Ίσως είμαστε από τις λίγες χώρες στον κόσμο όπου η λέξη «επένδυση» βρίσκεται στην κορυφή του λεξιλογίου, τόσο απότους εκάστοτε κυβερνώντες όσο βέβαια και από τον απλό πολίτη στην καθημερινότητά του. Αλλά είμαστε ίσως και οι μόνοι που δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα, όχι μόνο το τι ακριβώς σημαίνει αλλά και το ποιες είναι οι απαραίτητες και βασικές προϋποθέσεις προκειμένου να προσελκυσθεί και υλοποιηθεί.Έχοντας πλήρη και ουσιαστική άγνοια των οικονομικών όρων στη διακίνηση και τοποθέτηση κεφαλαίων (ξένων αλλά και εγχώριων), επιδεικνύουμε περισσή αλαζονεία, θεωρώντας ότι το περιβάλλον της χώρας μας είναι περιζήτητο στη διεθνή αγορά και όλοι διαγκωνίζονται για να βάλουν τα χρήματά τους στην πιο απλή έως και την πιο σύνθετη επιχειρηματική δραστηριότητα.Μερικές δε φορές, αγγίζει τα όρια του ανεκδότου, αν όχι της γελοιότητας, ότι ο «επενδυτής» θα ανοίξει τους τραπεζικούς του λογαριασμούς προκειμένου να ικανοποιήσουν οι άλλοι τις ανάγκες τους, έχοντας βέβαια και τον έλεγχο στη διαχείριση της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας.Πρωθυπουργοί, υπουργοί, κρατικοί αξιωματούχοι, επιμελητήρια, κοινωνικοί φορείς αλλά και ιδιώτες, αναμασούν, σχεδόν καθημερινά, ότι η Ελλάδα είναι και πρέπει να είναι ο πόλος έλξης των κεφαλαίων από όλα τα σημεία του πλανήτη. Κι έτσι, με έναν μαγικό τρόπο, θα έλθει η ανάπτυξη, θα κινηθεί η οικονομία και η αγορά, και θα δοθεί ένα τέλος στην κρίση ξημερώνοντας μια άλλη μέρα για τους πολίτες αυτής της χώρας. Και κάθε μέρα που περνά, διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο ότι όλα αυτά είναι λόγια κενού περιεχομένου και όνειρα θερινής νυκτός.Την ίδια ώρα, ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και ξένες εγκατεστημένες στην Ελλάδα μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλες χώρες γειτονικές, στερώντας έτσι και τα ελάχιστα από την πολύπαθη ελληνική οικονομία, διογκώνοντας ταυτόχρονα το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας που αρχίζει να κλονίζει τα θεμέλια της ήδη δοκιμαζόμενης κοινωνίας. Και τίποτα δεν αλλάζει στην ουσία. Και όλοι αναρωτιούνται χωρίς όμως να αντιδρούν, να σχεδιάζουν και να πράττουν.Αντί να αναλωνόμαστε σε πομπώδεις δηλώσεις και ανέξοδα ευχολόγια, που δεν οδηγούν πουθενά, οφείλουμε, για τη χώρα και τους εαυτούς μας, να χαράξουμε μία εθνική στρατηγική και να αποκτήσουμε μία νέα συνείδηση, γιατί το θέμα των επενδύσεων έχει μόνο μία οπτική και δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο αντιπαραθέσεων και αντιθέσεων.Γιατί οι κανόνες είναι ορισμένοι από την παγκόσμια αγορά και οικονομία και δεν ανακαλύπτονται από επενδυτές που προσπαθούν κάθε φορά να τους προσαρμόσουν και σε μία άλλη πραγματικότητα.Για να χαραχθεί όμως μία μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική θα πρέπει, πρώτα από όλα, όλοι μας να κάνουμε μία παραδοχή. Ότι ο επενδυτής, ο οποίος έχει σκοπό το κέρδος, δεν είναι ισχυρός αλλά ούτε αντικείμενο εκμετάλλευσης για γρήγορο πλουτισμό. Είναι συνέταιρος της κοινωνίας και μέρος του οικονομικού γίγνεσθαι.Η πολιτεία οφείλει να προσφέρει τα κίνητρα για την προσέλκυση των επενδύσεων, δημιουργώντας και ένα ασφαλές νομικό-οικονομικό, αλλά και πολιτικό, περιβάλλον, θέτοντας ταυτόχρονα τους κανόνες αλλά και ασκώντας τον απαιτούμενο και αυστηρό έλεγχο των δραστηριοτήτων των προσελκόμενων κεφαλαίων.Παράλληλα, η κοινωνία και οι φορείς της θα πρέπει να επιδεικνύουν ύψιστο επαγγελματισμό, να λαμβάνουν υπόψη τους τον ανταγωνισμό, να επιχειρούν τη συνεχή βελτίωσή τους σε όλα τα επίπεδα και να δημιουργούν προϋποθέσεις με το βλέμμα στο μέλλον.Οτιδήποτε άλλο θα μας καταδικάσει στο να βλέπουμε άλλες χώρες να αναπτύσσονται ραγδαία και εμείς απλώς να μένουμε με το όνειρο, κατηγορώντας τους άλλους για την κακοδαιμονία μας.
Δικηγόρος και νομικός σύμβουλος μεγάλων επιχειρήσεων
