Εθνικιστής από τα γεννοφάσκια του και ανερχόμενο αστέρι της ρητορείας του μίσους, ο Ντέρεκ Μπλακ ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του και στο τέλος τα αποκήρυξε όλα!

To κεφάλι του δεν ήταν ξυρισμένο και πάνω του δεν φόρεσε ποτέ τη σβάστικα. Ούτε συνελήφθη ποτέ για κάποιο ρατσιστικό έγκλημα. Κι όμως, ο νεαρός Μπλακ ήταν κάποτε το μέλλον του λευκού φυλετικού μίσους και η επόμενη μέρα του αμερικανικού φασισμού.

Ως γιος εξάλλου του Ντον Μπλακ, μέγα μάγιστρου της Κου Κλουξ Κλαν, και βαφτιστήρι του Ντέιβιντ Ντιουκ, εξέχοντος μέλους του αμερικανικού εθνικισμού, κυλούσε λες στο αίμα του η μισαλλοδοξία και το τυφλό μίσος.

Κι έτσι ο μικρός έγινε ήδη από τα δέκα χρόνια της ζωής του σύμβολο της νέας γενιάς των μισάνθρωπων και ξενόφοβων, κομίζοντας μια νέα και πιο «στρογγυλοποιημένη» εκδοχή του φυλετικού μίσους και της λευκής ανωτερότητας.

Και μετά πήγε στο πανεπιστήμιο! Εκεί περνούσε δύσκολα, απομονωμένος καθώς ήταν από τους άλλους φοιτητές λόγω της ρατσιστικής του ιδεολογίας. Υπήρχε ωστόσο κάποιος που του μιλούσε, αν και οι σχέσεις τους περνούσαν από χίλια κύματα: ένας εβραίος συμφοιτητής του!

Κάποια στιγμή τον κάλεσε σε ένα τελετουργικό σαββατιάτικο δείπνο και κάτι μαγικό συνέβη: ο Μπλακ έκανε τα δείπνα εβδομαδιαίο γεγονός, ήρθε σε επαφή με τον «εχθρό» και άνοιξε τους ορίζοντές του. Στη σχολή εκτέθηκε και σε άλλα ερεθίσματα και είδε τον κόσμο από μια σαφώς πιο δίκαιη προοπτική.

Και ξέγραψε έτσι το παρελθόν του, αποκηρύσσοντας τον ρατσισμό και τη φασιστική ιδεολογία! Το μεγάλο αστέρι της Κου Κλουξ Κλαν ήταν τώρα ο μεγαλύτερος προδότης της, το μαύρο πρόβατο που εχθρεύονταν όλοι.

Η «Washington Post» φιλοξένησε πρόσφατα (Οκτώβριος 2016) ένα εκτενές αφιέρωμα στον πιτσιρικά που μεγάλωσε να μισεί φυλές, έθνη, τάξεις και θρησκείες, μα όταν μεγάλωσε μορφώθηκε και δεν μπορούσε πια να υποστηρίζει τις διχαστικές ρητορείες του παρελθόντος που τόσο βούτηξαν τον κόσμο στο αίμα και την καταστροφή.

Πόσο δρόμο είχε διανύσει και τι τεράστια στροφή είχε διαγράψει το καμάρι του εθνικισμού! Λες και δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος που δέκα μόλις χρονών λειτουργούσε τη δική του παιδική ιστοσελίδα για την προώθηση των ακραίων εθνικιστικών κηρυγμάτων στα νιάτα των ΗΠΑ!

Ήταν στο Δημοτικό ακόμα όταν πόσταρε πύρινα άρθρα διατυμπανίζοντας την ιδέα πως η Αμερική διένυε ήδη μια «λευκή γενοκτονία» και πως κάθε μη λευκός (ευρωπαϊκής καταγωγής) πολίτης έπρεπε να εκδιωχθεί νύχτα από τη χώρα για να μην καταστραφεί ο «λευκός πολιτισμός». Αν σας ακούγονται οικεία, είναι γιατί η μισαλλοδοξία και ο φόβος απέναντι στον άλλο δεν έχουν δυστυχώς τείχη και τροφοδοτούνται από οικουμενικά «αγαθά», όπως η άγνοια, ο σκοταδισμός και η μισανθρωπιά.

Μεγαλώνοντας, γλυκομίλητος καθώς ήταν ως νεαρός κύριος και αποφεύγοντας δαιμόνια τις υπερβολές, μετατράπηκε σε φλογερό κήρυκα του μίσους, συνεχίζοντας τη ζοφερή κληρονομιά του πατέρα του, προβεβλημένου μέλους της ΚΚΚ, και του νονού του, του πλέον γνωστού και διαβόητου εθνικιστή των ΗΠΑ.

Στα 19 του πια, έμοιαζε έτοιμος να αναλάβει τα ηνία του ρατσιστικού κινήματος. Είχε στις πλάτες του χρόνια αγώνων για την εξάπλωση του μίσους, μέσω περιοδειών και ραδιοφωνικών εκπομπών, και τώρα είχε μόλις εκλεγεί σε μια πολιτική θέση στην πολιτεία της Φλόριντα. Όλα έμοιαζαν ιδανικά για τη μεταμόρφωσή του στον φαρμακερότερο υποστηρικτή του φασισμού και όλοι ήταν ευτυχισμένοι που το μήλο έπεσε κάτω ακριβώς από τη μηλιά.

Μόνο που τότε είπε να σπουδάσει…

Πρώτα χρόνια

Ο Ντέρεκ Μπλακ γεννιέται το 1989 ως γιος του Ντόναλντ «Ντον» Μπλακ, προβεβλημένου ρατσιστή των ΗΠΑ. Ο πατέρας, όταν γεννήθηκε ο Ντέρεκ, είχε φτάσει στη θέση του αρχηγού της Κου Κλουξ Κλαν στην Αλαμπάμα και ήταν ήδη από τη δεκαετία του 1970 μέλος του Αμερικανικού Ναζιστικού Κόμματος.

Το διαδικτυακό φόρουμ που διατηρούσε μάλιστα ο πατέρας Μπλακ, το διαβόητο Stormfront.org, είχε μετατραπεί σε αιχμή του δόρατος της φασιστικής κοσμοθεώρησης, στέφοντάς τον ως έναν από τους γνωστότερους και πιο φανατικούς υποστηρικτές της χιτλερικής ιδεολογίας στον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο. Σήμερα το «πατριωτικό» δίκτυο του Ντον Μπλακ αριθμεί 300.000 μέλη και είναι το παλιότερο και μεγαλύτερο μεγάφωνο του μίσους στις ΗΠΑ.

Ο Ντον καταδικάστηκε μάλιστα το 1981 για ένα ένοπλο πραξικόπημα που προσπάθησε να κάνει στον Δομίνικο, παραβιάζοντας το σύμφωνο ουδετερότητας με τις ΗΠΑ. Ο Ντέρεκ μεγάλωσε λοιπόν μέσα στην αριστοκρατία του αμερικανικού εθνικισμού και γαλουχήθηκε με τα ιδεώδη της έχθρας απέναντι σε ό,τι δεν ήταν λευκό ή χριστιανικό.

Κι εκείνος αποδείχθηκε άριστος μαθητής, χτίζοντας γρήγορα την εικόνα του αναδυόμενου αστεριού του ρατσιστικού λόγου.

Ο νονός του ήταν εξάλλου ο ίδιος ο Ντέιβιντ Ντιουκ, πρώτος σύζυγος της μητέρας του Ντέρεκ, ο οποίος έπαιρνε τον μικρό στις ανατριχιαστικές μαζώξεις της Κου Κλουξ Κλαν πριν καν ο πιτσιρίκος καταλάβει τον εαυτό του. Ο Ντέρεκ προσχώρησε πρόθυμα στο κίνημα και έψαξε μάλιστα να προσηλυτίσει το δικό του κοινό, σε μια εποχή που οι συνομήλικοί του νοιάζονταν αποκλειστικά για παιχνίδια και σπορ…

Το πρόσωπο του ρατσισμού που ήταν ο διάδοχος του εθνικιστικού θρόνου των ΗΠΑ

Μόλις στα δέκα του, έτρεχε τη δική του ιστοσελίδα με κηρύγματα μίσους (White Pride for Kids), η οποία έμελλε μάλιστα να αποδειχθεί ιδιαιτέρως θελκτική σε μπαμπάδες και παιδάκια που ψάχνονταν ρατσιστικά.

«Είναι κρίμα πόσα Λευκά μυαλά χαραμίζονται σε αυτό το σύστημα», έγραφε στο site του αμέσως μόλις οι γονείς του τον απέσυραν από τη δημόσια εκπαίδευση για να τον μορφώσουν κατ’ οίκον. «Δεν μου επιτίθενται πια συμμορίες από μη λευκούς. Μαθαίνω να καμαρώνω για τον εαυτό του, την οικογένειά μου και τον λαό μου», έγραφε το δεκάχρονο αγόρι.

Δύο χρόνια αργότερα, στα 12 του, ήταν τόσο γνωστός που το δίκτυο ΗΒΟ τον περιέλαβε στο ντοκιμαντέρ του «Hate.com» για τους εξτρεμιστές του ίντερνετ! Ο μικρός είχε φτιάξει έναν ολοκληρωμένο οδηγό μύησης παιδιών στη ρατσιστική ιδεολογία, εισάγοντάς τους έτσι ιδανικά στην ιστοσελίδα της ντροπής του πατρός Ντον.

Λίγο μετά, στην εφηβεία του πια, ο Μπλακ είχε τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή στον τραγικό σταθμό του δικτύου Stormfront, περιδιάβαινε τις ΗΠΑ για να μιλήσει σε συνέδρια εθνικιστών και φασιστών και τσαλαβουτούσε στην πολιτική της Φλόριντα.

Στα 19 του κατάφερε να εκλεγεί σε τοπική κομματική επιτροπή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Φλόριντα με αιχμή του δόρατος της εκστρατείας του το οριστικό κλείσιμο των αμερικανικών συνόρων για όλους. Κι ενώ εκλέχτηκε στο αξίωμά του, αρνήθηκε να υπογράψει τον όρκο του κόμματος και να ενστερνιστεί τα δημοκρατικά ιδεώδη, κάτι που θα τον έφερνε εκτός κομματικού μηχανισμού.

Παρά τις πολιτικές περιπέτειες, η ραδιοφωνική του εκπομπή ήταν δημοφιλέστατη και ο ίδιος το ανερχόμενο άστρο του μίσους. Στα ερτζιανά του έβγαιναν όλες οι διαβόητες προσωπικότητες του χώρου, από τον Gordon Baum, πρόεδρο του δημοφιλούς ρατσιστικού Συμβουλίου Συντηρητικών Πολιτών, μέχρι και τον Jared Taylor, τον εκδότη του περιοδικού «Αμερικανική Αναγέννηση», αιχμή του δόρατος του λεγόμενου «φυλετικού ρεαλισμού».

Οπαδός του οποίου ήταν και ο Ντέρεκ, που πρόσεχε πολύ τα λόγια του και δεν χρησιμοποιούσε δημοσίως υβριστικούς χαρακτηρισμούς και κοσμητικά επίθετα. Δεν κάλεσε ποτέ σε ρατσιστική βία ή αιματοχυσία. Μιλούσε αντιθέτως για «φυλετικό ρεαλισμό», ότι όλες οι ράτσες δεν είναι ίσες, όλες οι θρησκείες δεν είναι εξίσου καλές κ.λπ.

Θέλησε μάλιστα να μπει στο ακαδημαϊκό περιβάλλον για να βρει νέο κοινό για την ιδεολογία του: την παλλόμενη κοινότητα των φοιτητών. Αν και κάτι άλλο θα συνέβαινε τελικά…

Ο Ντέρεκ φοιτητής

Ο Μπλακ γράφτηκε στο Νέο Κολέγιο της Φλόριντα το 2010, σε ηλικία 21 ετών. Η σχολή είχε έντονα προοδευτικό άρωμα, κι έτσι ο Ντέρεκ πείστηκε να κρατήσει χαμηλό προφίλ αρχικά, περιορίζοντας τη ρατσιστική προπαγάνδα σε έναν μικρό κύκλο εκλεκτών φίλων. Παρά τη μυστικότητα που θέλησε να κρατήσει, συνέχιζε όμως την εκπομπή του και έβγαζε συχνά σε τηλεφωνική επικοινωνία τον πατέρα του, ο οποίος ήταν γνωστός στα πέρατα της Αμερικής.

Όπως εξομολογήθηκε στη «Washington Post», απολάμβανε πολύ την παρέα των φοιτητών, παρά τις εντελώς διαφορετικές απόψεις τους για τη ζωή και τον κόσμο, μόνο που κάποια στιγμή όλοι οι υπόλοιποι θα μάθαιναν ποιος ήταν. Ήταν ο Ντέρεκ Μπλακ, ο «άγγελος του εθνικισμού»! Κάποιος σπουδαστής έπεσε τυχαία σε ένα online ρατσιστικό του παραλήρημα και φρόντισε να το μοιραστεί με τη φοιτητική κοινότητα μέσω του διαδικτυακού πίνακα ανακοινώσεων του πανεπιστημίου.

Και μέσα σε λίγες ώρες, ο νεαρός φασίστας έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος όχι της σχολής, αλλά όλου του πανεπιστημίου. Έπειτα από μερικούς μήνες απομόνωσης, η συζήτηση στο πανεπιστημιακό φόρουμ αναφορικά με τον Ντέρεκ άρχισε να αλλάζει. Κάποιος έγραψε σχετικά: «Έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε πραγματικοί ακτιβιστές και να επηρεάσουμε στην πράξη έναν από τους ηγέτες της ρατσιστικής ιδεολογίας των ΗΠΑ. Αυτό δεν είναι υπερβολή. Θα ήταν μια μεγάλη νίκη για το κίνημα των κοινωνικών δικαιωμάτων».

Και ήταν ένας εβραίος σπουδαστής, που διατηρούσε επαφές με τον Μπλακ πριν μαθευτεί ο μισαλλόδοξος χαρακτήρας του, που ανέλαβε το έργο να τον εισάγει στη διαφορετικότητα. Παθιασμένος αντισημίτης εκείνος, ποιος ξέρει πώς και γιατί αποδέχτηκε την πρόσκληση του συμφοιτητή του να πάρει μέρος στο οικογενειακό δείπνο για τον θρησκευτικό εορτασμό του Σαββάτου.

Παρά το γεγονός ότι μισούσε τους εβραίους, το βράδυ της Παρασκευής (που είναι ο εορτασμός του εβραϊκού Σαββάτου) εμφανίστηκε στο σπιτικό του συμφοιτητή του, όπως έκανε και την επόμενη Παρασκευή. Και την επόμενη. Και κάθε Παρασκευή έκτοτε, γινόμενος αναπόσπαστο μέλος της παρέας.

Οι γονείς μάλιστα του συμφοιτητή του Ντέρεκ φρόντιζαν να καλούν κάθε φορά στο τραπέζι ανθρώπους από διαφορετικά πλαίσια και παραδόσεις, φέρνοντας τον νεαρό ρατσιστή σε επαφή με μετανάστες, μαύρους, ισπανόφωνους, Κινέζους και μέλη άλλων εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων. Εκείνος αναγνώριζε ευγενικά πως οι απόψεις τους διαφέρουν απλώς από τις δικές του, καθώς κανείς δεν πήγαινε να τον αλλάξει και δεν ένιωθε πως έπρεπε να αμυνθεί. Το μόνο που έκαναν ήταν να συζητούν σε πολιτισμένο κλίμα τις διαφορές τους και όταν η κουβέντα πήγαινε να φουντώσει, την άλλαζαν και πήγαιναν για άλλα.

Κι όμως, οι απόψεις του Μπλακ άρχισαν να μαλακώνουν και κάποια στιγμή ο ίδιος δεν αναγνώριζε τον εαυτό του! Ήταν πια ένας ολότελα διαφορετικός άνθρωπος: «Αναγνώρισα ότι πράγματα που είχα πει και πράξεις που είχα κάνει ήταν επιζήμιες για ανθρώπους άλλου χρώματος, πολίτες εβραϊκής καταγωγής, ακτιβιστές που μάχονται για ίσες ευκαιρίες και δικαιοσύνη για όλους…», έγραψε το 2012 σε ανοιχτή επιστολή του: «Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου τότε και δεν θα συμβάλλω σε κανέναν σκοπό που διαιωνίζει αυτό το κακό στο μέλλον».

Την επιστολή την έστειλε μάλιστα αρκούντως συμβολικά στον μεγαλύτερο εχθρό των παλιών του συντρόφων, σε ένα δραστήριο αντιρατσιστικό γκρουπ (Southern Poverty Law Center) του Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, για να σοκάρει, όπως είπε, τους ρατσιστές που τον είχαν στέψει «διάδοχο του στέμματος». Ήταν ξεκάθαρο ότι είχε ξεκόψει. Και κατάφερε να προκαλέσει τριγμούς!

«Είμαι αμήχανος. Είμαι απογοητευμένος με τόσους πολλούς τρόπους», έγραψε ο πατέρας του Ντον Μπλακ στο τρομακτικό Stormfront του αμέσως μόλις διάβασε την επιστολή μεταμέλειας του γιου του. «Δεν θα του ξαναμιλήσω ποτέ», ορκίστηκε, αν και ανασκεύασε έπειτα από λίγες μέρες: «Λυπάμαι που έχασα έναν καλό στρατιώτη … Μου τρώει τα σωθικά επειδή ο Ντέρεκ κι εγώ έχουμε ταξιδέψει σε όλη τη χώρα από όταν ήταν 9 ετών. Συνεχίζει ωστόσο να είναι ο γιος μου και τον αγαπώ. Υπό μία έννοια, νιώθω ανακουφισμένος που απομακρύνθηκε από το πεδίο της μάχης»…

Ο Ντέρεκ επαναβεβαίωσε το 2016 την πλήρη στροφή της κοσμοθεώρησής του με επιστολή του στους «New York Times», στην οποία μεταξύ άλλων εκφράζει και τη λύπη του για τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι παλιοί του συνοδοιπόροι, οι λευκοί ρατσιστές δηλαδή, στην εκλογή του Τραμπ στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ. «Καμιά παλάντζα δεν μπορεί να ξεπλύνει αυτό που εξαπολύσαμε. Η πραγματικότητα είναι πως μισοί από τους ψηφοφόρους [του Τραμπ] διάλεξαν τη λευκή ανωτερότητα, παρά το γεγονός ότι παραδεχόμενος κάτι τέτοιο με κάτι να φαίνομαι υποκριτής».

Άλλος άνθρωπος!

Ο μακρύς δρόμος του Ντέρεκ Μπλακ

Σήμερα, στα 28 του, ο Μπλακ έχει ξεκόψει από το παρελθόν, αλλάζοντας ακόμα και το όνομά του, και πλέον φοιτά σε νυχτερινό σχολείο για να ξαναμάθει όλα τα πράγματα από την αρχή και σωστά!

Από τη στιγμή μάλιστα που η «Washington Post» δημοσίευσε το άρθρο της για τον Μπλακ και τη μεταστροφή του, το όνομά του έτυχε μεγάλης προσοχής και εγκωμίων. Κι αυτό γιατί η περίπτωσή του έδειξε ότι υπάρχει ελπίδα για να απαλλαγούμε ως ανθρωπότητα από τις ρητορείες του μίσους και να αρχίσουμε κάποια στιγμή να αποδεχόμαστε τον άλλο, μπας και αποδεχθούμε τελικά και τον ίδιο μας τον εαυτό…

newsbeast