοι με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και αντιμετωπίστηκαν με απαράδεκτη φρασεολογία από τον ίδιο το Δήμαρχο.

Οι εργαζόμενοι- συμβασιούχοι κατήγγειλαν τον εμπαιγμό και από την πλευρά της συγκυβέρνησης που επικαλείται συνταγματικά κωλύματα όταν η τροποποίηση του Συντάγματος έγινε το 2001 και στο μεταξύ με το Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ.) 164/2004 (γνωστό και ως Π.Δ. Παυλόπουλου) η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. μετέτρεψε τις συμβάσεις από Ορισμένου σε Αορίστου Χρόνου χιλιάδων εργαζομένων με 18 μήνες συνεχούς και 24 μήνες διακεκομμένης απασχόλησης. Τότε δεν ήταν αντισυνταγματικό; Και πως εφαρμόστηκε τότε και δεν έχει ανακληθεί μέχρι σήμερα; Άλλωστε από τότε μέχρι σήμερα δεκάδες εργαζόμενοι απασχολούνται ως Αορίστου Χρόνου στο Δήμο Γρεβενών, όπως είναι οι ΑμΕΑ, άλλοι εργαζόμενοι στην καθαριότητα σε Δημοτικές Επιχειρήσεις καθώς και σε άλλες υπηρεσίες της Περιφέρειας, του δημοσίου κτλ. Αλλά και με την Απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε αντισυνταγματική την περικοπή 13^ου και 14^ου μισθού δεν είδαμε να κάνουν κάτι οι κυβερνήσεις. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι όταν πρόκειται για δυσμενείς δικαστικές αποφάσεις κατά των εργαζομένων και του λαού σπεύδουν να τις υιοθετήσουν και να τις εφαρμόσουν, αντίθετα όταν πρόκειται για θετικές αποφάσεις τις παραπέμπουν στις «ελληνικές καλένδες».   

Ο αγώνας λοιπόν συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν υπέρ των εργαζομένων. Γιατί είναι ιερό το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά, μισθολογικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Κατανοούμε την αγωνία των δημοτών για καθαρή πόλη και για την παροχή ποιοτικών και φθηνών υπηρεσιών από το Δήμο, άλλωστε σε αυτή την πόλη ζούμε και εμείς και τα παιδιά μας, όμως όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων θα γίνεται απρόσκοπτα όσο υπάρχουν οι εργαζόμενοι που κάνουν τη «βρώμικη δουλειά». Αν αυτοί είναι λιγοστοί και δεν επαρκούν τότε τα σκουπίδια δεν θα μαζεύονται κι ας μη βρίσκονται σε κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι