Τρέλα, απ΄ό,τι ξέρουμε, σημαίνει ή ότι κάποιος δε συμφωνεί και πάει κόντρα με την ολότητα των ανθρώπων
ή ότι λέει ασυναρτησίες, φράσεις δηλ. χωρίς λογικό ειρμό ή ότι είναι εκτός εαυτού και σπέρνει τον όλεθρο με καραμπίνα, όπως στις Η.Π.Α.Για τον π.Αυγουστίνο ειπώθηκαν πολλά. Ήταν και είναι μια αμφισβητούμενη προσωπικότητα από κληρικούς και λαϊκούς. Κι από τέτοιους αμφισβητίες τού βγήκε η ρετσινιά του ”τρελού”. Στη συνείδηση όμως της πλειοψηφίας του λαού στην ελληνική επικράτεια, αλλά και όλης της υφηλίου, ζει σαν μοναδικός υπερασπιστής των αληθειών της πίστεως και της Εκκλησίας, που έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ανυποχώρητος και απροσκύνητος. Με καθαρή και άγια ζωή. Ασυμβίβαστος.
Κι αυτό δεν το έκανε ούτε από φιλοδοξία ούτε από συμφέρον. Το έκανε, γιατί πονούσε για τα σκάνδαλα της Εκκλησίας, τις προλήψεις, το άρρωστο και συμβιβασμένο φρόνημα των χριστιανών με την αμαρτία, την άγνοια των αληθειών της πίστεώς τους, καθώς και για τη χλιαρότητά τους. Γι΄αυτό και πέταξε και υπηρέτησε το σύνθημα:”Ζητούμε ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία”. Κι ο άμβωνας άστραφτε, κι έπεφταν αστροπελέκια στο ακροατήριο, όταν κήρυττε, και πολλοί που κρατούσαν κρυφά πιστόλι — ήταν δύσκολοι τότε οι καιροί — πήγαιναν στο ιερό μετά και του τα παρέδιναν. Ή έτρεχαν να του εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους.Με το άρθρο μας αυτό δε φιλοδοξούμε να του αποκολλήσουμε εμείς το χαρακτηρισμό ”τρελός”. Θα αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει γι΄αυτό μέσα από αποσπάσματα μιας ομιλίας του σχετικής, η οποία κυκλοφορεί σε μαγνητοκασέτα και σε CD με τον τίτλο: ”Τρελός;”.Ας τον παρακολουθήσουμε σε ορισμένα επιλεγμένα αποσπάσματα του κηρύγματός του, που τα παρουσιάζουμε κι αυτά διασκευαστικά.”Άντρες, γυναίκες και παιδιά, με το ράσο που φορώ ανήκω στη μαχομένη και στρατευμένη Εκκλησία του Χριστού. Είμαι γι΄αυτό ”λύχνος επί την λυχνία” και ”πόλη πάνω στην κορυφή του βουνού”. Η Εκκλησία βάλλεται και διαβάλλεται από παντού. Προσβάλλουν διάφοροι εχθροί το κύρος της και την πίστη του Χριστού. Καίγομαι, όταν ακούω κατηγορίες σε βάρος της και εξ αιτίας μου. Κι ο διάβολος, για να μ΄εξοντώσει, διέσπειρε ότι είμαι τρελός. Έτσι προσπαθεί να κλονίσει την εμπιστοσύνη πολλών ανθρώπων, που πιστεύουν στο Χριστό και στην Εκκλησία, εξ αιτίας μου.Πρώτος βέβαια με τον τίτλο αυτόν είναι ο Χριστός, που είχε την τέλεια διάνοια. Πολλοί ακροατές Του, όταν άκουσαν κήρυγμά, είπαν ότι τρελάθηκε (Ιω. 3, 21). Ότι δαιμονίστηκε. Τι να παραξενευτούμε, όταν ο Χριστός βγαίνει τρελός! Αλλά και τον απόστολο Παύλο, όταν απολογείται μπροστά στο βασιλιά Αγρίππα και τον ηγεμόνα Φήστο — γιατί ανήκε ”στην αίρεση των Ναζωραίων”, όπως τον κατηγορούσαν οι συμπατριώτες του — , επειδή δε μπορούσαν να τον παρακολουθήσουν στις αποκεκαλυμμένες αλήθειες του Ευαγγελίου, ”Μαίνει, Παύλε”, ”είσαι τρελός, Παύλε”, φώναξε ο Φήστος, τα πολλά γράμματα σε τρέλαναν”. ”Δεν τρελάθηκα, εξοχότατε Φήστε”, ”αλλά αληθείας και σωφροσύνης ρήματα αποφθέγγομαι”.Ο Άγιος Αντώνιος είχε προφητέψει ότι θα έρθουν χρόνια του Αντιχρίστου. Κι όταν τον ρώτησαν οι μαθητές του πώς θα τα καταλάβουμε, απάντησε πως οι άνθρωποι τότε θα έχουν σατανικές ιδέες κι όποιον θα κρατάει ευαγγέλιο θα τον λένε τρελό. Αυτό μήπως μας λέεικι εμάς σήμερα κάτι;Κυρίαρχα στις μέρες μας ευαγγέλια στον κόσμο είναι της αθεϊας , του πανσεξουαλισμού και της δύναμης του ισχυροτέρου. Εγώ κηρύττω πάντα — και ποτέ απροετοίμαστος — σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και τους πατέρες, τους διδασκάλους και τις οικουμενικές συνόδους της Εκκλησίας. Γι΄αυτό μου κόλλησαν τον τίτλο ”τρελός”. Επ΄αυτού σας αναφέρω ορισμένα περιστατικά και δέστε εσείς, αν είμαι τρελός…Στη Φλώρινα υπάρχουν δύο πολύ ωραίες λίμνες. Το τότε Υπουργείο Τουρισμού ήθελε να εγκαταστήσει εκεί κέντρο γυμνισμού. Κίνησα συναγερμό και δεν έγινε. Μ΄αυτόν τον τρελό δεσπότη θα τα βάλουμε; σχολίασε το Υπουργείο.Στην περιοχή της Φλώρινας υπάρχει το κακό έθιμο την πρώτη νύχτα του αρραβώνα να κοιμούνται μαζί. Να σμίγουν. Μια μέρα ήρθε στη μητρόπολη μια κοπέλα και ξέσπασε σε κλάμα. -Δεσπότη μου θ΄αυτοκτονήσω. Αρραβωνιάστηκα, σμίξαμε το ίδιο βράδυ, είμαι τώρα πέντε μηνών έγκυος και ο ”κερατάς” έφυγε με το αεροπλάνο στην Αυστραλία. Ως δεσπότης έδωσα εντολή, άλλη μέρα, όποιος έχει προγαμιαίες σχέσεις να παντρεύεται σε εξωκλήσι, 10 χιλιόμετρα μακριά από την ενορία του. Ένας δημοσιογράφος σχολίασε; Εγλίτωσε η Αθήνα από ένα τρελό και τον έφεραν στα σύνορα.Στο Αμύνταιο γινόταν κάθε χρόνο στις αποκριές ένας μικρός, ασήμαντος καρνάβαλος, στον οποίο μεθούσαν οι άνθρωποι κι ενώ το πρωί περπατούσαν με τα δυο, το βράδυ με τα τέσσερα. Είπα στο λαό και υπάκουσε να εγκαταλείψει τον καρνάβαλο και τα χρήματα να τα δώσουν στις χήρες και τα ορφανά. Ακολουθεί τηλέφωνο -Εδώ υπουργός Β.Ελλάδος.Πατίλης. -Σας ακούω. -Είσαι εναντίον του καθεστώτος. -Δεν πολιτεύομαι. – Είσαι εναντίον του εθνικού προγράμματος της Κυβερνήσεως. Εναντίον του προγράμματος του καρναβαλιού. -Μπα, μπήκε στο εθνικό πρόγραμμα της Κυβέρνησης και ο καρνάβαλος; Πολύ καλά θα πάτε… -Θα πας στο Άγιο Όρος, στο φρενοκομείο. -Κάνε με ό,τι θέλεις Ακολούθησαν βέβαια σε μια βδομάδα οι ψυχίατροι.Αντιτάχθηκα τότε και στο συναινετικό διαζύγιο. Το ζευγάρι μόνο ή ούτε το φτυάρι του νεκροθάφτη θα το χωρίσει, κήρυξα. Το πρώτο διαζύγιο βέβαια βγήκε στη Φλώρινα. Ήταν ενός επισήμου ζευγαριού. Με πίεσαν πολύ. Δεν υπέγραφα. Θα σε σκοτώσω, με απείλησαν. Δεν υποχώρησα. Με παραπέμπουν στο Ρουφ, στο στρατοδικείο. Όταν όμως όρισαν τη δίκη, 100 λεωφορεία από όλη την Ελλάδα ήταν έτοιμα να κατεβούν. Η δίκη ακυρώθηκε.Διετέλεσα στρατιωτικός ιερεύς. Μ΄επεστράτευσαν και τότε έφυγα από τα Γρεβενά. Στο μέτωπο έζησα συγκλονιστικές ώρες. Με το εγερτήριο το πρωί έδιναν το παρόν 200 στρατιώτες και το βράδυ μετριούνταν 100. Τους έλεγα: παιδιά, να κρατάτε νηστεία την Τετάρτη και την Παρασκευή. Να μη βλαστημάτε. Το βόλι πάει συστημένο στο βλάστημο. Μη μολύνετε τα κορμιά σας. Μείνετε καθαρά. Επιτελάρχη είχαμε κάποιον που σπούδασε στη Γαλλία και ήταν φροϋδιστής. Αυτός εξεμάνη με όσα τους έλεγα. Κι ήταν πολλοί οι στρατιώτες που μ΄άκουγαν και εξομολογούνταν. Έκλεισε και το πορνείο.Με καλεί στο γραφείο του: Θέλω, παπά, μου λέει, να μιλάς μόνο πατριωτικά. Θα πάψεις να ασχολείσαι με νηστείες και θρησκευτικά. — Λάθος κάνεις. Πατρίδα χωρίς Θρησκεία δεν υπάρχει, του λέω. — Είμαι επιτελάρχης. — Κι εγώ κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. — Αυτά είναι τρίχες που τους λες. Είχε δε κάτι ωραία και πυκνά μαλλιά. Του τραβώ μια τρίχα από τα μαλλιά. — Επ.., επ.., τι κάνεις εκεί; — Μια τρίχα σου βγάζω από τα μαλλιά. Αρπάζει το πιστόλι και με απειλεί –Τι κάνεις αυτού,παπά; –Εσύ μια τρίχα δεν αντέχεις να σου βγάλω, του λέω. Εγώ πώς να αφαιρέσω τα ωραία από την Εκκλησία; Με καλεί σε λίγο ο στρατηγός, για να με παν στρατοδικείο. Τι έκανες, μου λέει. Βιαιοπράγησες στον Επιτελάρχη; Του μεταφέρω ό,τι προηγήθηκε, Καλά έκανες, μου λέει τελικά.Κάποτε, που ήμουν συνοδικός, με κάλεσαν να κάνω αγιασμό στη Βουλή των Ελλήνων. Θα έρθω με τον Πορφύριο όμως, τους είπα. –Τι θέλει ο Πορφύριος, ο καλόγερος; –Εγώ να κηρύξω κι ο Πορφύριος να κάνει εξορκισμό και να υψώσει το Σταυρό, για να φύγουν τα δαιμόνια απ΄τη Βουλή. Διότι εδώ υπάρχει λεγεών δαιμονίων. Μη, μου λένε, θα γίνουμε παγκόσμιο ρεπορτάζ. Τι τρέλα είναι αυτή… ”. ————————————————————— Εδώ θα σταματήσουμε τα περιστατικά, που μιλούν για την όντως” τρέλα” του π.Αυγουστίνου!… Μένει σε μας η κρίση αν είναι τρελός, επειδή του είχαν φύγει τα μυαλά ή επειδή είχε τη ζωντανή πίστη, την τόλμη και την παρρησία, μέσα σε”γενεά μοιχαλίδα και αμαρτωλή” κατά το λόγο του Κυρίου, να Τον ομολογήσει και να υπερασπιστεί το όνομά Του με συνέπεια ζωής, έργων και λόγων. Αν και τα παραδείγματα είναι πολύ λίγα. Μέσα στο CD βέβαια αναφέρει και άλλα περιστατικά . Εμείς δειγματοληπτικά αναφέραμε ορισμένα, που είναι και αρκετά ενδεικτικά του ύψους του ”μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός”. Με γενικό το συμπέρασμα πως όποιος υπερασπίζεται την αλήθεια και πάει κόντρα στο κακό κατεστημένο ή στην κοινή γνώμη είναι τρελός.Στη Ρωσία, όπως αναφέρει και στο κήρυγμά του ο γέροντας,επί Γκορμπατσώφ, βγήκαν 11.000 από τις φυλακές, όπου τους είχαν στείλει εκεί με την κατηγορία ότι είναι τρελοί. Απλά είχαν το θάρρος στο άθεο καθεστώς να μιλήσουν για το Χριστό. Ψυχίατροι, που πούλησαν τη συνείδησή τους, τούς έβγαζαν τρελούς και τους φυλάκιζαν. Έτσι πληρώνεται η τρέλα τού να είσαι χριστιανός. Γι΄αυτό κι ο π.Αυγουστίνος χαρακτηρίστηκε ως ο ”τρελός δεσπότης”. Ο ίδιος αυτόν το χαρακτηρισμό τον θεωρούσε παράσημο τελικά, όπως οι απόστολοι χαίρονταν, γιατί τους ράβδιζαν για το γλυκύτατο Κύριό τους.Τέτοια προφητική φυσιογνωμία όμως ίσως κάθε εκατό χρόνια να περνάει από την ιστορία της Εκκλησίας.Εδώ ωστόσο θέλουμε να κάνουμε τη διευκρίνιση ότι όλοι οι κληρικοί ιεροκήρυκες και επίσκοποι δε μπορεί και δεν είναι ανάγκη να είναι σαν τον Αυγουστίνο. Ο Θεός εργάζεται με το δοχείο του καθενός. Αρκεί για το Θεό να έχει ο κάθε εργάτης του Ευαγγελίου του, αλλά και κάθε χριστιανός,ταπείνωση, αυταπάρνηση και θυσία για το έργο Του. Καλή και αγαθή πρόθεση στις πράξεις του. Και να εμπιστεύεται από κει και πέρα τη δική του αδυναμία στη δύναμη του Θεού.Άλλωστε ” αστέρι από αστέρι διαφέρει στη λάμψη”, θα μας πει ο απόστολος Παύλος. Αλλά και οι ψυχές των ανθρώπων παραείναι δύσκολες, για να έχει κανείς μόνο ένα εργαλείο που να τις χειρίζεται. …………………………………………………………………….Με την τέταρτη αυτή αναφορά μας στο πρόσωπο του πατέρα και γέροντά μας Αυγουστίνου κλείνει το αφιέρωμά μας γι΄αυτόν. Ελάχιστο και αναιμικό γι΄αυτή την πολύπλευρη προσωπικότητα. Είναι όμως αφιέρωμα βαθιάς ευγνωμοσύνης μας πρώτα στο Θεό, γιατί χάρη στην πρόνοιά Του σκόνταψα στη ζωή μου πάνω στον π.Αυγουστίνο και πήρα εφόδια και αποσκευές σίγουρες και για την αιωνιότητα. Και ύστερα ευγνωμοσύνης βαθιάς και στον ίδιο το γέροντα, γιατί κοντά του ένιωσα το αίσθημα της σιγουριάς και της ασφάλειας, που μας το εμφύτευαν η καθαρότητα της ζωής του, το κρυστάλλινο κήρυγμά του, η συνέπεια της ζωής του και η ουρανομήκης προσευχή του. Η αγιότητά του δηλαδή. Ας είναι αιώνια η μνήμη του.Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
