Ο Γρεβενιώτης συγγραφέας με τις πολλές διακρίσεις:
Α΄ Πανελλαδικό Βραβείο στον 7ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Δημήτριος Βικέλας» στη Βέροια, το 2016,
Α΄ Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος του Διαγωνισμού που οργανώθηκε στη Λάρισα το 2014 με θέμα «Ιστορίες στην πόλη της Λάρισας» που πραγματοποίησαν οι εκδόσεις «I write»
Β΄ Πανελλαδικό Βραβείο στον 6ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Δημήτριος Βικέλας» στη Βέροια, το 2014
Και τέσσερις επαίνους σε ισάριθμους άλλους πανελλαδικούς διαγωνισμούς για τη λογοτεχνική του συγγραφή , μας έβαλε στο τέθριππο του «μαγικού ρεαλισμού» και μας ταξίδεψε με το τελευταίο του βιβλίο, στο «Κάστρο της Νιφάδας»!…
«Οι δρόμοι για «Το Κάστρο της Νιφάδας» ξεκινούν από παντού και τελειώνουν στο βάθος των οριζόντων, αν μπορείς να ονειρεύεσαι. Μα αυτό, θα το μάθεις, μόνο, αν διαλέξεις να ζεις τη ζωή σου σαν παραμύθι, σαν τον τόπο των εκπλήξεων και της ομορφιάς, μέσα στον πόνο και στον χρόνο».
Ο χρόνος δεν είναι αβαρής, ευθύγραμμος και κανονικός, αλλά σμικρύνεται και επιμηκύνεται ανάλογα με τα συναισθηματικά φορτία και τις ψυχολογικές επιβαρύνσεις. Γίνεται ανάλαφρος και μικραίνει όσο μεγαλώνει η χαρά, που είναι ο παρανομαστής του κλάσματος. Γίνεται βαρύς και μακραίνει, με την αναμονή και την επιβάρυνση των ανεκπλήρωτων προσδοκιών, που μικραίνουν τον παρανομαστή της χαράς. Έτσι δεν μπορείς να τον διατάξεις στην κανονικότητα. «Ρυθμίζεις τη ζωή σου, και τα ρολόγια», οι διανυσματικοί, άκαμπτοι μετρητές, που βρίσκονται έξω από το ρολόι της ψυχής σου, «την απορυθμίζουν». «Μιλάς μαζί τους» και οι ωροδείκτες της ανεκπλήρωτης αναμονής, «σου αποκρίνονται σε χρόνο παρελθόντα» με πίκρα και σε παραπέμπουν σε «χρόνο μέλλοντα» με την εξισορροπητική ελπίδα!..
Ο πόνος έχει μνήμη. «Μνήμη» που σε ποτίζει ως «πηγή», «μνήμη» που σε πονάει, ως «πληγή», «μνήμη» που γίνεται «στοιχειό». Και γίνεται μεγαλύτερος, όσο συσσωρεύεται περισσότερος χρόνος στη στέγη της διάψευσης των προσδοκιών σου. «Ποια είναι τελικά η ιστορία του μέλλοντος μας» , μετά από έναν απολογισμό τόσων διαψεύσεων? «Venceremos, φώναζε ο αφελής αγωνιστής πέφτοντας νεκρός!…» Και η ελπίδα μπολιασμένη στο κλωνάρι της διαλεκτικής, ολοκληρώνει την φράση, «…αφήνοντας το αβέβαιο κλέος της νίκης στους επόμενους». «Αβέβαιο κλέος» γι’ αυτό και ηρωικό. «Στους επόμενους», που έχουν αποστασιοποιηθεί από την αβεβαιότητα και γίνονται συνοδοιπόροι στους αθόρυβους δρόμους που χαράσσονται μέσα «απ’ τις σημερινές πραγματικότητες».
Θα πρόσθετα ότι η «διαλεκτική» ασθενεί, όπως η τζανεριά, που φέτος, δεν έφερε παρά ελάχιστα τζάνερα, λόγω των καιρικών συνθηκών. Και τα ελάχιστα, είχαν τις επιπτώσεις της πρώιμης, πριν την ωρίμανση, σήψης!…. Αμφισβητείται ο τρόπος μέτρησης του ιστορικού χρόνου και της διαλεκτικής εξέλιξης και ο παππούς Κάρολος από τα πέρατα του παρελθόντος παλεύει με τις μικροσυστάσεις της ζωής που συνθέτουν την απώλεια!… Αμφισβητήσεις που γιγαντώνουν τα ερωτηματικά και τα διλήμματα!…
Ο συγγραφέας ζει και μας παραπέμπει διλημματικά στον τρικέφαλο χρόνο, στο ατελέσφορο παρελθόν, στο ασύντακτο παρόν με τις ομίχλες του παρελθόντος και στο απροσδιόριστο μέλλον , το οποίο ανακυκλώνεται με τα υλικά του χτες και του σήμερα, με μια δυναμική σουρεαλιστική μεταφορά!…
«Ένα περίεργο χταπόδι, όχι με οκτώ, αλλά με εννιά πλοκάμια, (τέλεια η μαγική μεταφορά, ήτοι ο εγκέφαλος με τις νευρώσεις του) πάλευε απεγνωσμένα να γεφυρώσει τις δυο κορφές των φαραγγιών των διλημμάτων…».
«Και ας γίνουμε φως», η παρότρυνση, «μήπως και λυτρωθούμε». «Κι ας γεννηθούμε στη μνήμη των ανθρώπων».
«Φως», η γνώση μέσα από τη συσσωρευμένη εμπειρία της ανθρώπινης μνήμης, η οποία , είναι η μόνη απολυτρωτική οδός στο χειμαζόμενο παρόν της ανθρώπινης κοινωνίας!
Σταθμίσαμε στην πρώτη όαση, από τις 33 της διαδρομής για «Το Κάστρο της Νιφάδας», για λίγο, γιατί δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου και του χώρου της μεγαλύτερης εξιστόρησης!
Στο βιβλίο περιέχονται 33 διηγήματα με 33 ισάριθμες, πανέμορφες διηγήσεις: Για τους απότοκους κλοσάρ από την οικονομική, πασιφανή, δυστοκία της κοινωνίας. Για τους θρύλους του θεσσαλικού κάμπου που μαγνητίζουν και μυσταγωγούν με τις δοξασίες του λαού μας. Και εξιστορούνται γεγονότα από την καθημερινότητα της ζωής, που περίτεχνα ξεσκαλίζονται και παίρνουν χρώμα, υπόσταση και ζωή!..
Είναι αλήθεια πως η καθεμία διήγηση έχει την αυτοτέλεια της και μας φέρνει με τα φαντασιακά στοιχεία της, με μαγικό τρόπο, στο ρεαλιστικό τοπίο της σύγχρονης πραγματικότητας!
Διανύσαμε τους δρόμους για το Κάστρο της Νιφάδας, και βρεθήκαμε σε τριάντα τρείς Τόπους, γεμάτους από εκπλήξεις, και θελκτικούς από μια σπάνια ομορφιά, που, μέσα από τον μαγικό ρεαλισμό, οδηγούν στη γνώση και την αυτογνωσία, τους αναζητητές οδοιπόρους !…
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο Αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης, στις 8 το βράδυ, την Πέμπτη, στις 3 Νοεμβρίου 2016 . Για το βιβλίο και τον συγγραφέα μίλησαν οι Μπάκας Ευάγγελος και Σίμος Ζαγκανίκας. Ο συγγραφέας με τη βοήθεια του προτζέκτορα μας ξενάγησε στους τόπους της σύλληψης και της συγγραφής.
Κείμενα από το βιβλίο ανέγνωσε με την αισθαντική φωνή της η Βασιλική Ευταξία
Οι φίλοι του βιβλίου που παραβρέθηκαν, με την ικανοποίηση αποτυπωμένη στην έκφρασή τους, ευχήθηκαν στο βιβλίο να είναι καλοτάξιδο στο χώρο των αναγνωστών!… Και στον συγγραφέα να γνωρίσει ακόμη μεγαλύτερες λογοτεχνικές επιτυχίες!…
Για την επιτυχία της εκδήλωσης εργάσθηκαν οι: Ταρλατζή Θεολογία, Κοπάνου Γεωργία, Προύφα Ευαγγελία και Σταύρος Χασπερίδης.
Σίμος Ζαγκανίκας
