Συναισθήματα. Όλοι ξέρουμε πόσο πολύ μπορούν να επηρεάσουν την όρεξη, είτε καταστέλλοντας την εντελώς, είτε ανεβάζοντας την στα ύψη με τις πιθανότητες να κλίνουν προς τη δεύτερη περίπτωση.

Γιατί μετά από μια κουραστική ημέρα στη δουλειά θέλουμε να καταναλώσουμε μια ολόκληρη πίτσα; Η αλήθεια είναι ότι, πολλές φορές, καταφεύγουμε στο φαγητό μόνο και μόνο για να νιώσουμε καλύτερα. Με ποιο τρόπο όμως καταλήξαμε όμως να ταυτίζουμε το φαγητό με την συναισθηματική ανακούφιση;

Το θέμα απασχόλησε την επιστημονική κοινότητα της Νορβηγίας και για καλή μας τύχη αποφάσισαν να το ψάξουν λίγο παραπάνω. Μετά από μακροχρόνια έρευνα λοιπόν, βρήκαν ότι όλα ξεκινούν από την παιδική ηλικία και, πιο συγκεκριμένα, τον τρόπο που οι γονείς μας μάς έμαθαν να αντιμετωπίζουμε τις αναποδιές της ζωής. Και ναι, η απάντηση είναι με το φαγητό.

Οι περισσότεροι γονείς χρησιμοποιούν το εύκολο και γρήγορο φαγητό (συνήθως γλυκές λιχουδιές ή αλμυρά σνακ) σαν μέσο ανακούφισης από τα αρνητικά συναισθήματα (αρκεί να θυμηθείτε, πόσες φορές σας πήραν παγωτό για να μη γκρινιάζετε). Και κάπως έτσι, μεγαλώνουμε πιστεύοντας ένα κουτί μπισκότα μπορεί να πάρει μακριά τα νεύρα που νιώθουμε μετά από έναν τσακωμό.

Για την ακρίβεια, οι ερευνητές συγκέντρωσαν 801 παιδιά ηλικίας 4 ετών και μελέτησαν τις διατροφικές τους συνήθειες μέχρι τα δέκα τους χρόνια, κάθε φορά που έκλειναν τα 6, τα 8 και τα 10 τους χρόνια αντίστοιχα. Αν και το 65% των παιδιών έδειξε δείγματα συναισθηματικής κατανάλωσης φαγητού, τα παιδιά των οποίων οι γονείς τούς προσέφεραν comfort food για να τα κάνουν να ηρεμήσουν όταν ήταν 4 και 6 ετών ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν την συνήθεια να καταφεύγουν στο φαγητό σε έντονες συναισθηματικές στιγμές σε ηλικίες 8 και 10 ετών.

bovary