Την παρουσίαση χαιρέτησε και προλόγισε ο Αντιπεριφερειάρχης Γρεβενών Σημανδράκος Ευάγγελος, ο οποίος εξέφρασε τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση του για το μυθιστόρημα και τη μικρή σε ηλικία δημιουργό του.

Ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης Ζαγκανίκας Σίμος κατέθεσε την δική του αισθητική συγκίνηση από τη μελέτη του βιβλίου:

«Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Βασιλεία, μας επισκέφτηκε μ’ ένα ομορφόδετο βιβλίο, που στο εμπροσθόφυλλο του απεικονίζεται ένα τεράστιο μάτι. Ένα μάτι, που τα χρώματα της ίριδας του είναι γαλάζια και η κόρη του ματιού του είναι βαθύχρωμη μπλε. Ένα μάτι, συνειρμικά, που σε γοητεύει όταν κινείται, αλλά που σε παγώνει όταν ακινητοποιείται και εστιάζεται!…

Το βιβλίο επιγράφεται, «Ο δολοφόνος με τα γαλάζια μάτια», και αποτελείται από 148 σελίδες. 148 σελίδες όπου η Βασιλεία αφηγείται τη ζωή και τη δράση του δολοφόνου!… 148 σελίδες που, η καθεμία, με μια γραφή, χωρίς φιοριτούρες και τσαμπασίδια, ώριμη, απλή, κατανοητή, κελαριστή, με την απαλότητα του βελούδινου, λειτουργεί με συνεκτικότητα συνθέτοντας μια μυθιστορηματική πλοκή, πολύ όμορφη, αντισυμβατική, ανατρεπτική θα έλεγα, για τα κοινωνικά μας δεδομένα.

Μια πλοκή όμορφης παραμυθίας, όπως αυτή εκφράζεται στην αδολίευτη ψυχή των ρομαντικών ανθρώπων και στην αγνότητα των εφήβων.

Όλοι, στην παιδική μας ηλικία, έχουμε επηρεασθεί από το παραμύθι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας». Το τέρας εδώ είναι ένας «κίλερ», ένας πληρωμένος δολοφόνος, που παίρνει εντολές από τα ιδιοτελή συμφέροντα. Τροφός και δημιουργός του είναι η υποχθόνια μάγισσα που προσομοιάζεται με την ανολοκλήρωτη κοινωνία και τις ανταγωνιστικές κοινωνικές δομές της, στις οποίες μεγαλώνουν παιδιά χωρίς αγάπη και χωρίς συναισθηματική προσέγγιση, διαμορφώνοντας χαρακτήρες με χαμηλή αυτοεκτίμηση, χωρίς προσωπικότητα, που αν μη τι άλλο, μετατρέπονται εύκολα στο μακρύ χέρι των εντολοδοτών τους!… Μετατρέπονται με πλήρη επίγνωση, χτίζοντας το δικό τους κόσμο στον αιμάτινο παράδεισο τους. Ο παράδεισος, εξάλλου, αποδεκτός από το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας είναι το κέρδος με κάθε τρόπο και ο ιδιωτικός πλουτισμός όπως και η ιδιωτική κατανάλωση. Δολοφονώ λοιπόν και αμείβομαι!…

Ο μελλοντικός «κίλερ» μεγαλώνει με το αίσθημα μόνο της αυτοσυντήρησης, σ’ ένα αισχρό περιβάλλον επιβίωσης, χωρίς στο αξιακό του φορτίο να έχει ιδιαίτερη αξία η ανθρώπινη ζωή!… Κι εκτελεί εντολές θανάτου!… Κρύβει την ταυτότητα του δολοφόνου και ζει απόμακρος σ’ ένα περιβάλλον εχθρικό, και αγειτνίαστο!.. Μακριά από ανθρώπους… Νομίζει ότι όλοι του μοιάζουν και πως ο καθένας ζει για τον εαυτό του!.. Έτσι δεν αισθάνεται ιδιαίτερες τύψεις για τις δολοφονίες του!..  Μέχρι που παρουσιάζεται στη ζωή του η «πεντάμορφη», που με τη ζεστή της ματιά ξεπαγώνει την ανθρώπινη προσέγγιση, νοιάζεται γι’ αυτόν και αυτό τον αναστατώνει!… Η κορυφαία ανθρώπινη προσέγγιση είναι ο έρωτας, ήτοι η διείσδυση του άλλου στις ακρώρειες του υποσυνείδητου, όπου υπολανθάνουν η στερημένη αγάπη και αποδοχή, και γίνονται έκφραση και επίφαση ζωής!.. Ο έρωτας λένε οι ψυχολόγοι, όταν είναι πηγαίος, είναι και ανατρεπτικός!… Εδώ έχουμε την πρώτη ανατροπή. Ο έρωτας, αλλάζει τον «κίλερ» και τον μετατρέπει σε υπέρ- ευαίσθητο προστάτη και υπερασπιστή της ζωής!…

Η «πεντάμορφη» μεγαλώνει σ’ ένα διαφορετικό περιβάλλον. Σ’ ένα ζεστό περιβάλλον μ’ αγάπη και αποδοχή, με αλληλοσεβασμό και ενθάρρυνση. Ένα περιβάλλον όπου χτίζεται ο ελεύθερος άνθρωπος και διαμορφώνεται η ανθρώπινη κοινωνικότητα. Έχει μέσα της αρετές και αξίες!.. Αγαπάει άδολα τους συνανθρώπους της, χτίζει φιλίες και είναι δοτική στους άλλους. Ανήκει σ’ αυτούς που χτίζουν κοινωνίες!.. Είναι απ’ αυτούς που θυσιάζονται για να σώσουν έναν συνάνθρωπό τους!… Γνωρίζοντας πως, αν δεν το κάνουν, θα χάσουν την ισορροπία τους και θα αποδομήσουν τον δομημένο εαυτό τους!.. Κι εδώ έρχεται η μεγάλη ανατροπή, και η μεγάλη υπέρβαση με τους εθισμένους κανόνες του κοινωνικού καθωσπρεπισμού, όταν διαπιστώνει ότι το τέρας που φίλησε και ερωτεύτηκε, είναι ο πληρωμένος δολοφόνος των γονιών της!… Του δίνεται και τον τραβάει στη ζωή ενισχυμένη με την γονική ενοραματική παρότρυνση, που πηγάζει από τις σταθερές αξίες του περιβάλλοντος που μεγάλωσε. Έτσι χτίζει το χαμόγελό της και την ευτυχία της με την ύλη που φέρνει η κορυφαία ανθρώπινη προσέγγιση που όπως είπαμε  είναι ο έρωτας!…

Η πρωταγωνίστρια δεν αθωώνει τις εγκληματικές πράξεις αλλά τις καταδικάζει, με τον τρόπο που ενεργεί, σε ισόβια ανυπαρξία, και τούτο γιατί αφαιρεί τη δυνατότητα να επαναληφθούν. Και το φάρμακο γι’ αυτό είναι η αδιαμεσολάβητη, ανιδιοτελής αγάπη και στήριξη των ανθρώπων που πραγματικά έχουν απαρνηθεί τις πράξεις τους…  Έτσι ξεφεύγουμε από την εποχή του Χαμουραμπί και χτίζουμε την νεωτερική κοινωνία της αγάπης , της αλληλεγγύης και του αδολίευτου έρωτα!… Την κοινωνία της ενθάρρυνσης και της αποδοχής, που αν και είναι αυτονόητη, αν και την έχουν εξυμνήσει οι μεγάλοι φιλόσοφοι της κλασικής Ελλάδας, πάντα θα είναι απλή, ευδαιμονική και επιζητούμενη!…

Η Βασιλεία Βασιλειάδου μας εκπλήσσει ευχάριστα με την αύρα των δεκατεσσάρων Ιουνίων, γιατί, όπως προείπαμε, τόσο ήταν, όταν έγραψε αυτήν την ευχάριστη μυθιστορηματική πλοκή. Έχει μια  ικανότητα να αναπλάθει την φαντασία  της και να την κεντά με λέξεις, με μια ξεχωριστή αφηγηματική ικανότητα!.. ήτοι γνωρίζει να αποτυπώνει, με όμορφη ρέουσα γλώσσα την σκέψη της, στο χαρτί. Στο μυθιστόρημα μας , με μια επιτηδευμένη, διπρόσωπη αφήγηση, (είναι δύσκολο να μιλάς και να ζωντανεύεις δύο πρόσωπα ταυτόχρονα!..) μας οδηγεί να σκεφτούμε την κοινωνία της καταπιεσμένης παιδικής ηλικίας, όπου υπάρχει ανελευθερία, κυριαρχεί η αδικία, βλασταίνει η στρέβλωση, η ισοπέδωση, η τυραννία, ο ψυχικός ακρωτηριασμός, η βία και η σκληρότητα, η γέννηση και η γαλούχηση της εγκληματικότητας. Την ενεργοποίηση της ανθρώπινης ευαισθησίας, που υπολανθάνει και στον πιο σκληρό άνθρωπο, σε απενεργοποιημένους, ανήλιαγους θύλακες της συνείδησης του!… Την λυτρωτική συγχώρεση και την δομική αποδοχή της μεταμέλειας!… Την υπερβατική λειτουργία του έρωτα, αυτής της κορυφαίας ανθρώπινης προσέγγισης, όπου περιέχεται η συγκολλητική ουσία, που χτίζεται η συμβίωση, η οικογένεια και η ολοκληρωμένη κοινωνία!…

Η ηλικία της μας παραπέμπει εύλογα σε μια εκκολαπτόμενη συγγραφέα!.. Εμείς θα επανορθώναμε την εύλογη ολίσθηση και θα προσθέταμε ότι η συγγραφή θέλει προίκα και ότι δεν συνοδοιπορεί με την ηλικία, ούτε η ηλικία συνοδοιπορεί με τη δημιουργία. Η δημιουργία είναι απότοκος της αγάπης, της θέλησης και της προσήλωσης στον στόχο!… Η Βασιλεία έχει όλα τα εφόδια και τις δεξιότητες να γράφει όμορφα, να πλέκει πανέμορφα και να αφηγείται με μοναδικό τρόπο!…