Οι γονείς ακολουθούν συγκεκριμένα πρότυπα στην ανατροφή των παιδιών τους και υιοθετούν ως επί το πλείστον μια τακτική στη διαπαιδαγώγησή τους, την οποία δεν αλλάζουν εύκολα, όπως έχει παρατηρηθεί.

Αν ανήκετε πάντως σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τα πράγματα, γιατί δεν ωφελείτε τα παιδιά σας.

Οι τέσσερις γονεϊκοί τύποι που προκαλούν προβλήματα, παρά τις αγαθές τους προθέσεις είναι οι εξής:

• 1.Τα φιλαράκια

Φυσικά μπορείτε να είστε και φίλοι με τα παιδιά σας, αρκεί πρώτα να είστε γονείς. Τα παιδιά έχουν ανάγκη πρότυπα ενηλίκων. Φίλους θα δημιουργήσουν στην κοινωνική τους ζωή. Ενώ λοιπόν κάποιος μπορεί να χαίρεται όταν ακούει πως το παιδί του τον θεωρεί τον καλύτερό του φίλο, οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι αυτή είναι μια προβληματική κατάσταση. Συνήθως οι γονείς που επιλέγουν αυτή την τακτική, προκειμένου να διατηρήσουν τις «φιλικές» σχέσεις με τα παιδιά τους, αποφεύγουν να βάζουν όρια και ενδίδουν στις απαιτήσεις τους άνευ όρων. Η βαθύτερη αιτία μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι ουσιαστικά η χαμηλή αυτοπεποίθηση, λένε οι ειδικοί. Οι ενήλικες αυτοί νιώθουν σημαντικοί όταν τα δικά τους παιδιά ή οι φίλοι των παιδιών τους τους θεωρούν «άνετους». Παραδόξως όμως τα παιδιά σε αυτές τις σχέσεις σπανίως είναι ειλικρινή και συχνά εκμεταλλεύονται την ελευθερία που τους δίνεται. Μην πιστεύετε λοιπόν ότι με το να είστε φιλαράκια, εκείνα σας λένε την αλήθεια. Άλλωστε κι εσείς οι ίδιοι δεν λέτε πάντα την αλήθεια στους δικούς σας φίλους, σωστά; Επίσης αυτή η στάση δείχνει πως στην πραγματικότητα ζητάτε την επιδοκιμασία του παιδιού σας, ίσως γιατί αισθάνεστε ενοχές ή ανεπάρκεια.

Ακόμα κι αν εσείς πάντως δεν νιώθετε ότι ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, πολλοί άλλοι γονείς, που τα παιδιά τους κάνουν παρέα με τα δικά σας, συμπεριφέρονται ανάλογα, και μπορεί να βρεθείτε προ εκπλήξεων. Ειδικά όταν τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία, τέτοιου είδους «φιλικές» συμπεριφορές μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Δεν είναι λίγοι οι γονείς αυτής της κατηγορίας που επιτρέπουν στα παιδιά τους ακόμα και πολύ βλαβερές συνήθειες ( αλκοόλ, τσιγάρα κτλ), θεωρώντας ότι έτσι μειώνουν τις πιθανότητες να παρεκτραπούν. Λάθος: τα παιδιά είναι σίγουρο ότι θα παρεκτραπούν, όταν βλέπουν πως οι γονείς τους δεν θεωρούν επικίνδυνα κάποια πράγματα και τους τα επιτρέπουν τόσο ανοιχτά.

• 2.Οι πολυάσχολοι

Είναι οι γονείς που δουλεύουν συνεχώς και δεν αφήνουν κανένα κενό στο πρόγραμμά τους για τα παιδιά. Αντίθετα απαιτούν εμμέσως, μερικές φορές και άμεσα, εκείνα να ακολουθήσουν τις συνήθειές τους. Συχνά ισχυρίζονται και προβάλλουν ως δικαιολογία την οικονομική ασφάλεια που τους παρέχουν, ενώ φορτώνουν στην ουσία τα παιδιά με ενοχές: ότι εργάζονται σκληρά για να είναι εκείνα καλά και να έχουν μια πιο άνετη ζωή. Η απόφαση του να γίνει κάποιος γονιός είναι σημαντική κι απαιτεί κάποιες θυσίες. Τα παιδιά χρειάζονται πρώτα απ’ όλα το χρόνο σας και να ασχοληθείτε μαζί τους ουσιαστικά. Πιστέψτε με, το να παίξετε μαζί τους μια φορά την εβδομάδα, ή να τα πάτε μια βόλτα, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ο γονιός είναι οδηγός στη ζωή ενός παιδιού, κι όχι απλώς μια συντροφιά.

• 3. Οι γονείς που εθελοτυφλούν

Μια συνηθισμένη κατηγορία, που τη χαρακτηρίζουν φράσεις όπως: « Τα παιδιά είναι παιδιά» ή «Εντάξει, δεν έγινε κάτι τρομερό». Μπορεί από τη μια αυτοί οι γονείς να μοιάζουν αρκετά υπομονετικοί και με κατανόηση, αλλά στην πραγματικότητα η στάση τους δείχνει μια άρνηση να αποδεχτούν κάποια προβλήματα, που μπορεί να έχει το παιδί τους. Έτσι φυσικά δεν μπορούν ούτε να το βοηθήσουν να τα ξεπεράσει, ούτε να προλάβουν τυχόν παρενέργειες.

Η κατηγορία αυτή συναντάται συχνά, όταν τα παιδιά έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, ψυχικό ή σωματικό, οπότε οι γονείς αρνούνται να το αποδεχτούν και το απωθούν, βρίσκοντας πολλές δικαιολογίες. Το αίτημα κάτω από αυτή τη συμπεριφορά είναι κατά βάση να μην πληγωθούν οι ίδιοι, όμως η στάση τους τελικά μπορεί να καταστρέψει το παιδί.

• 4. Οι γονείς που δεν έχουν τη δική τους ζωή

Ναι, η μητρότητα και η πατρότητα απαιτούν και θυσίες και προσφορά, όχι όμως στο σημείο του να εγκαταλείψετε τη ζωή σας. Αυτό θα έχει τρομερό αντίκτυπο στην ψυχολογία του παιδιού σας, γιατί θα σας βλέπει ή θα σας αισθάνεται δυστυχείς, με αποτέλεσμα να θεωρεί υπεύθυνο μερικές φορές τον εαυτό του, γεγονός που επιβαρύνει τον ψυχισμό του. Οι γονείς αυτής της κατηγορίας απαιτούν συνεχώς το παιδί τους να κάνει πράγματα που εκείνοι επιθυμούν. Πολλές φορές καταλήγουν να μην ακούν τις πραγματικές του ανάγκες, με αποτέλεσμα να λειτουργούν ασφυκτικά και να του στερούν τη δυνατότητα να βρει το δικό του δρόμο στη ζωή.

Επίσης έχουν την τάση να υπερβάλλουν στους επαίνους τους. Ναι, τα παιδιά χρειάζονται επιδοκιμασία κι επιβράβευση, αλλά ο άμετρος θαυμασμός δημιουργεί σε αρκετές περιπτώσεις μια επίπλαστη εικόνα στα παιδιά για το ποια είναι και τι ικανότητες έχουν. Όταν αυτή διαψευστεί και έρθουν αντιμέτωπα με την πραγματικότητα, καταρρέουν. Αυτοί οι γονείς πάντως, αν και φαινομενικά δέχονται τα λάθη και την αποτυχία, έχουν τη συνήθεια με υπαινιγμούς να φέρνουν σε δύσκολη θέση το παιδί, όταν κάτι πάει στραβά, με αποτέλεσμα να το κάνουν να αισθάνεται πως τους έχει απογοητεύσει σε τραγικό βαθμό.

Θυμηθείτε όμως πως αγαπώ σημαίνει αποδέχομαι τον άλλον με τα λάθη του, κι αφήστε τα παιδιά να ζήσουν τη δική τους ζωή κι εσείς τη δική σας.

bovary