Το 2016 ήταν ένα τρομακτικό έτος για την Ευρώπη. Οι επιθέσεις σε Βρυξέλλες, Νίκαια και Βερολίνο, η προσφυγική κρίση, το Brexit. Το 2017 όμως θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο.
Ο Guardian δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του ίσως το πιο δυσοίωνο σενάριο για τη χρονιά που έρχεται. Με λίγα λόγια, αυτό περιλαμβάνει όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε «στραβά» το 2017 για την ΕΕ. Δηλαδή να γίνει μία ακόμη αιματηρή επίθεση, να εκλεγούν οι ακροδεξιοί Γκέερτ Βίλντερς και Μαρίν Λεπέν, να πλημμυρίσει με πρόσφυγες την Ευρώπη ο Ταγίπ Ερντογάν, να «πέσει» η Ανγκελα Μέρκελ και να έρθει η τελική ρήξη της Ελλάδας με τους δανειστές, με την Αθήνα να δηλώνει «δεν έχω να πληρώσω» και τους Ευρωπαίους να απαντούν «τέρμα τα προγράμματα διάσωσης».
Το σενάριο για την… ημέρα της κρίσης, όπως γράφει ο Guardian έχει ως εξής:
«Αλλη μία αδιάκριτη, θανατηφόρα επίθεση γίνεται στις αρχές του χρόνου και προκαλεί ανησυχία στην ήπειρο που έχασε 130 ανθρώπους από τρομοκρατικές επιθέσεις το 2016. Δίνει πλεονέκτημα στον Γκέερτ Βίλντερς, τον ακροδεξιό Ολλανδό υποψήφιο στις εκλογές του Μαρτίου, ο οποίος κατακτά σαρωτικά τη νίκη.
Μόλις ένα μήνα αργότερα- λίγο πριν από τον πρώτο γύρο των πιθανά κομβικών προεδρικών εκλογών της Γαλλίας στις 23 Απριλίου- ο ολοένα πιο αυταρχικός πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν χάνει τελικά την υπομονή του.
Σε αντάλλαγμα με την πάταξη των λαθροδιακινητών, η Τουρκία έχει λάβει την υπόσχεση για 3 δισ. ευρώ από τις Βρυξέλλες, για να αντιμετωπίσει τους σχεδόν 3 εκατ. πρόσφυγες στα εδάφη της, άρση της βίζας για τους πολίτες της και πρόοδο στην ένταξη στην ΕΕ.
Ομως, η Ευρώπη είναι τρομαγμένη από την καταπιεστική απάντηση του Ερντογάν στο αποτυχημένο πραξικόπημα και οι ευρωβουλευτές κάλεσαν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να παγώσουν τις ενταξιακές συζητήσεις. Ούτε υπάρχει συμφωνία για το αν η Τουρκία έχει εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για τη βίζα.
Οπότε, ο Ερντογάν αποφασίζει ότι τώρα θα ήταν μία καλή στιγμή να ανοίξει τα σύνορά του, επιτρέποντας σε εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, που είχαν εγκλωβιστεί στην Τουρκία, να φύγουν για την ΕΕ αν θέλουν, κάτι που πολλοί- ιδιαίτερα νεαροί άνδρες- επιθυμούν.
Οι εικόνες από αυτή τη νέα έξοδο της προσφυγικής μιζέριας προβάλλονται στις τηλεοπτικές οθόνες σε όλη την Ευρώπη, καθώς η Γαλλία πάει στις κάλπες και παρότι οι δημοσκοπήσεις έφερναν τον συντηρητικό αντίπαλό της, Φρανσουά Φιγιόν, ξεκάθαρα μπροστά, η Μαρίν Λεπέν του ακροδεξιού και αντιμεταναστευτικού Εθνικού Μετώπου παίρνει τη σοκαριστική νίκη στον δεύτερο γύρο των εκλογών τον Μάιο.
Σε πρόωρες εκλογές, το ιταλικό Κίνημα Πέντε Αστέρων ολοκληρώνει την κατάκτηση της εξουσίας από κόμματα κατά του κατεστημένου στα τρία από τα έξι αρχικά μέλη της ΕΕ και μέχρι το φθινόπωρο η κλιμακούμενη μεταναστευτική κρίση και η συνεχιζόμενη τρομοκρατική απειλή «εκθρονίζουν» έναν ακόμη: άσχημα αποδυναμωμένη από τις αρνητικές συνέπειες της φονικής επίθεσης στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου, η Ανγκελα Μέρκελ «πέφτει» στις εκλογές της Γερμανίας.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ντόναλντ Τραμπ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανυπόμονα αρχίζουν να διαλύουν πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες και να κλείνουν σύνορα. Στην Ολλανδία και τη Γαλλία, ο Βίλντερς και η Λεπέν προχωρούν σε δημοψηφίσματα για το Nexit και το Frexit. Η Ιταλία ζητά δημοψήφισμα για να επιστρέψει στη λιρέτα.
Τέλος, με τους οφειλέτες και τους δανειστές της ευρωζώνης να είναι ο ένας στον… λαιμό του άλλου και με μία δύσμοιρη και ολοένα περισσότερο χωρισμένη ΕΕ να κινδυνεύει αν όχι με ολοκληρωτική κατάρρευση, τουλάχιστον με ριζοσπαστική αναδιαμόρφωση, η Ελλάδα λέει για μία ακόμη φορά «Δεν μπορώ να πληρώσω, δεν θα πληρώσω» και το Βερολίνο με τις Βρυξέλλες απαντούν: όχι άλλα προγράμματα διάσωσης».
Τίποτα όλα αυτά δεν χρειάζεται να συμβεί βέβαια, σημειώνει ο Guardian. Οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ευρώπης θα μπορούσαν να συνεχίσουν να αποτρέπουν τρομοκρατικά σχέδια και η Τουρκία του Ερντογάν θα μπορούσε να καταλήξει ότι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά του εξυπηρετούνται καλύτερα αν δεν βυθίσει την Ευρώπη σε μία τελική κρίση.
Η Ευρώπη θα μπορούσε απλά, όπως έδειξε η πρόσφατη απρόσμενη νίκη του Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν επί του ακροδεξιού Νόρμπερτ Χόφερ στις αυστριακές προεδρικές εκλογές, να έχει φτάσει στην κορύφωση του λαϊκισμού, σημειώνει ακόμη η βρετανική εφημερίδα.
Εχοντας ταρακουνηθεί από το προφανές χάος του Brexit, αλλά και από την αποσταθεροποιητική έλευση του Τραμπ, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να δουν πιο προσεκτικά αυτά που υπόσχονται τα ακροδεξιά κόμματα και να προτιμήσουν την ασφάλεια αντί για αυτά, προσθέτει ο Guardian.
Στην Ολλανδία, ο Βίλντερς έχει ξαναβρεθεί ψηλά στις δημοσκοπήσεις, για να δει όμως τη στήριξη στο πρόσωπό του να βυθίζεται την ημέρα των εκλογών. Ακόμη κι αν το κόμμα του αναδειχθεί το ισχυρότερο στο κοινοβούλιο, πιθανότατα θα δυσκολευτεί πολύ να σχηματίσει πλειοψηφία.
Στη Γαλλία επίσης, σημειώνει ο Guardian, κανείς ακόμη δεν σκέφτεται σοβαρά ότι οι αριθμοί μπορεί να βγουν για την Λεπέν και ο Φιγιόν, ιδιαίτερα αν μετριάσει τις σκληρότερες από τις προτάσεις του, μπορεί να δικαιώσει τις δημοσκοπήσεις και να πετύχει μία εύκολη νίκη.
Οι προγραμματισμένες εκλογικές μεταρρυθμίσεις στην Ιταλία θα οδηγήσουν σε ένα αναλογικό σύστημα εκπροσώπησης που σημαίνει ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο για ένα κόμμα να σχηματίσει κυβέρνηση και το Κίνημα των 5 Αστέρων πάντα αρνείται να μετάσχει σε οποιοδήποτε μορφή συνασπισμού, θυμίζει ακόμη το δημοσίευμα.
Η Μέρκελ πείθει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ότι είναι η ασφαλέστερη επιλογή τους. Η Ελλάδα, όπως πάντα, με κάποιο τρόπο θα τα βγάλει πέρα. Και η ΕΕ θα μπορούσε επιτέλους να δράσει με την αντίληψη ότι για να επιβιώσει πρέπει να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις στους φόβους και τις ανάγκες των πολιτών της, σημειώνει ο Guardian.
«Ενας άνεμος αλλαγής ενάντια στη συνηθισμένη πολιτική πνέει σε όλη την Ευρώπη. Θα ήταν έκπληξη αν δεν έχει τουλάχιστον μερικά θύματα από το κατεστημένο», καταλήγει πάντως η ανάλυση.
iefimerida
