Αλήθεια, ποιες διευκρινίσεις έδωσε, ποιες λεπτομέρειες αποκάλυψε ακριβώς ο κ. Τσίπρας στην Βουλή, απαντώντας στην πολύ συγκεκριμένη ερώτηση που του έκανε ο κ. Λεβέντης, αναφορικά με την «συμφωνία» (με την οποία τερματίζεται η λιτότητα, αποκλείονται νέα μέτρα, η χώρα γυρίζει σελίδα κ.λ.π, κ.λ.π…) που υποτίθεται ότι επετεύχθη στο Εurogroup;
Γιατί για τον μέσο νοήμονα πολίτη που παρακολούθησε την πρωθυπουργική απάντηση (αλλά και για τον κ. Λεβέντη, όπως ο ίδιος τόνισε), το μόνο σαφές είναι ότι ο κ. Τσίπρας, “απαντώντας” στον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων, περιορίσθηκε να… επιτεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή ο πρόεδρος της ΝΔ δεν υπέβαλλε αυτός ερώτηση αλλά και δεν ήταν παρών στην συζήτηση! Τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω…
Είχαμε πάρει, βέβαια, μια πρόγευση της “επιχειρηματολογίας” της κυβέρνησης για να στηρίξει την εθνικά περήφανη νίκη της στις Βρυξέλλες, από την τοποθέτηση του αρμόδιου κ. Τσακαλώτου, μια μέρα πριν, πάλι στην Βουλή: πρόδηλα εκνευρισμένος όχι μόνο δεν υπερασπίσθηκε την “συμφωνία” του, όχι μόνο αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες για το τι προβλέπει, αλλά και τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι “την ευθύνη για τα όσα συμφωνήθηκαν στο eurogroup την έχει συνολικά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, και πως ο ίδιος “δεν σκοπεύει να γίνει Ιφιγένεια ή Βαρουφάκης…”. Αν ήταν να πει κάτι περισσότερο, θα έπρεπε να κάνει χαρακίρι…
Ο Λεβέντης ρώτησε, με την συνήθη (και ενίοτε μπρούτα) ευθύτητα και απλότητα που συνηθίζει, τον πρωθυπουργό να εξηγήσει στην Βουλή και την κοινωνία ποιο το νόημα αλλά και το πρακτικό αποτέλεσμα να λες θα πάρω 3,6 δισ μέτρα που με πιέζουν οι δανειστές, αλλά… δεν θα επιβαρυνθεί κανείς επειδή όσα πάρω από τον κόσμο με το ένα χέρι, θα… του τα δώσω με το άλλο; Και, πέραν αυτής της “λογικής” του Πίθου των Δαναΐδων, πώς ισχυρίζεται ότι τα “αντίμετρα” θα νομοθετηθούν προκαταβολικά και ταυτόχρονα με τα μέτρα, από την στιγμή που οι δανειστές ξεκαθάρισαν ότι πρώτα θα υπάρξουν τα μέτρα (και για μετά το 2018), και ύστερα και μόνο υπό την προϋπόθεση ότι τα νέα μέτρα θα έχουν αποδώσει δυνατόν να υπάρξουν τα “αντίμετρα”, πάντα με την αίρεση ότι αυτά θα συζητηθούν και θα τύχουν της έγκρισης των θεσμών;
Ο πρωθυπουργός, του απάντησε ότι… καλά κάνει και ρωτάει, συγκεκριμένη απάντηση… δεν έχει (αλλά είναι “ανοικτός να κουβεντιάσουν τους τρόπους…”), “πάντως το όποιο πλεόνασμα που προβλέπεται(:) για το ’18, θα μεταφερθεί και στο 2019(;)…” και ξέσπασε λέγοντας “αλλά το θέμα είναι γιατί δεν υπέβαλλε ερώτηση εδώ στην Βουλή ο Μητσοτάκης!”, ο οποίος μάλιστα αποπειράθηκε να υπονομεύσει την συμφωνία, επισκεπτόμενος λίγες μέρες πριν το eurogroup την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε…!
Μ’ άλλα λόγια: Άστα κάτω, που τα πας; Τσάκα τα και τρέχα…”, ή όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο, “ναι, αλλά κι’ εσείς γιατί βασανίζετε τους νέγρους;”
Ίσως πιο σαφής (και ειλικρινής…) για το τι πρόκειται να συμβεί, να είναι ο κ. Κουρουμπλής. Ο οποίος σε δηλώσεις του είχε διευκρινίσει ότι “και να πάρουμε μέτρα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα εφαρμόσουμε κι’ όλας!” Δυο χρόνια τώρα, οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το ν’ αγοράζουν χρόνο για να παραμένουν -με όποιο κόστος για την χώρα- στην εξουσία. Δεν πάνε να λένε οι “θεσμοί” ότι δεν υπήρξε καμιά πολιτική συμφωνία και οι συζητήσεις επί των κρίσιμων “λεπτομερειών” έπονται -γιατί και οι δανειστές, για τους δικούς τους προεκλογικούς λόγους, αγοράζουν χρόνο για να μας… “περιποιηθούν” αργότερα και ακριβότερα. Αυτοί, το χαβά τους!
Διαβάστε και λίγο Θανάση Καρτερό στην “Αυγή”, για να καταλάβετε ότι ο σκοπός (η πάση θυσία κατάληψη και παραμονή στην εξουσία) αγιάζει τα μέσα! Ακόμη και τα…ψεκασμένα!
