Είναι γεγονός ότι κανείς στην επίγεια ζωή του δεν πέρασε και δεν περνά χωρίς να πονέσει. Είτε σωματικά είτε ψυχικά. Η ζωή της γης είναι συνυφασμένη με τον πόνο. Μόνο που δεν είναι για όλους ο ίδιος πόνος ή το ίδιο μέτρο του πόνου ή η ίδια διάρκεια του πόνου.Αν προσπαθήσουμε να το φιλοσοφήσουμε με ξερή λογική, τα χάνουμε κι αυθόρμητα μάς ανεβαίνει το ερώτημα: γιατί τόσος πόνος στον πλανήτη μας, γιατί τόσα βάσανα; Κι είναι καθολικό το ερώτημα.Ο Θεός μάς χάρισε από την αρχή μια ζωή χωρίς φροντίδες και χωρίς πόνους, αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αλλά εμείς δε χρησιμοποιήσαμε όπως έπρεπε αυτό το θεϊκό δώρο, πάθαμε διαστροφή και χάσαμε τη μακάρια ζωή. Την ευδαιμονία του Παραδείσου. Έτσι ο Θεός Πατέρας επέτρεψε, μετά την ελεύθερη επιλογή μας να ζούμε μακριά Του, να υποφέρουμε, να πονούμε και να δοκιμαζόμαστε. Η ζωή μας έγινε επίπονη και κουραστική, γιατί, αν δεν πονούμε, τότε, λέει ο ιερός πατέρας, χανόμαστε μέσα στην έπαρση και την αλαζονεία και συνηθίζουμε να κάνουμε το κακό.Οι αιτίες είτε του σωματικού πόνου είτε του ψυχικού είναι πολλές. Το άγχος και η ανασφάλεια, που προέρχονται συνήθως από έλλειψη κοσμοθεωριακού προσανατολισμού και διακοπή του συνδέσμου με το Θεό, η μοναξιά, η περιφρόνηση και ηθική μείωση και ταπείνωση από συνανθρώπους μας και, σύμφωνα με ιατρικές μαρτυρίες, και τα εχθρικά προς τον πλησίον αισθήματα (κακεντρέχεια, φθόνος, εκδικητική διάθεση κ.ά), η αγωνιώδης μέριμνα, οι θάνατοι, η αδικία, η συκοφαντία, τα πάθη μας (σαρκολατρεία, κοιλιοδουλεία, ναρκωτικά, η παρά φύση ζωή), οι διάφοροι πειρασμοί και τα γονίδια, είναι συνοψισμένα αιτίες σοβαρές που μας κλονίζουν την υγεία.Αναρωτιέται όμως κανείς: κι ο Θεός; Τι σχέση έχει η πρόνοιά Του και η αγάπη Του με όλες αυτές τις δοκιμασίες;Ο Θεός, πρέπει να ξέρουμε, με τη δημιουργία Του έθεσε φυσικούς και ηθικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν και την ανθρώπινη ζωή. Κάθε παράβασή τους έχει και την ανάλογη συνέπεια και τιμωρία. Πολλά προβλήματα της υγείας μας οφείλονται στην παράβαση αυτών των νόμων. Π.χ μας ορίζει έξι μέρες να εργαζόμαστε και την Κυριακή να ξεκουραζόμαστε και να την αφιερώνουμε σ’ Αυτόν. Να ανεφοδιαζόμαστε έτσι και πνευματικά. Εμείς αντίθετα σχεδόν όλοι πάσχουμε από υπερκόπωση. Και τη νύχτα μέρα την κάνουμε. Από απληστία, πλεονεξία τις περισσότερες φορές.Μας παραγγέλλει να είμαστε αυτάρκεις και να περιοριζόμαστε στην επιδίωξη μόνο του επιούσιου και να έχουμε εμπιστοσύνη στη δική Του φροντίδα, όπως τα πουλάκια και τα λουλούδια του αγρού. Βέβαια αυτό θέλει χρόνια παιδεία κοντά Του, για να καρπίσει. Οι περισσότεροι ωστόσο φθειρόμαστε από ανεξέλεγκτο στρες, από αγχώδη μέριμνα για το αύριο.Μας παραγγέλλει — ένα άλλο απλό παράδειγμα — να μη λέμε ψέματα. Κι όμως λέμε. Έτσι όμως διασαλεύονται οι σχέσεις μας με τους άλλους. Κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μας, ενώ οι ίδιοι ζούμε με το φόβο μην αποκαλυφθεί το ψέμα. Μ’ αυτό τον τρόπο όμως φθειρόμαστε ψυχικά. Και πάει λέγοντας… Και δημιουργούμε άρρωστες καταστάσεις, με πολλές εντάσεις, και πολλές τις κληροδοτούμε κιόλας στα παιδιά μας. Έτσι μπαίνει και η κληρονομικότητα στη μέση και συμπλέκονται αιτίες και προβλήματα υγείας μας ακόμα πιο πολύ.Δεν υπάρχει ωστόσο πειρασμός ή δοκιμασία που να είναι έξω από το βλέμμα του Θεού. Μόνο που, σύμφωνα με τους αγίους μας, άλλοι πειρασμοί δίνονται από την πρόνοιά Του ως δώρο για να αυξηθεί και να λάμψει η αγιότητα δοκιμασμένων ψυχών και η δική Του εύνοια, σε άλλες περιπτώσεις ανέχεται ο Θεός να μας πειράζει ο διάβολος και οι άνθρωποι για την τελειοποίησή μας, και σε άλλες, που είμαστε εμείς αίτιοι των πειρασμών μας, μας αφήνει να γευτούμε τις συνέπειες των επιλογών μας, να θερίσουμε ό,τι σπείραμε, όπως ο άσωτος γιός, χωρίς να πάψει να μας παρακολουθεί και τότε. Κι αυτό, όταν είμαστε ανυπότακτοι και σκληρόκαρδοι. Όλα δε για τη διαπαιδαγώγησή μας.Και φυσικά η ομαλή συνεργασία μας μαζί Του στις δοκιμασίες εξαρτάται και από το πόσο ταπεινωνόμαστε και μαλακώνουμε ψυχικά. Ο Ίδιος δε στο δοκιμαζόμενο άνθρωπο δίνει ιδιαίτερη χάρη και ψυχική δύναμη.Μας έχει αφήσει γι’ αυτά όλα στη γη, για μεν τα ψυχικά νοσήματα την Εκκλησία Του με τα μυστήρια και τους πνευματικούς, για δε τις σωματικές αρρώστιες τους γιατρούς. Για τη δεύτερη περίπτωση παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από τη ”Σοφία Σειράχ”, βιβλίο της Π.Δ. στην Αγία Γραφή.Σοφ. Σειρ. 38,1 Τίμα ἰατρὸν πρὸς τὰς χρείας αὐτοῦ τιμαῖς αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος· Σοφ. Σειρ. 38,1 Τίμα το γιατρό όπως του αρμόζει, έχοντας άλλωστε υπόψη σου τις υπηρεσίες του στις ανάγκες σου, διότι ο Κύριος τον έφτιαξε. Σοφ. Σειρ. 38,6 καὶ αὐτὸς ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ· Σοφ. Σειρ. 38,6 Ο ίδιος ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την ιατρική επιστήμη, ώστε να δοξάζεται με τα θαυμαστά του έργα. Σοφ. Σειρ. 38,7 ἐν αὐτοῖς εθεράπευσε καὶ ἦρε τὸν πόνον αὐτοῦ, Σοφ. Σειρ. 38,7 Με τους γιατρούς θεραπεύει ο Θεός και αφαιρεί τις ενοχλήσεις του ασθενή. Σοφ. Σειρ. 38,10 ἀπόστησον πλημμέλειαν καὶ εὔθυνον χεῖρας, καὶ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν. Σοφ. Σειρ. 38,10 Απαρνήσου και απομάκρυνε από τον εαυτό σου κάθε αμαρτία· έχε καθαρά τα χέρια σου ενώπιον του Θεού και καθάρισε την καρδιά σου από κάθε αμαρτία. Σοφ. Σειρ. 38,12 καὶ ἰατρῷ δὸς τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος, καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία. Σοφ. Σειρ. 38,12 Να προσφύγεις και στο γιατρό, διότι ο Θεός τον δημιούργησε και τον ανέδειξε. Μη τον απομακρύνεις από κοντά σου, διότι έχεις την ανάγκη του. Σοφ. Σειρ. 38,13 ἔστι καιρὸς ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία· Σοφ. Σειρ. 38,13 Πολλές φορές η θεραπεία της ασθένειας και η κατευόδωση της υγείας είναι στα χέρια των γιατρών, Σοφ. Σειρ. 38,14 καὶ γὰρ αὐτοὶ Κυρίου δεηθήσονται, ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖς ἀνάπαυσιν καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεως. Σοφ. Σειρ. 38,14 διότι και αυτοί με τη σειρά τους προσεύχονται στον Κύριο να κατευοδώσει τις προσπάθειές τους και να επιτύχουν ελάφρυνση και θεραπεία της νόσου για την συνέχεια της ζωής.Και είναι μεγάλη ευλογία, όταν και οι ίδιοι οι γιατροί αποδέχονται ότι πρώτα εκτελούν ιερό λειτούργημα, με το οποίο ο Θεός τους καλεί σε συνεργασία μαζί Του για τη διακονία πονεμένων Του παιδιών. Κι ύστερα, πολύ ύστερα, ότι είναι η επιστήμη τους και βιοποριστικό επάγγελμα.Δυστυχώς όμως λίγοι είναι οι γιατροί σήμερα που προτάσσουν το λειτούργημα από το χρήμα. Υπάρχουν όμως και τέτοιοι. Κι ένας απ’ αυτούς είναι και ο γιατρός που με επιμελήθηκε σε μια περιπέτεια υγείας μου πριν λίγες μέρες. Μου μένουν τα λόγια του σε μια ειλικρινή συζήτηση μαζί του: “Μ’ ενδιαφέρει πρώτα ο άνθρωπος. Η θεραπεία σας στην προκειμένη περίπτωση. Πέστε μου τις οικονομικές σας δυνατότητες”. Με συγκίνησε. Καταλήξαμε σε μια συμφωνία που πιστοποιούσε πράγματι ότι προβάδισμα στη ζωή του είχε η ανθρωπιά. Κράτησε ως το τέλος τη συμφωνία, παρόλο που οι μέρες νοσηλείας είχαν διπλασιαστεί.Απ’ την αρχή που μιλήσαμε, διαπίστωσα ότι ήταν σίγουρος για τη δουλειά του. Κι αυτή η σιγουριά έβγαινε και προς τα έξω. Σου τη μετέδιδε. Κι απομακρύνει έτσι με άνεση κάθε ανασφάλεια του ασθενή του. Δεν λέει πολλά. Κινείται στο χώρο του αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά. Κι αφήνει να τον συστήνει η δουλειά του, η οποία είναι ποιότητας. Έχει συνέπεια στα λόγια του.Είναι και ακριβής σ’ ό,τι λέει. Κι ανάμεσα στις ακριβές του κουβέντες ήταν και το : ”Πριν την επέμβαση επικαλούμαι το Θεό, αλλά και στη διάρκειά της, αν εμφανιστεί κάποια δυσκολία, πάλι Αυτόν επικαλούμαι…”. Όσο για την επιστημονική του κατάρτιση, μιλάει το βιογραφικό του και μια συνέντευξη στο ίντερνετ. Τη βρήκα όλως τυχαία. Είναι πολύ εύγλωττη για το πόσο σπουδαίες θέσεις μπορούσε να διεκδικήσει σε κλινικές και πανεπιστημιακές έδρες στο εξωτερικό με την ιατρική προσωπικότητα που έχει, αλλά που ωστόσο προτίμησε να διακονήσει τον άνθρωπο της πατρίδας του. Ευχαριστώ και από τη στήλη αυτή πρώτα το Θεό Πατέρα, που έφερε τα βήματά μου ως τη Euromedica Θεσ/νίκης κι ύστερα ευχαριστώ αυτόν τον καρδιοχειρουργό γιατρό μου, που έχει συνείδηση της αποστολής του και του λειτουργήματός του μέσα σ’ έναν κόσμο που η απανθρωπιά θεωρείται καπατσοσύνη και ο Μαμωνάς, το χρήμα, είναι θεός του. Τον ευχαριστώ πολύ Κι ο Θεός να τον έχει καλά.
Ζιώγα Κατερίνα
εκπαιδευτικός
