Λίγα λόγια για την αρχική μορφολογία του Ναού :  Όπως φαίνεται στη συνημμένη φωτογραφία του 1911 ο Ι.Ν. είχε το χαρακτήρα βασιλικής μετά τρούλου, με αποτμήσεις στη στέγη. Κρίνοντας από αυτό που βλέπουμε, η σημερινή διαμορφωμένη εικόνα του ναού μοιάζει να έχει ευρωπαϊκές επιδράσεις, όπως διαφαίνεται από την μορφολογία των παραθύρων, των πεσσών της επέκτασης καθώς και του τρούλλου. Δεν φαίνεται το αν ο τρούλος είναι ξυλόπηκτος ή από άλλο υλικό.  Το γενικό συμπέρασμα είνα ότι το κτήριο που φαίνεται είναι κλασσική μορφή ναού που συναντάμε στη  Βόρεια Ελλάδα κυρίως σε χωριά και κωμοπόλεις, του 18ου – 19ου αιώνα. Η ύπαρξη τέτοιου τρούλλου, με την έντονη υπερέκταση προς τα πάνω, είναι σχετικά σπάνια.

Η πρώτη ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ.

Μετά την ανέγερσή του ο ναός ανακαινίσθηκε την 1η Οκτωβρίου 1922, από τον Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανό Β΄ Δάγγουλα. Η ανακαίνιση ήταν στο εσωτερικό του Ναού καθότι φωτογραφίες της δεκαετίας του 1930 και μετέπειτα δείχνουν ακόμη τον ναό να έχει την ίδια μορφή.

Ετσι την 1/10/1922 αποδεικνύεται από τα ιστορικά στοιχεία ότι τοποθετήθηκε το σημερινό τέμπλο της εκκλησίας το οποίο κατασκευάσθηκε στο Άγιο Όρος. Επίσης στο Άγιο Όρος έχουν αγιογραφηθεί και αρκετές από τις εικόνες του τέμπλου (από τον Ιερομόναχο Σεραφείμ στις Καρυές του Α.Ο.) καθώς επίσης και η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου η οποία φέρει επίχρυση επικάλυψη. Όλες οι εικόνες είναι άριστης τεχνοτροπίας με τα πρόσωπα να εμφανίζουν χαρακτηριστική αμεσότητα προς τον πιστό χωρίς να χάνουν την αγιοσύνη τους. Ο ίδιος ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός Β΄ αφιερώνει στον Ι.Ν. την εικόνα του Χριστού ενώ άλλες οικογένειες της Πόλης των Γρεβενών (όπως π.χ. οικ. Ζήση, οικ. Γούτσα, οικ. Σόλλα, οικ. Γίτσου κ.α.) αφιερώνουν εικόνες του τέμπλου.

Η αλλαγή της εξωτερικής μορφής του Ναού.

Από προσωπικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε αλλά και από φωτογραφίες εποχής φαίνεται ότι στον Ι.Ν. έγινε η πρώτη μεγάλη εξωτερική επέμβαση επί θητείας του Μητροπολίτη Φιλίππου. Μαρτυρίες από ιερέα και από πιστούς που επισκέπτονταν τον ναό εκείνη την εποχή αναφέρουν ότι ο ναός παρουσίαζε προβλήματα στη στέγη του. Έτσι ο Μητρ. Φίλιππος αναγκάσθηκε (ίσως όχι μόνο γι’ αυτό αλλά και για άλλους λόγους που δεν είναι μέχρι τώρα γνωστοί) να προβεί στην αλλαγή της στέγης. Έτσι κατεδαφίστηκε η στέγη και ο τρούλλος της μέχρι το σημερινό ύψος. Με μία σύγκριση αρχικής και σημερινής φωτογραφίας φαίνεται ότι το ύψος της στέγης «χαμήλωσε» (πιθανόν μέχρι κάποιο σενάζ για στατικού λόγους ώστε να δέσει η υπάρχουσα στέγη με ασφάλεια). Επίσης κατεδαφιστήκαν τελείως τα δύο (αριστερά & δεξιά) πτερύγια του Ναού και στην θέση τους αλλά σε επαφή με το κτίριο ανεγέρθηκαν τα δύο καμπαναριά. Σε αυτή τη φάση φτιάχτηκε και ο γυναικωνίτης. Ετσι ο Ναός πήρε τη σημερινή μορφή.

Εσωτερική αγιογράφηση του Ναού.

Από μαρτυρίες προκύπτει ότι επι Φιλίππου ο Ναός δεν είχε αξιόλογη εσωτερική αγιογράφηση. Οι μόνες μεγάλες και ολοκληρωμένες αγιογραφίες ήταν του Παντοκράτορα και της Πλατυτέρας (στην κόγχη του Ιερού). Στου τοίχους υπήρχαν διάσπαρτες «ελαιογραφίες» με απεικονίσεις λουλουδιών.

Η σημερινή αγιογράφηση που φέρει ο ναός ξεκίνησε το 1987 επι θητείας Σεργίου Σιγάλλα με πρώτον να αγιογραφεί τον αγιογράφο Φαρμάκη. Στη συνέχεια έγιναν (μέσω αφιερωμάτων) και από τον ίδιο άλλες αγιογραφίες στους τοίχους. Ο αγιογράφος/ζωγράφος Αρ. Βαρσάμης μας λέει ότι αγιογράφησε το ιερό μετά την έλευσή του από την Ζάκυνθο περί το 1988-89.

Το άλυτο ακόμη ερώτημα : Πότε ανοίχθηκαν οι πλάγιες πόρτες του Ναού;

Αν προσέξει κάποιος την ΒΑ πλευρά της εκκλησίες σήμερα και την συγκρίνει με την αρχική φωτογραφία του ναού το 1911 θα παρατηρήσει ότι σήμερα εμφανίζονται δύο πόρτες (η μία οδηγεί στο Ιερό και η άλλη στην κύρια αίθουσα της εκκλησίας) ενώ στην αρχική φαίνεται ότι η εκκλησία δεν είχε πρόσβαση από πλάγια. Αν και το υπέρθυρο στην μία πόρτα αναφέρει ότι «Εν έτει 1908 μηνίΙουνίωετέθει ο θεμέλιος λίθος της ιεράς εκκλησίας Αγ. Αχίλλειος» όμως κατά πάσα πιθανότητα μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε εκεί (αφού μετρήθηκε και ανοίχθηκε το κατάλληλο άνοιγμα) από άλλο σημείο, ίσως στην μπροστινή πλευρά που βρίσκονταν.

Για την ιστορία να σημειωθεί ακόμη ότι στην εκκλησία κάποιος έμπαινε αφού ανέβαινε τρία σκαλιά, δηλ. σε σχέση με την σημερινή εξωτερική επιφάνεια του αύλειου χώρου ο ναός ήταν ελαφρά υπερυψωμένος. Ακόμη πρέπει να προστεθεί ότι αρχικά ο πρόναος είχε μικρή εσωτερική διαμόρφωση κατάλληλη ώστε να γίνονται «κατηχητικά μαθήματα» από ιερείς της Μητρόπολης.

Απρίλιος 2017

Αλέξανδρος Τζιόλας