Από το 1999, η φωτογράφος Μπέθ Μουν διατρέχει μήκη και πλάτη της υφηλίου για να απαθανατίσει το παγκόσμιο άλσος των γέρικων δέντρων που φτάνουν ακόμα και τα 5.000 έτη.
Στην τελευταία της δουλειά με τίτλο: «Παμπάλαιοι ουρανοί, παμπάλαια δέντρα» που βλέπει το φως της δημοσιότητας, αντιβάλλει τις ανεμοδαρμένες σιλουέτες τους με τον έναστρο ουρανό τη νύχτα, φωτογραφημένο με τεχνική της μεγάλης διάρκειας.
«Η τεχνική της μεγάλης διάρκειας που χρησιμοποιήθηκε για αυτές τις φωτογραφίες δίνει έμφαση στο πέρασμα του χρόνου και υπενθυμίζει την ηλικία των δέντρων, η οποία βεβαίως και είναι μεγάλη, αν και, σε σύγκριση με την ηλικία των άστρων στο στερέωμα, δεν είναι παρά το ανοιγοκλείσιμο του ματιού» σημειώνει η Μουν, στο βιβλίο της.
Οι εξερευνήσεις της Μπέθ Μουν την έφεραν σε ορισμένα από τα πιο απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη: φωτογράφισε quiver trees στις απομονωμένες ερήμους της Ναμίμπια, φωτογράφισε μπαομπάμπ στα ξερά τοπία της Μποτσουάνα. Και άλλα, και άλλα…
Σε κάθε δέντρο δίνει το όνομα ενός αστερισμού: Ατλας, Λύρα, Ωρίων. Τα συναισθήματα μοναξιάς αυτών των δέντρων υπερχειλίζουν από τις σελίδες αυτού του φωτογραφικού άλμπουμ. Μας οδηγούν σε μονοπάτια στοχασμού στην έννοια του χρόνου.
